Diary ni Bias

Prologue

Matagal ko ng pinapangarap na makita ka pero kahit na malunod na ang magulang ko sa mga luha ko, ayaw nila akong payagan na pumunta sa lugar mo.

Bakit ba ganun? buti nga hindi ako katulad ng ibang kabataan diyan na sinusuway ang mga utos ng magulang nila, nag da-drugs, merong kanya kanyang grupo na kung tawagin nila ay fraternity o kung ano pa man.

Kahit na mag pa-cute ako sa harapan ng magulang ko, hindi parin nila ako pinapayagan na makita ka.

"I wish I had a photo with you."

Kahit yan lang, masaya na ako. Pero siyempre hindi nawawala yung pag-asa ko na ako ang mapapangasawa mo. Hehe.

Halos mapuno na ang malaki kong kwarto ng mga merchs ko dahil sa'yo. Pero bakit ganun, hindi ako kuntento sa kung ano ang meron ako? Gusto ko kasi yung ako yung nasa piling mo. Malabo mang mangyari pero umaasa parin ako. Wala namang masama diba? Ang masama nga lang dun kapag nasobrahan ka na sa salitang 'pag-asa'.

Kung alam mong wala na, wala na. Pero hindi, fangirl ako. Makapal mukha ko. Sobra pa sa makapal mong kalyo sa paa. Kaming mga fangirls hindi nawawalan ng pag-asa. Pursigido kami sa kung ano ang gusto naming makuha. Sawang sawa na nga ako sa mga merchs na meron ako. Ikaw na lang kasi ang kulang. Tanging 'oo' na lang talaga ng mga magulang ko ang gusto kong makuha at ayun, mag fa-fly away na ako papuntang Korea.

"I can't believe na magiging bias pala kita. Noon pangarap lang kita, ngayon nasakin ka na"

Hindi lang kita bias. Ikaw na nga ang gusto kong mapangasawa eh. Hindi na bias tawag dun. Kundi, mahal na nga talaga kita ng sobra.

Gagawin ko ang lahat malaman mo lang na nag e-exist ako sa mundong kinagagalawan natin.

**************

A/N: Thank you ate kei :----)