HAPPY ANNIVERSARY (VMİN One Shot)

Bir insan nasıl yorulur?

(🍁 simgelerinden sonra zaman geçişleri olmaktadır. İyi okumalar. )

"Tut şu adamı artık! "

Taehyung'un sesiyle yanında çocuğu gibi durduğum adamın önünü kesmeye çalışmaya devam ettim. Sadece çalışmakla kaldım çünkü gerçekten bir devle eş değerdi. Aniden beni itmesiyle kendimi yerde bulduğumda koluma vuran keskin acıyla dudaklarımdan anlamsız kelimelerin çıkmasını engelleyemedim.

"FAUL! "

Duyduğum bağırış sesiyle kalkmaya çalışmaya son verip kendimi yere bıraktım. Bir yandan da acı ile kıvranıyordum.

"Chim! İyi misin? "

Yanıma yaklaşan bedenle canımın acısına siniri de ekleyerek bağırdım.

"Sen beni ne olarak görüyorsun bilmiyorum ama o adamı tutmam bile imkansız! Mutlu musun şimdi! Aptal! "

Cümlemi bitirmemle kahkaha atmaya başladı. Bense bir anlığına kolumdaki acıyı unutmuştum. Beraber gülmeye o kadar alışmıştım ki istemsizse gülümsüyordum. Kolumdaki ağrı kendini tekrar hissettirdiğinde gülümsememi sabit tutamadım ve istemsizce koluma götürdüm elimi. Farklı bir çıkıntı elime gelir gibi olduğunda zaten hafifçe dokundurduğum elimi çektim hemen.

"Chim, bir şey söyleyeceğim ama korkma. "

Gözlerimi sinirle yumdum.

"Oradan bakınca iyi gibi göründüğümü sanmıyorum Tae. Ayrıca gerçekten aptal mısın? Korkma demen yardımcı olmuyor! "

Bütün sözlerime karşılık o gözlerimin içine bakmakla yetindi. Kolumun acısı giderek artarken gözlerimden bir kaç karınca geçti sandım. O ise hala endişeyle bakıyordu bana.

"Chim sanırım kolun yamuldu. "

*

"Ne bileyim o kadar acıyacağını? Sakindin, ben de iyisin sandım. "

Kırmızı gözlerimi kırpıştırdım. Kolum yamulmamıştı belki ama kırılmıştı. Ama ben olayın saçmalığı içinde ve ilk anın şokundan tepki verememiştim bile.

"Acıması mı önemli olan yoksa sırf sen istedin diye beton zeminde maç yapma aptallığını göstermem mi, bilmiyorum. "

Kırgın gözlerini gördüm sandım bir an. Sonra cümle kurarken kullandığı  ses tonuyla anladım, kırılmıştı.

"Biliyorsun, oynamayı çok seviyorum ama sen yanımda olmadan da eğlenemiyorum. "

Öne eğdiği başını görünce dişlerimi sıktım. Bazen tam bir çocuk oluyordu ve benim elimi ayağıma dolaştırıyordu. Sağlam elimle saçlarını karıştırdığımda kafasını hafifçe kaldırdı.

"O kadar da acımadı zaten. Üzülme. Biliyorsun, çok güçlüyüm. "

Kafasını kaldırdığında beni de gülümseten gülücükleri vardı yüzünde.

"Chim, sen miniksin. "

Bile isteye ortamı yumuşatmaya çalışmasını baltalamadım.

"Yah! Hala senin hyungunum. "

O kahkaha atarken üzerine doğru atıldığımda kaçamadan yatağa doğru çekmiştim.

"Bu alçı kafa kırar mı acaba? "

Kahkahalarımın arasında sorduğumda kolunu elimden kurtarıp beni göğsüne çekmişti. Kalbinin atışlarını dinlerken bir yandan da sesini duyuyordum.