ne düşünüyorum ?
düşündüklerimde kayboluyorum.
aklıma gelen anlamsız fikirlerde boğuluyorum.
hayatın vermediği fırsatları, çaresizliği,
kaybettiğimiz ütopyayı düşünüyorum.
düşündükçe uzaklaşıyorum.
aklım kafamdan uzaklaşıyor,
anlamsızlaşıyorum.
vakitsizce sarhoş olup,
gereksizleşiyorum.
bizim geleceğimizde var olacak ya da olmayacak şeylere fikirler üretiyorum.
belirsizce yaklaştığım ya da düşüncesizce attığım adımlara...
sıkılıyorum her seferinde
yapamadığımız şeylerin hayıflanmasıyla.
nereye gidersek gidelim,
çıkmaza koşmamıza.
sorumlulukların sorumsuzca omuzlarımıza yüklenmesi gibi
insanlığın var olduğu o ilk an gibi
ateşi bulmak gibi
evrimleşmek gibi yeni adımlar atıyoruz.
ama yıl ikibinonyedi
ve biz hala aynı çaresizlikte boğuluyoruz.
hala umudun varlığıyla yaşıyoruz.
hayatın kısasın da mutlu bir gelecek için mutsuzlaşıyoruz
ama yarınlar yok bizim için
bizi tatmin edecek bir gelecek yok.
bizlere bırakılanlara mahkummuşuz gibi
yoksulsan hep yoksul kalacakmışsın gibi yaşıyoruz.
bizden bir şeyleri satın almamızı isterlerken,
biz onları almak için koca bir hayatı hiçe sayıp köpek gibi yaşıyoruz.
sonu olmayan bu gelgitlerin en derininde boğuluyoruz günbegün.
ve ne vakit yaşamayı düşünsek, hayatın gerçekleriyle karşılaşıp intihara koşuyoruz.
yaşamak güzel yaşadığın sürece
