Flikken Maastricht - In het kort gezegd

Lang zal ze leven - deel 3

Een stukje vanuit het perspectief van Wolfs dit keer. En een plaatje van Primrose Hill. Veel plezier met het derde deel van dit korte verhaal. Laat vooral even weten wat je ervan vindt. 

Na de lunch in Hyde Park verplaatsen de twee zich richting het hotel. Wolfs is benieuwd hoe Eva zal reageren op de plaats waar ze de aankomende nacht zullen verblijven. Hij was vastberaden om haar goed te verwennen dit weekend. Dat verdiende ze. Hij wist dat hij een risico nam om haar mee naar Londen te nemen. Niet alleen omdat Eva geen fan is van grote steden, maar met name omdat hij op deze manier een stuk van zijn leven uit de doeken doet waar hij nog nooit met iemand over gesproken heeft.

Aan de kant waar Hyde Park overgaat in Kensington Gardens begeleid hij haar naar een zijstraat. Ze zijn nu in Kensington, een welvarend deel van de stad. De huizen hier zijn op zijn minst indrukwekkend te noemen. Enorme Victoriaanse landhuizen met marmeren pilaren voor de voordeuren bepalen hier het straatbeeld. In één van deze straten staat ook het hotel waar ze zullen verblijven dit weekend.

Eva heeft al even niks gezegd en dat baart Wolfs nogal zorgen. 'Is er iets?' vraagt hij daarom. Ze draait haar hoofd naar hem om voordat ze begint te praten. 'Nee, helemaal niks. Ik ben gewoon nogal onder de indruk van... dit alles' gebaart ze met haar handen. En gewoon vanwege het hele feit dat we echt in Londen zijn vandaag!' Een warm gevoel gaat door Wolfs heen als hij haar zo enthousiast hoort praten. Zijn plan lijkt het gewenste effect te hebben.

Ze komen bij een druk kruispunt aan die ze moeten oversteken. Eva wil de straat al oplopen, maar Wolfs houdt haar net op tijd tegen wanneer een auto met grote vaart de straat in komt rijden. 'Eerst naar rechts kijken, en dan pas naar links,' waarschuwt hij. 'Ja dat weet ik wel hoor,' antwoord zijn vriendin een beetje bazig. Ze wordt duidelijk nog steeds niet graag verteld wat ze wel of niet moet doen. Wolfs kan het niet helpen dat een klein glimlachje hem ontsnapt. Die kleine karaktertrekjes van Eva zijn nou precies waar hij verliefd op is geworden. Dat eigenwijze en koppige. Die eigenaardigheden die zo bepalend zijn voor wie zij is. Maar vooral dat ijzersterke karakter, waar zoveel lagen achter verscholen liggen. Eva is iemand die moeilijk is te doorgronden, en dat mysterieuze trekt hem zo aan aan haar. Hij is ervan overtuigd dat hij stukje bij beetje alles te weten kan komen over haar, maar daar moet hij hard voor werken. Eva geeft niks zomaar weg. Maar om haar stukje bij beetje te ontrafelen heeft hij heel wat over.

Het prachtige hotel voldoet helemaal aan Wolfs' verwachtingen. Hij was er zelf nog nooit geweest, maar uitgaande van de foto's op de website zou het erg luxe moeten zijn. De receptie is gevestigd in een prachtige zaal met marmeren pilaren en een prachtige glimmende vloer. Elementen van goud zijn verder in het design meegenomen in enorme kroonluchters aan het plafond en gouden randjes aan de bovenkant van de muren. 'Wolfs, dit is echt veel te veel!' zegt Eva die volledig onder de indruk is. 'Niks daarvan Eva. Ik ben vastbesloten om jou een onvergetelijke verjaardag te bezorgen en daar hoort dit nu eenmaal bij.' Eva schudt lachend haar hoofd.

Ze krijgen de sleutel tot hun kamer aangereikt door een front-office medewerkster en nemen de lift naar de vierde verdieping. Vanuit hun kamer hebben ze een prachtig uitzicht over Hyde Park en Wolfs blijft dan ook een tijdje voor het raam staan om het uitzicht in zich op te nemen. Al snel merkt hij Eva's aanwezigheid wanneer ze naast hem komt staan. Uit reflex pakt hij haar hand vast en zo blijven ze samen een tijdje staan.

Wanneer ze alles hebben uitgepakt en hun spullen op orde hebben weten te krijgen, wil Wolfs Eva meenemen op een heuse toeristische hop-on, hop-off bus tour. 'Zo kun je de highlights een beetje zien,' legt hij uit. 'Klinkt leuk!' is ze het ermee eens. De bus neemt hen mee langs Buckingham Palace, Trafalgar Square, het neon-bord van Piccadilly Circus, Big Ben, en de London Eye. Elke keer wanneer Eva iets bekends ziet begint ze te wijzen en het gebouw of plek bij naam noemen. Als een kind zo blij ziet ze er uit hier op de bovenverdieping van de bus. Wolfs geniet met volle teugen van de vrolijke aanblik. Hij pakt snel zijn telefoon uit zijn broekzak en maakt stiekem een foto van Eva. Een herinnering voor later.