Deliler gibi vicdan azabı çekiyordum. Bi anlık aptallığım yüzünden hayatımın anlamını kaybedecektim. O benim için ölmeyi göze alırken ben onu başka bir vücutla aldatmıştım. Ama onu hala çok seviyordum. Ve ondan vazgeçmek istemiyordum. O gün o kadında ne aradım bilmiyorum. Ama aradığım şeyi bulmam imkansızdı. Çünkü zaten sahip olduğum şeyi arıyordum. Bana sevgisini hiç eksiltmeden veren yaptığım her şeye rağmen elimden tutan bir kadına sahiptim. Bi insan daha ne isteyebilir ki?
Ne istediğimi bilmiyordum. O geceyle ilgili hiçbir şey hatırlamıyordum. Sabahında yanımda bir kadın görünce ölmek istedim. Bu yaptığımdan sonra aldığım nefesi bile hak etmiyordum. Benim nefesim oydu. Onsuz zaten yaşıyo sayılmazdım. Ama bunu ondan saklayamazdım. Er yada geç anlatmam gerekiyordu. Onu daha fazla kandıramazdım. Sabaha kadar uyumadım. Ve erkenden mesaj attım. Konuşmamız gerektiğini söyledim. Yer olarak ta hikayemizin başladığı pastaneyi seçtim. Hikayemiz nerde başladıysa orda bitsin istedim. Oturup beklemeye başladım. Hala Nasıl söyleyeceğimi düşünüyodum.
Ben bunları düşünürken o da gelmişti. Öyle güzel gülüyordu ki. Kendimden iğreniyordum ona baktıkça. Konuşurken yüzüne bakmadım. Bakarsam söyleyemedim. Her şeyi anlattım. Kafamı kaldırdığımda sol gözünden bir damla yaş akıyordu. Ama hiçbir tepki vermedi. Keşke bağırıp çağırsaydı. O sustukça ben kahroluyordum. Hiçbir şey söylemeden ayağa kalktı. Ve sadece "Seni bana hatırlatacak her şeyden uzaklaşmak istiyorum. Senden nefret falan etmiyorum. Çünkü sen ona bile değmezsin. Giden ben olucam. Kendine iyi bak. " dedi. Ve gitti. Bir daha hiç gelmemek üzere. Hayatıma giren en güzel şey artık hayatımda olmayacaktı. Ve tek suçlu bendim. Ama ondan hiçbir zaman vazgeçmeyecektim. Yaptığım hatanın farkındaydım. Ama sevgim çok daha fazlaydı.
Aradan 2 yıl geçti. Ona olan duygularımdan hiçbir şey kaybetmemiştim. Arkadaşlarından geri geleceğini öğrendim. Çok heyecanlandım. Ama bi yandan da korkuyordum. Beni çoktan unutmuş olabilirdi. Yine de yanına gidecektim. Onu görmek sesini duymak istiyordum. 10 da burada olacaktı. Ama ben sabah 8 de kalkıp gittim evinin önüne. Ve beklemeye başladım. Hava yağmurluydu. Ve çok soğuktu. Üşümeye başladım. 3 saattir bekliyordum. Ama hala gelmemişti. Yine de gitmeyecektim. Eninde sonunda gelecekti. Yağmur iyice bastırınca evin önüne doğru gittim. Halim kalmamıştı. Olduğum yerde çöktüm. Ve ağlamaya başladım. Gözlerim kapanmaya başladı. Ayağa kalkmak istedim. Ama kalkamadım. Sonra bi ses duydum. Ve emindim bu ses onun sesiydi. Kolumdan tuttu onu görünce sanki birden canlanmıştım. Ayağa kalktım. Ve ona sımsıkı sarıldım. En az yarım saat hiç bırakmadım. Sonra eve girdik. Ve uzun uzun konuştuk. Beni unutamadığını bu yüzden geri döndüğünü söyledi. Çok Mutlu olmuştum. Bi daha böyle bişe yaşamayacağımızın sözünü verdim. Çünkü onu bi kere daha kaybedemezdim. Ne olursa olsun sevdiğiniz kişileri kaybetmeyin. Geri kazanmak için hayat çok kısa.
