หลังจากเมื่อวานที่จีมินได้เจอแทฮยองเพื่อนรักของเขา วันนี้เขากับแทฮยองเลยนัดกันมาเช้าๆเพื่อที่แทแทจะได้พาเขาชมโรงเรียน
ตอนนี้จีมินเดินมาที่นัดหมายของเขากับแทฮยองคือตรงสนามฟุตบอล แต่คนตัวเล็กมาถึงแช้วยังไม่เจอเพื่อนตัวเองเลยสงสัยเขาจะมาเช้าไปสินะ
"อ่างั้นไปนั่งรอตรงนั้นดีกว่า เห็นง่ายดี" จีมินเดินไปนั่งโต๊ะไม้ยาวๆที่ตอนนี้ยังไม่มีคนนั่ง เพื่อที่แทฮยองจะได้เห็นง่ายๆ-ผ่านไป 20 นาที-
"เห้ออ เมื่อไหร่แทแทจะมาง่วงละนะ" เพราะความที่รอนานบวกกับตื่นเช้ามากๆจึงทำให้ง่วงมากๆ ว่าแล้วก็ขอนอนหน่อยละกัน
เมื่อคนตัวเล็กเข้าสู่ห้วงนิทราไปได้ไม่นานก็มีกลุ่มคนกลุ่มนึงเดินมาทางนี้พร้อมกับหยุดยืนมองบุคคลปริศนาที่นอนหลับอยู่ด้วยความสงสัย
"ใครวะ?"
"มึงรู้จักมั้ย"
"กูไม่รู้"
"กูลืมไปถามมึงก็ไม่มีประโยชน์หรอกไอ้หน้าม้าเอ้ย" บุคคลหนึ่งเอ่ยอย่างหน่ายๆ
"เออดิมึงก็โง่จังเลยนัมจุนที่ไปถามมันอะ มันไม่มีสาระหรอก" คนตัวขาวโบกหัวนัมจุนไปทีนึง
"เอ้าไอ้ยุนกิตบหัวกูทำแม่มึงหรอ มึงไร้สาระยิ่งกว่ามันอีกเหอะ"
"พวกมึงหยุดทะเลาะกันได้แล้วหน่า" คนหน้าม้าห้ามเพื่อนอย่างหงุดหงิด
"เดี๋ยวกูปลุกเอง" นัมจุนเดินไปสะกิดแขนจีมินเบาๆอยู่หลายรอบก็ไม่ตื่นจึง...
"เห้ยจะนอนอีกนานมั้ยวะห้ะ ตื่นเถอะสัส!!"
ตะโกนออกมาดังๆให้มันรู้หน่อยว่าที่ใคร
"อืมมม มีอะไรกันหรอครับ?" จีมินปรือตาถาม
"นายมานอนที่ของพวกฉัน" ยุนกิพูดขึ้นมา
"ใช่ นี่คือที่ประจำของพวกเราไม่มีใครกล้ามานั่งนายกล้าดียังไงห้ะ"นัมจุนเสริม
"นายเป็นเด็กใหม่หรอถึงไม่รู้อะไรเลยอะ" ผู้ชายอีกคนที่เหมือนม้าถามขึ้นมา
"โอ้ะ งั้นผมขอโทษด้วยนะครับผมพึ่งย้ายมาใหม่ครับ" จีมินรับลุกขึ้นก้มหัวให้เป็นเชิงขอโทษ
"อยู่ปีไหนละ"
"ปี 1 ครับ"
"อ่าพวกพี่อยู่ปี 2 นะครับน้อง" นัมจุนพูดขึ้นด้วยเสียงที่อ่อนลงกว่าเมื่อกี้
"แหม่ไอสัสนี่ เสียงอ่อนเชียว" คนตัวขาวว่า
"เอ้าก็น้องเขาไม่รู้ย่อมไม่ผิดกูไม่ใช่คนน่ากลัวอะไรมากหรอก"
"เอ่อ...สวัสดีครับรุ่นพี่^^" จีมินยิ้มอย่างน่ารัก"พี่ชื่อนัมจุนนะครับ"นัมจุนพูดเสียงอ่อนโยน เขารู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้จัง
"พี่ยุนกินะ" ยุนกิตอบเสียงเรียบ ใบหน้านิ่งเรียบจนจีมินรู้สึกกลัวนิดหน่อย
"ผมชื่อจีมินครับ^^" ยิ้มอีกแล้ว..
"พี่ชื่อจอง โฮซอก" พูดแล้วก็ยิ้มมุมปาก
"ครับ อ้ะนั่นเพื่อนผมมาแล้ว ผมไปก่อนนะครับ ขอโทษอีกครั้งนะครับ" ก้มหัวให้อีกที"อ้าวจีมินขอโทษที่ให้รอนานนะ"
"ไม่เป็นไร"
"เอ้ะแล้วนี่?" แทฮยองทำหน้างงแล้วชี้ไปทางพวกของโฮซอก
"อ้อพวกพี่เค้าเป็นเจ้าของโต๊ะน่ะเรามานั่งรอแทแทไง"
"อ๋อ สวัสดีครับพี่ๆ" แทฮยองก้มหัวพอเป็นมารยาท
"ดีๆ พี่ชื่อนัมจุน นี่ยุนกิส่วนนั่นโฮซอก พวกพี่อยู่ปี 2 พวกพี่ใจดีไม่กัดหรอกมีไรก็เรียกได้ตลอดนะ" นัมจุนเอ่ยด้วยท่าทีสบายๆ
"ครับ^^"
"พวกผมไปก่อนนะครับ บ้ายบาย"จีมินโบกมือให้อย่างน่ารัก
"น้องน่ารักมากๆเลยอะพวกมึง น่าเอ็นดู๊น่าเอ็นดู" นัมจุนว่า
"เออกูยังอยากจะยิ้มตามไปด้วยซะเล้ย"
"อะแฮ่มๆ นั่งดิพวกมึงยืนรอใครเชิญ".
"แทแท นายไม่มีเพื่อนคนอื่นเลยหรอไง?"
"มีดิเดี๋ยวก็คงมาก็ไม่สนิทมากหรอกแต่ก็อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เทอม1อะ"
"อ๋อนึกว่ามีเพื่อนเยอะจนลืมฉันซะล่ะ555"
"ฉันไม่มีทางลืมนายหรอกจีมิน" ทำไมนะ ทำไมต้องไม่ลืมนายด้วยละจีมิน
"รักนายที่สุดเลยเพื่อนแท""เฮ้ๆๆๆ" ทั้งสองหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะผู้ชายคนนึงกำลังวิ่งมาทางนี้
"อ้าวแบมแบมเป็นไรมึงวิ่งมาซะเร็วเชียว"
"กูกลัวสายอะดิ555 และนี่ใครอะ"
"สวัสดีฉันจีมินเป็นเพื่อนแทแทตั้งแต่เด็กๆแล้ว เพิ่งย้ายมาน่ะ"
"ฉันแบมแบมนะ ฉันเป็นคนไทยมาเรียนที่นี่นะถ้าพูดแปลกๆก็อย่าใส่ใจ555"
"อื้อ^^"
"ไปเรียนกันเตอะจีมิน ไอ้แบม"
ทั้งหมดก็พากันเดินขึ้นไปเรียน โดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่นึงจับตามองอยู่"หึ น่ารักดีนี่สงสัยต้องเปลี่ยนแผนใหม่แล้วล่ะ แล้วเจอกันปาร์ค จีมิน:)"
Talk
จบไปแล้วนะคะสำหรับพาร์ทนี้ อาจจะเวิ่นเว้อไปบ้าง แต่ขอโทษจริงๆค่ะ เป็นฟิคเรื่องแรกถ้าประสบความสำเร็จต้องมีเรื่องต่อไปค่ะ5555555
KAMU SEDANG MEMBACA
[BTS] Amour interdit | Hopemin ft.vga namjin
Fiksi Penggemarเขาคือคนของผม ผมจะยอมให้คนอื่นมาแตะต้องเขาได้ยังไง