Minsan sa isang patak ng ulan
sa dilim ng mapagkunwaring panahon;
Pinuyos ng masalimuot ng kalakaran
na ang buhos ay akda ng kaisipan.
Di mo lubos maisip kung ano ang turing
sa mga naka-ambang plastik na angkin;
Di mo rin maitatago ang sidhi ng panaginip
na kapagdaka'y aayon sa agos
nang gusto mong makamtan at maangkin.
Ang aklat ng buhay ay puno ng kapalaran
na di natin hawak at mahirap masuyuan;
Kahit ika'y nasa munting mundo mo,
ang pahina ng kasalukuyan ay nasa saiyo.
Isulat mo man ang nakaraan at ipaabot
sa panahong parating,
ikaw at ikaw pa rin ang may-akda
nang buhay mong angkin.
