Bak Postacı Geliyor..

Erkek Arkadaşıyım?

-Siz? Napıyorsunuz?

Karşımda annemi görünce başımdan aşağı kaynar sular döküldü.Tenimi yüzüyorlarmış hissi tenime acı verirken kıpkırmızı olan suratım domatesi andırıyordu.Nasıl açıklaması olabilirdi ki bunun. ‘’Anne postacı faturaları getirmiş, yorulmuştu bende gel bir kahve yapıyım dedim. Desem. Hatta Keremin üstündeki postacı kıyafetini göstersem. O zaman annem beni de postacımı da posta şirketini de mahveder. Arkadaşım desem işin içinden çıkamam. Ne ara bu kadar samimi oldunuz da eve çağırdın. Hem  ne olursa olsun eve erkek gelmeyecek demişti..alın beni ayağıma taş bağlayın atın denizlere. Kendi kendime saydırmalarım bittiğinde anneme dönüp kekeleyerek;

-Anne… Hoo…hooşgeldiin deyip boynuna atladım. Çünkü şuanda yapabileceğim en iyi şey bu olsa gerek. Annem yavaş yavaş çekildiğinde söze başladı.

-Hoşbulduk kızım.. Postacının evinde ne işi var?

Beklenen soruya hoşgeldiniz sayın seyirciler.

-Ben Zeynebin erkek arkadaşıyım. Hoşgeldiniz.

-Öy..öy..öyle mi?

Ne güzelde toparladı. Valla helal Kereme. Bende burda ne diyeceğimi düşünüyordum. Oh be.. Ne? Bir dakika ya. Erkek arkadaş? Zeynebin? Ben? Hoşgeldiniz? Aman Tanrıım! Kendimi cimcikleyip hayatta olup olmadığımı yokladım. Çünkü annem bunları duyduysa öldürmüş olmalı beni. Ölmüş müyüm bakalım. Aah! Ölmemişim ah ah..

-Zeynep? Bir şey demeyecek misin kızım? Neler dönüyor burda..

-Anne içeri geç istersen diyerek onu içeri götürdüm. Ve yüzündeki bozuntuyu farkettim. Eh. Kerem beyfendimiz sağolsun. Kerem sen gidince benim suratımda ne güller açacak haberin var mı? Annenin vurduğu yerde gül biter misali.. Hele o vurma terlikle oluyorsa.

-Anne bu Kerem. Postacımız yani bir tek benim değil. Buranın.

-Onu anladık Zeynep diyor kaş göz işareti yaparken.

-Efendim.. Görür görmez aşık olduk.

Oha Kerem neler dedin öyle? Yuh yani.. Kısa sürelik bir öksürük krizinden sonra

-Sizin annenle konuşacaklarınız vardır ben kalkayım deyip ilk annemin elini öpüyor . Tabii ki beni öpmüyor. Öperse neler olacak düşünebilir misiniz acaba?

Kerem gidince annem hemen söze atladı tabii ki.

-kızım sana yolladığım mektupta ne yazıyordu?

-Eve erkek sinek dahi girmeyecek.

-Bu oğlan kız mı? Bak oğlan diyorum !

-Anne tamam ama.

-İyi ki sokmamışsın Zeynep. Bravo benim kızıma.

-Anne ama yanlış anladın. O Tuğçenin odasına eşyaları taşıdı sadece.

-Tuğçe evde yani. Tuğçeeee! Tuğçeee! Diye bağırdı. Allah kahretmesin seni Tuğçe!

-Hani evde yok.

-Çıktı kitaplarını almaya gitti.

-Daha yalanın var mı? Külahıma anlatıyorsun da şuanda.

-Ya anne bak… dememe kalmadan eşyalarını da alıp yukarıda hep kaldığı odasına çıktı. Ben ise aşağıda kaldım.

Her şey karıştı ya. Bir yandan Keremin tehditleri.. Bir yandan Özgür.. Bir yandan Annem! Bir yandan Kendim.

Kapı çalındı açıp baktım. Tuğçe geldi.. Olanları ona bir özet geçtim ve ağzı açık beni dinledi.. Dinlenme vaktii.. En sevdiğim vakit.

 

Sabah … Kaltım ve annemi mutlu edecek bir kahvaltı hazırladım. Gidip yanağına bir öpücük kondurdum ve uyandırdım. Şimdilik aramız iyi. Öldürücü bakışlarından vazgeçmiş gözüküyor.

-Anne benim bugün bir işim var.

-Ne işi?

-Dışarı çıkıcam alışveriş için. Dedim.. Ama onun yüzünden değildi. Kerem sabahın köründe arayıp mekanı temizlemem için çağırmıştı. Yapmayacağım dedim ama bu sefer de annemle tehdit etti beni . Kurtuluşum sıfır. Elde var sıfır.

-Hadiii ben çıkıyoruum.

 

Keremi gördüm sonunda. İki saattir bekledim burda ya dondum zaten.

-Hoşgeldiniz. Hele şükür yani.

-Napıyım biraz işim vardı.

-İyi hadi mekana gidelim.

-Tamam hadi biraz çabuk soğukmuş.

-Soğuk tabi ben 2 saattir burdayım.

-Ay canım ya pardon.

-İyii.

Mekana geliyoruz her yer toplu ama beyefendi bana iş olsun diye uydurdu belli.

-Her yer toplu işte.

-Yaa sen nasıl kızsın. Her yer toplu diye temizlik mi yapmayacaksın. Toz falan al işte.

-Sende bu arada beni mi izliceksin Kerem.

-Hayır şey .. napıyım ben.? Ya.

-Sen.. sen benim t-shirtümü kaybetmiştin hani mağazada.

-Ne t-shirti?

-Ya Kerem hani poşete koy diye vermiştim sana. Sende koymuştun ya da öyle sanıyorsun. Sonra bende bulamamıştım poşette.!!

-Hee. Tamam o zaman ben ona bakıyım.

-Tamam hadi görüşürüz.

-Okay.

Eh bize ne düştü? Buraları temizlemek.. Harbiden baya tozluymuş. Ama şimdi Allah var mekanın dizaynı güzel. Sandalye de yayılayım barii birazcık.

Sandalyede yayıdıktan sonra geri kalkıp devam… Bir dakika ya yastığın altındaki t-shirt … Bu..Bu benim T-shirt’üm!