İLHAM PERİM

BİTEMEMİŞİİR

Artık sigaralar daha çabuk biter oldu
Bunun bilimsel bir açıklaması yok
İki gönül arası mesafe ne kadar uzadıysa
Sigaranın ömrü de o kadar kısalırmış
Bir şiire böyle başlanmazdı
Oysa iç ses diye de geçirmedim içimden
İçim nasıl bir yer olduysa artık
Hiçbir şeye tahammülü kalmadı
Geçirmez oldu en masum çocukları bile
Ben çok üşüdüm
Polis kayıtlarında yazmaz ama
Üşüdüm ben çok
Yoldan da bir Allah kulu geçmez oldu
Sığınayım çaresiz dolaşan sokak satıcılarına
Onlar bile terketti bu yolu
Issız kaldım kenarında çiçekler açan yolda
Evsiz kaldım uğruna çiçekler açtığım kalplerde
Derken bir sigara daha bitti
Daha da üşüdüm
Bazen düşünmüyor değilim
Bu uçsuz bucaksız yol benim evim olsa
Serilsem tüm ağrılarımla toprağının altına
Toprak benim yorganım olsa
Üşürmüyüm hiç ondan sonra
Ondan sonra yine üşümeye başladım
Derken son kalan sigaramı ateşlere verdim
Hiç değilse biraz ısınsın ve hayatı sona ersin
Ben şimdi üşüyorum ve ölmüyorum
Acaba tam ısındım derken bende mi yaklaşıcam
O meşhur ölüm denen kurtuluşa
Bu şiire tam burada yarın bırakıyorum
Daha doğrusu ellerim öyle istedi
İçimin soğuğu ellerime vurdu
Hareketsiz kaldı
Biraz toprak olmaya ihtiyacım var
Zaten yakacak sigaram da bitti
Kendimi yakmadan yarım bırakıyorum
Bütün sınıfta kalmış sevdalar adına
Bitti sanılmasın çünkü şiir bitmez
Şiir kıyamete kadar süregelen haykırış biçimidir
Kefen biçilmez