If the Feeling is Gone (McRis Feat. Hashtags)

Chapter 33 √

McCoy‘s POV
••••••••••••••••••••

“Class. Please complete all your requirements. So, next week hindi na kayo pupunta dito para magpasa. Okay?”

“Yes Ma’am!” sagot ng buong klase.

“Okay. Class dismissed!” tapos lumabas na siya.

“Mccoy.” sabi nito habang nakahawak sa balikat ko.

“Ano?” sabi ko habang nililigpit yung mga gamit ko nang hindi lumilingon sa kanya.

“Can we talk?” bigla akong kinabahan nang lingunin ko siya saka ko lang napagtanto na si Jon pala ito.

*gulp*

“Si-sige.”

Pinauna na namin sila Nikko. Para makapag-usap kami ng maayos.

Habang naglalakad kami sa Hallway tahimik lang kaming dalawa. Hanggang sa makarating kami sa parking lot nakasunod lang ako sa kanya.

Sa restaurant kami pumunta. Nakasunod lang ako sa kanya habang papasok kami.

“Good Afternoon Sir!”

“Table for two.” sabi ni Jon.

“This way, Sir!”

Tapos sinundan namin yung isa sa mga staff nitong restaurant. Dinala kami nito sa bandang dulo ng restaurant. Naupo na kami at nag-order. Siya lang pala. Hindi naman ako makakakain nang maayos kung ganto yung atmosphere. Kinakabahan ako dahil ayon kila Nikko ay alam na ni Jon.

Habang naghihintay ng order ay inusisa ko na si Jon dahil hindi na ako makakatagal dito.

*ehem*

“Jon, anong pag-uusapan natin?”

Seryoso lang siyang nakatingin sa akin.

“Si Maris.”

Nakatingin lang ako sa kanya. At hinihintay ang susunod niyang sasabihin.

“I know that you like her.”

I love her.

“Last time. I’ve heard it from Nikko.”

You heard it right.

“She’s too young. I don’t want her to have a boyfriend because I know that she’s not ready for the heartache.”

I won’t let that happen.

“But you know what? Despite of those things, I know that you will never do that to her.”

I won’t.

“I trust you.”

Biglang nagalak ang puso ko.

“I saw your sincerity about my sister. You’re waiting for her.”

I am.

“I know that you’re going to ask my blessings to court her.”

Naghihintay lang ako sa pagbuka ng bibig niya.

“And now.......”

*Cross Fingers*

“I’m giving it to you.”

Sabi niya habang nakangiti.

Maluha-luha ako habang nakatawa. Matagal ko rin itong ipinagdasal na sana pumayag siya ligawan ko si Maris.

“Salamat! Hinding hindi ka magsisisi na pagkatiwalaan ako.”

Tumango-tango lang siya habang tinatapik ang balikat ko.

“Huwag na huwag mo akong bibiguin.”

Nakangiti akong tumango sa kanya.

“Hindi ko sasabihin kay Maris. Hahayaan lang kita sa plano mo. I will support you.”

“Salamat! :'D”

To be continued...
|N E V E R E N D I N G S T O R Y|