Als in gevangen in een donkere kamer,
Breekt het zweet uit ongekende poriën,
De toekomst, die zo prachtig leek,
Is gelijk aan de drang te ademen,
Een andere deur, een andere keuze,
De weg terug vergeten door tijd,
Als de maan zakt en de rode zon zijn komst maakt,
Wordt het lichaam bekrast door messen,
Toch onzichtbaar voor het oog,
Een spel dat wordt gespeeld, maar niet wil worden bespeeld,
Als vergif voor het brein,
Verloren in deze donkere met rood water gevulde kamer,
Gebonden zonder verdere mogelijkheden,
Wanneer kan dit voorbij zijn,
Het lichaam kan niet meer hebben,
Deze eeuwige pijn,
Een pijn zonder goede uitweg,
Geef toe aan de stemmetjes...
De enige uitweg.
