#24

555 52 8
                                    

-"Ελίνα,Ελίνα.."άκουγα μια φωνή η οποία ερχόταν από το διπλανό δωμάτιο.Η Ράιλι.Όχι ότι περίμενα από κανένα ποντίκι να μιλάει αλλά..λέμε.

-"Ελίνα ξύπνα,πανάθεμά σε"φώναζε αλλά πάντα με την πρόθεση να μην ακούγεται.Καταλάβατε νομίζω.

Σήκωσα το πεσμένο μου κορμί και με τα χίλια ζόρια κατάφερα να φτάσω στην τρύπα.

-"Έρχονται Ελίνα,έρχονται"είπε τρομοκρατημένα αλλά δεν μπορώ να σας κρύψω πως και εγώ είχα τρομοκρατηθεί.Για την ακρίβεια είχα χεστεί πάνω μου.Δεύτερη απόδραση αλλά πιο επικίνδυνη και πιο ανασφαλής αυτή την φορά γιατί μην ξεχνάμε πως έχουμε δεμένα μάτια και χέρια.Όλα όσα είχαμε σχεδιάσει,πιθανόν με την ταραχή και τον τρόμο,είχαν εξαφανιστεί.Δεν ήταν πια τίποτα σίγουρο.Είτε θα τα καταφέρναμε και θα δραπετέυαμε σώοι και αβλαβής,είτε θα μας πιάνανε και θα μας..σκότωναν.Το πολύ πολύ να συνεχίσουν να μας βασανίζουν αφού από σο έχουμε ζήσει εδώ,δεν τους λείπει τέτοια διάθεση.

Ύστερα από λίγα λεπτά πήραμε θέσεις. Η Ράιλι και εγώ είμασταν στην τρύπα κοντά.Το σχέδιο πραγματικά δεν ξέραμε πως θα εξελιχθεί.Απλά ελπίζαμε να πετύχει.

Τα βήματά τους φαίνονταν να πλησίαζαν γρήγορα και δυνατά.Μόνο από τον βαρύ ήχο της μπότας καταλάβαινες τι προθέσεις έχουν.Με κάθε βήμα που έκαναν,οι καρδιές μας πήγαιναν όλο και πιο γρήγορα.Είχαμε προλάβει να συνεννοηθεί πιο πριν γιαυτό και ξέραμε ακριβώς πως θα το κάνουμε.

Η πόρτα στο δωμάτιο της Ραιλης άνοιξε απότομα με ένα δυνατό κρούσμα της πάνω στον τοίχο.Η Ραιλη και εγώ περιμέναμε λίγο ακόμα.
Όταν ο ένας από αυτούς,γιατί μάλλον ήταν 2,είδε την τρύπα και εμένα απο την άλλη πλευρά,πλησίασε να ελέγξει.

-"Τι στο δ.."είπε και πλησίασε πανω απο το κεφάλι της Ράιλης κοιτώντας μέσα απο την τρύπα εμένα.Ένιωθα πως τα μάτια του με είχαν καρφώσει.

-"Μάθιου πρέπει πριν φύγουμε να μπαλώσουμε τον τοίχο.Δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει"είπε και απομακρύνθηκε.

-"Πιάσε τώρα αυτή να την πάμε κάτω να τελειώνουμε και με αυτή να."

Μόλις είπε αυτήν την φράση η Ράιλη αυτομάτως φώναξε το σύνθημα.Το σύνθημα θα έμπαινε όταν την έπιαναν να την σηκώσουν και αφού ηταν λιγα εκατοστά μακριά μου,τώρα έμπαινα εγώ.

Απλώνω τα χέρια μου και περνώ τις χειροπέδες στο λαιμό του άντρα.Τον τραβάω κοντά μου στον τοίχο και τον σφίγγω.Η Ράιλη τοτε έπρεπε απλα να κανονίσει τον άλλον ο οποίος θα αντιδρούσε αμέσως.

~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)Where stories live. Discover now