ŞAHMERAN #Wattys2017

ŞAHMERAN

'Seni seviyorum' yalnızca bir çift kelime. Bazıları bu sözcükleri her gün duyarken bazıları ise birkez duymak için tüm hayatı boyunca bekler.

Annem tarafından doğrulmuş ama birkez olsun sevildiğimi görmemiştim. Bu yüzden hep kötü kız olarak büyüdüm. Annemin bana vermediği sevgiyi ve ilgiyi her zaman arkadaşlarımda buldum. Gerçek bir aile nasıl olur hiçbir zaman bilemedim.

Annem babamla evliyken başka bir adama aşık olmuş. Babama bunu söyleyeceği gün ise bana hamile olduğunu öğrenmiş. Babam ise o çocuğu doğuracaksın diye zorlamış annemi, çünkü çok seviyormuş.

Babam annemi çok sevmiş ama annem babamı babamın sandığı kadar bile sevememiş meğer...

Benim doğmama az bir süre kala babam annemin hâlâ o adamla görüştüğünü öğrenmiş ve kalp kriziyle ölmüş.

Şimdi ne mi oldu?

Annem yaptıklarının cezasını her gün benden nefret ederek çekiyor, beni sevmeyerek. Benimle aynı evde kalarak çekiyor. Çünkü benimle yaşamak ona ölüm gibi geliyormuş.

Dolabımdan çıkardığım kıyafetleri giyinip evden çıktım. Annem yüzümü görmek istemediği için ona gözükmeden kaçmıştım.

Okula geldikten sonra sınıfa girdim. Bugün bu okulda ilk günümüzdü. Bir insan 12.sınıfta okuldan atılıp başka bir okula gider miydi? İşte biz gelmiştik. Niye? Çünkü biz belalı üç silahşörlerdik ve bize yapılan kötülüğe kötülükle karşılık verip hocayı dövdük diye. Tamam belki biraz abartmıştık ama sonuçta haketmişti. Handeye yavşamak nedir? Tabiki kızı koruyacağız.

Cebimden telefonumu çıkarıp Handeyi aradım. İlk çalışta açtı.

"Alo"

"Nerdesin Hande? Erken gelecektin hani" dedim hafiften bağırarak. Arkamdan beni dürten kişiye döndüğümde telefonumu da kapatmıştım.

"Geldim işte kızım" dedi gülerken hande.

Koluma girip sınıfa girdik.

"Atalay nerde?"

Omuz silktikten sonra masada yatan kişiyi gösterdi. Atalay hepimizden önce gelip sınıfta uyumuştu. Yanına gidip ona sarıldım. Gözlerini açıp bana baktı.

"Naber güzellik" dedi kolunu omzuma atarken.

"İyidir. Yeni okul, yeni belalar falan filan" dedim. Gülüp başıyla onayladı. Tüm sınıfın gözü hande, atalay ve bendeydi.

"Dönün lan önünüze" bağırdı Atalay. Herkes teker teker önüne dönerken bazıları bir şeyler homurdanıyordu.

Güldüm. İşte böyle adam edecektik hepsini.

"Eee gözünüze kestirdiğiniz birileri var mı" dedim ümitlice. Nedense canım kavga etmek istiyordu.

Sınıftaki uğultular İçeriye giren kişiyle kesilmişti. Herkes pür dikkat ona bakıyordu. Yavaşça başımı kapıya çevirdim.

Kumral renk saçları,  mavi ve yeşil karışımı gözleri, esmer teni, kirli sakalları, uzun boyu ile biri girdi içeri ve hemen onun arkasından 4-5 kişi...

Neydi bu şimdi? Okulun başında gelen mafya mı?

Kitap yazmaya bayılıyorum. Bu da yeni kitabım. Fikirlerinizi eksik etmeyin canlarım:)