Bak Postacı Geliyor..

Özgüre Şoklar

-Bu ne demek ya?

-Benim t-shirtümün burda ne işi var ki?

-Bilmiyordu. Düşürdüm demişti..

Ve koşturarak mağazaya gittim.

-Bakar mısınız?

-Buyrun.

-Az önce biri gelip kaybolan t-shirt falan var mı diye sordu mu?

-Hayır.

-Anladım. Diyerek ordan çıkıp yürümeye başladım. Bu ne demekti? T-shirtümün orda ne işi vardı?

‘’Sakladığım şeyler sadece değerlidir’’ demişti bir keresinde..

Ne yani? T-shirtümün onda ne gibi bir değeri olabilirdi ki? Deyip elimdeki t-shirte tekrar baktım. Gerçekten benim mi diye. Evet.. bu gerçekten benimdi rengi, şekli falan.

Ama Kerem napmıştı? Yoksa.. Kerem beni seviyor muydu? Yok canım saçmalama. O o senin arkadaşın .. Hem seni şuanda kölesi gibi kullanıyor. Yani insan sevdiğini neden böyle kullansın ki.. İç sesim yakın olabilmek için diyor. Hayır ya. Olamaz. Kerem beni S-E-V-E-M-E-Z…

Telefonum çalıyor.

Ekrandaki yazıyı okuyunca ister istemez bir ‘’Of’’ çekiyorum…

-Efendim Özgür?

-Nasılsın?

-İyiyim sen?

-Bende iyiyim. Dışarı çıkalım mı?

-o..olur. Nerdesin sen?

-Sizin eve geliyim ordan alıyım seni.

-Yok yok sakın gelme dedim hemen! Yoksa annem Keremle sevgili olduğumuzu söyler. Yani öyle olduğumuzu sandığı için ..

-Ben Bebek parkındayım. Sen oraya gel.

-pekii. Geliyorum.

Biraz dolaşıp oturdum. Deniz havası her şeyimi alıp götürüyor. Ve telefooon.

-Efendim Kerem.

-Nerdesin?

-Bebek parkındayım.

-geliyorum.

Deyip kapattı.

Hayır gelmeee! Özgür gelecek.

Biraz daha burda oturup elimdeki t-shirte baktıktan sonra kafamı sola çevirdim.

Ve Özgür gözükür uzaktan.

-hoş geldin.

-Hoşbuldum.

-ee. Niye buluşmak istedin.

-Özlediim deyip sarıldı bana. Ve o anda Keremi gördüm uzaktan. Yerinde kalakalmış bize bakıyordu. Sanırım bu çocuk beni gerçekten seviyor. Yine neler diyorum ya. Dedim içimden.

-Kerem gelmiş Özgür dedim Özgürden uzaklaşırken.

-Bu çocuk neden hep karşımıza çıkıyor dedi Özgürde . Haklı ama şimdi.

-Bi..bilmem ki.

-Selam dedi kerem yaklaşırken.

-Selam dedik Özgürle bizde.

-Zeynep.. Senin bir işin vardı bitti mi? Dedi Kerem. Of ya Kerem. Her şeyi Özgür anlasın diye yapıyorsun değil mi?

-Bitti.

-Ne işi bu?

-Temizlik dedim bir anda.

-Anladım.. Kerem nerden biliyor?

-Aramıştı bir şey sormak için. Temizlik yaptığımı söylemiştim de.

-Anladım.

Keremin gözü birden elimdeki t-shirte kayıyor. Ve suratının kızarması bir oluyor. Kızarma değilde. Bukalemun gibi renk değiştirme diyelim. İlk gördüğünde kızardı. Gözlerime baktı morardı. Yeşil mavi sarı derken..

Ve o anda Özgür

-O ne canım diye sordu.

-Tshirt.

-Niye elinde taşıyorsun?

-Poşet vermediler.

-Nerden aldın diye sordu Kerem.

-Mekan diye bir yerden.

-A..anladım. dedi yutkunarak.

Ah  Kerem sakın düşündüğüm şey olmasın.

-Aa aşkım sizin evin önünden geçtim de bir kadın vardı.

-Annem geldi.

-Aa. Tanıştırsana beni.

-Yok artık Özgür dur bir.

-Niye banane. İtiraz istemiyorum deyip ayağı kalktı.

-ama..

-Hadi deyip önden yürümeye başladı.

-Kerem yanıma yaklaşıp fısıldayarak

-Gidelim ben bir yolla onu yollıcam.

-Kerem… Bu arada o t-shirtün hesabını sonra soracağım.

-Hadi deyip o da önden ilerledi. Of of.

Gidiyoruz taksiden inip marketin önünde indik. Bay düşünceli beyfendimiz Özgür anneme bir şeyler alacakmış.

Ve o anda annemi görmeyelim mi?

-kızım? Diyor annem hadi kerem sevgilimde özgür.. Aslında yani annem öyle sanıyor.

-Merhabalar efendim diyor Özgür.

-Merhaba.

Bu arada bilmiyorsunuz tabi annemle Kerem sabah telefon konuşması yapmış.

Hatırlama

Mekana giriyoruz.

-Aa Zeynep ben sana ne demeyi unuttum.

-Ne?

-Annen aradı. Beni çok sevdiğini senin beni üzmeyeceğini benimde seni üzmeyeceğimi söyledi.

-Gerçekten mi?

-Evet..

-Ne yazık ki. Annem hayal kırıklığına uğrayacak.

-Hıhı.

Hatırlama Son.

-Oğlum nasılsın? Dedi annem Kereme. Eyvaah.

-iyiyim siz nasılsınız efendim.

-Bende iyiyim . Üzmüyorsunuz değil mi birbirinizi. Dedi annem. Ooof.

-Niye üzmesinler? Dedi Özgür. Ah ah..

-Ee üzerlerse ayrılırlar evladım. Ben Keremi çok sevdim..

Özgürün şaşırmış suratı bana ve kereme dönüp ağzından çıkan 2 kelime.

-Siz.. Se..sevgili misiniz?