Bu günde geçen sabahki gibi neşem yerinde kalkmıştım.Yüzümü yıkamaya gidiyodum ki annemin evde olmadığını fark ettim. Telaşlanmıştım ne yapacağımı şaşırdım. Annemi aradım ama cevap veren yoktu.Çok korkuyordum,bekledim bir iki saat kadar ne uğrayan vardı ne de bir haber veren.Akşama kadar bekleyecektim.Başka çarem kalmamıştı.Babam gelinceye kadar gelmesse demekki başına bişey gelmişti.Sakin olmaya çalışıyordum ama ne fayda. Biraz bişeyler atıştırmam gerekiyordu saat 15:00'ü geçiyordu.Çok kötü bir gündü aklıma gelenler çıkmazdı inşallah.Köydeki teyzeme gitmiştir inşallah diye dua ediyordum.Ama aklımda bir çok soru işareti vardı.Eğer öyle olsaydı neden not bırakmasın ,neden telefonunu açmasaydı ki??Çok aklım karışmıştı.Ağlayacaktım.Aklıma babama sormak geldi.Belki babamın haberi vardır çok umutlanmıştım.Babamı aradım telefonu 3-4 kez çaldı,ve telefonu açtı.Nasıl soracaktım babama ? ya babamında hiç birşeyden haberi yoksa,oda endişelenip bütün gün işleri yolunda gitmesse.Dolandırdım lafı ama sormassam olmazdı.Ve cesaretimi toplayarak''Baba annem sabahtan beri ortalıkta yok,nerde olduğunu biliyormusun?Ne haber bırakmış nede telefonunu açıyor'' Babamın sesi titriyordu.Ama yinede beni korkutmak istemiyordu.Onunda hiç birşeyden haberi yoktu.'' Lara bak şimdi sen telefonu kapat ben bi çaresine bakıp annene ulaşacağımm'',dedi.İçim hiç rahat olmadığı halde kapattım telefonu .Çünkü elimden hiçbirşey gelmiyordu.O arada sevgilim Devy ev telefonunu çaldırıp duruyordu.Ama açmadım,çünkü onunda üzülmesini istemezdim.Devy o kadar ısrarlı telefonu çaldırmasına rağmen telefonu açmamakta kararlıydım.Devy yaklaşık 35.kere aradığında artık onun telaşlandığını düşünerek telefonu açtım.
''-Tanrı aşkına! Telefonu duymuyor musun sen? Deliye döndüm burada.Ne kadar endişelendiğimin farkında mısın?....'' Devy cümlelerini bu şekilde sıralamaya devam ederken artık dayanamadım ve onu durdurdum.
''-Devy biraz sakin ol! Ben iyiyim tamam mı ? Seni merakta bıraktığım içinde özür dilerim,telefonuda açmadım çünkü kendimi biriyle konuşacak kadar iyi hissetmiyorum'', dedim.''Bu kişi ben olsam bile mi ?''dedi.''Lütfen yanlış anlama seni tabiki herşeyden fazla önemsiyorum ama iyi değilim tamam mı ?'' diye cevap verdım fakat Devy biraz alınmış gibiydi.''Peki öyleyse,daha fazla uzatmayalım.Şimdi bana neden iyi olmadığını anlatacaksın bayan umursamaz''dedi. ''Bayan umursamaz??!!?'' diye cevapladım onu soru sorar bir halde.''Evet beni biraz umursuyor olsaydın telefonumu açardın.Herneyse yine konuyu sapıtıyorsun seni dinliyorum ''dedi. Bende şimdiye kadar olan herşeyi anlattım.Devy benim için endişelenmiş ve desteğe ihtiyacım olacağını düşünmüştü.Hemen bir taksiye atlayıp yanıma geleceğini söyledi.Yaklaşık 10 dk sonra zil çalınca irkilmiştim.Nasıl bu kadar çabuk olabilmişti anlamıyorum.Kapıyı açar açmaz hemen kollarına atladım ve ona sıkı sıkı sarıldım.Fakat bu koku onun değildi.Belki parfümünü değiştirmiştir diye düşündüm ve ona biraz daha sarıldım.''Beni bu kadar özlediğini bilsem daha önce gelirdim sevgilim ''dedi dolaylı bir ses tonuyla.Tamam belki kullandığı bir parfümü değiştirmiş olabilirdi fakat sesinide değiştiremezdi ya.Kollarımın arasındaki adam kesinlikle Devy değildi.Birden dehşete düşmüş bir şekilde o adamdan uzaklaştım.Suratına bakınca onu tanıyamadım.Bir anda ''MERHABA GÜZELLİK''deyip beni kapıdan içeri itti.Ben daha neye uğradığımı anlayamadan sırtım parkelerle buluşmuştu. Karşıma dikilmiş pis pis sırıtıyordu.Üzerime doğru gelince can havliyle boğazımın patlayacağını sandığım bir sesle çığlık attım.Kemerini çözmeye başlayınca gözlerim yuvalarından fırlarcasına açıldı.Aklımdan çok başka şeyler geçerken o kemeri dizlerime vurdu.Yerimden sıçrayıp acı içinde kıvrandığım ve gözlerimi kapattığım sırada ''seni pislik !'' diye bir ses duydum ve yan tarafıma birşeyler düştüğünü hissettim. Gözlerimi açamıyordum sanki göz kapaklarım irislerine yapışmıştı. Biraz daha uyumak için herşeyimi verebilirdim.Fakat birden son olanlar aklıma gelince anıden gözlerim açıldı.Odamda değildim.Aslında evimde bile değildim. Burası......burası kahretsin burayı hiçbir yere benzetemiyorum.Yukarıda küçük bir pencere vardı ve içerisi hiç ışık almıyordu.Duvarların sıvası akmıştıve içerisi küf kokuyordu.''Burayı hiç kimse temizlemiyor mu?'' diye düşündüm kendi kendime. İçimdeki neredeyse egodan oluşmuş ses bana ''Ciddi misin?'' nerede olduğunu bilmiyorsun.Belkide öleceksin ve senin düşündüğün tek şey bumu? Arada bir beynini kullanmayı dene hiç yan etkisi yok güven bana diyordu.Aptal,pis. Kendi içimdeki ses bile beni aşağlıyordu.Ben kendi içimde savaş verirken hiç bir yere benzetemediğim bu yerin kapısı büyük bir gürültüyle açıldı.Gelen Devy'di ama yanında birçok siyah kıyafetli sadece gözleri görünen ,adamım diye geçinenlerde vardı.Tanıyamıyordum,daha 2 saat öncesine kadar hayatım dediğim o kişiyi tanıyamıyordum.Aklımda çok soru işareti vardı,beni neden getirmişti buraya ? Ben ona ne yapmıştım ?
Annemin ortalıkta olmama telaşı üzerine olanlar çok ağır geliyordu.Babam dayanamazdı bizim yokluğumuza.O anda Devy bağırmaya başladı''TATLI KIIIZ!'' Artık burdasın benımlesin beraber burda yaşayacağız''.Aklım allak bullak olmuştu .Bunu bana neden yapıyordu.Titremeye başladım hava git gide soğuyordu.Devy ve yanındakilerin üzerinde kat kat kıyafetler varken t-shirt,tayt vardı.Devy o sırada ''korkudan mı titriyosun?? Korkma sana zarar vermeyeceğim,ama ömrünün sonuna kadar burda benimle yaşayacaksın'' diyordu.Bende ona karşılık vererek bağırmaya başladım.''BANA BUNU NEDEN YAPIYORSUN?BEN SANA NE YAPTIM?BU KADAR ACIYA DAYANAMAM BEN ...'' sözümü kesti''sana benımle burda yaşayacaksın demiştim ya böyle bağırmaya devam edersen yaşayamıyacaksıın!'' Sinirime,korkuma,acıma,yenik,düşerek,çöktün.Ağlamaya başladım.Düşünüyordum.Bir kızın başına bundan daha kötü ne gelebilirdi?
