Çok saçma bence bu yaşadıklarımız. Acı çekiyoruz. Ağlıyoruz. Ama yine de hiçbir şey eski haline geri dönmüyor.Birinin arkasından dökülen o kadar gözyaşının hiçbir önemi yoktur onun için. Böyle olunca ayrı bir üzülüyorsun.Kimseyle hiçbir şekilde hayal kurmamayi anladım ben.Gerceklesmeyince acı çeken yine bizler oluyoruz.Ben hayal kurmayı artık bıraktım. Birinin arkasından göz yaşı dökmeyi bıraktım ben veya bırakmadim bilmiyorum.Duygusuz değilim. Yanlış anlamayın. Herkes aşık olur . Herkes terk edilir. Saçma sapan nedenlerden ayrilan insanlara ayri bir sinir oluyorum.O kadar sevdiriyorsun kendini sonra neden gidiyosun ki ? Bu acıyı bende çektim o günden sonra kimseye o kadar bağlanmak istemedim. Neden bende bilmiyorum. Tam birinden hoşlanmaya başlarsın o da ne ? arkadaşın da seviyor.Bu ne şimdi şaka mı acaba? Tam mutlu olacakken ne yani. Herkes hayatımdan ayrılırken ben hayatımı basketbola futbola ve Fenerbahçe'ye adadim. Belki en iyisi bu veya en kötüsü... Herseyin bir zamanı var. Zaman nedir? Beklemek iyi midir ? Beklemek zamana bağlı mıdır? Aklımda bunun gibi bir sürü soru... Cevaplari gecikmemeli. Böyle gerekli... Bekliyorum herşey yoluna girsin.Hayatima biri girsin ama gitmesin. Şimdi diyeceksiniz.Sen de davran öyle olsun. Eminim ki bende öyle olacağım. En yakın arkadaşını kaybetmek evlat acısı gibi.Abartmadan öyle. Kimsenin istediği insan olamadım ben.Belki şuan o yüzden fazla arkadaşım yok. Herseyin hayatın güzel olması dileğiyle...
