Roses.

Κεφάλαιο 9

Επιτελους πραγματικα.
-Αχχ ξυπνησες Ελινακι μου;Δεν ηθελα να σε παρω τηλεφωνο για να μην σε ξυπνήσω.
Πηγα και την αγκαλιασα σφιχτα.Την χρειαζόμουν.
-Που εξαφανιστηκες μαμα?
-Εμμ κανόνισα με την κυρία Μαρίνα, ξέρεις την μαμά του Στέφαν,να πάμε για καφέ.
-Αα μαλιστα .Πως περασατε;
-Υπέροχα. Είχαμε τόσα νεα να πουμε.Ειχε περάσει καιρός.Αληθεια έχεις διαβάσει για αύριο γιατί πολύ στην διασκέδαση δεν το έχουμε ρίξει δεσποινίς Ελινα?
-Καλά καλά πάω να διαβάσω.
Προχώρησα προς το δωμάτιο για να "διαβασω".Άνοιξα βιβλία, έφτιαξα την τσάντα και πρέπει τώρα να διαβάσω.Αλλα όχι δεν το αντέχω σκέψεις γαμωτο μου.Σκεψεις.Τι στο καλό. Αλεξ ή Στέφαν. Κολλ ή fuck boy.I don't even know.  Δεν έχει νόημα.Ο Στέφαν το μόνο που θέλει είναι να παίξει μαζί μου.Οπως ο Διονύσης. Αλλά όχι,δεν θα το επιτρέψω αυτό. Αλλά από την άλλη,ο Αλεξ πότε δεν ήταν κάτι παραπάνω από κολλητός μου.Αλλα είναι τόσο γλυκός. Με μισώ. Αν ναι πρέπει και να διαβάσω. Ποιος νοιάζεται;
Πάντως όχι εγώ.
-Ελινα, αγάπη μου,εγώ πάω να πάρω τον μπαμπά σου από το αεροδρόμιο. Θες να ρθεις μαζί μου ή να κάτσεις να διαβασεις;
-Αν είναι θα διαβάσω λίγο, τα λέμε όταν γυρίσετε.
Η μαμά μου απομακρυνθηκε και άκουσα την πόρτα να κλείνει με κρότο. Ναι και τώρα θα διαβάσω μαμά.Χαχα.Το μυαλό μου πιο σκατα από ποτέ και εγώ να πρέπει να συγκεντρωθώ και να διαβάσω Ιστορία.Μεγαλη μου καουρα τι έκαναν κάτι τύποι αιώνες πριν.Εμενα με νοιάζει τι θα κάνω τώρα.Και αυτό δεν το ξέρω. Βασικά ο Στέφαν μας τα έχει κάνει πολλά.Με έχει φτάσει στα όρια μου και όχι δεν θα πέσω στην παγίδα "είναι ερωτευμένος μαζί μου ή οχι".Το πέρασα με τον Διονύση αυτό. Και δεν θα αντέξω ξανά. Δεν θα αντέξω να παίζουν παλι με την καρδιά μου.Αχ καρδια μου.Σε είχε πληγώσει και έλεγε ότι εσύ φταις.Επαιξε μαζί σου.Δεν θα το ξαναεπιτρεψω.Ο Στέφαν είναι τελειωμένος για μένα, για ΠΆΝΤΑ. Τώρα  το όλο θεματακι με τον Αλεξ με βρήκε λίγο απροετοιμαστη.Ηταν αλήθεια πάντοτε δίπλα μου από την πρώτη δημοτικού, με προστάτευε και με αγαπούσε, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί κάτι τέτοιο. Μόνο μία φορά..Γύρω στην πεμπτη δημοτικου..

☆Πέμπτη δημοτικου😂☆

-Ναι,Μαρία, ναι.Πες ότι θες.
-Άσε μας ρε Ελινα.Ξερω πως με αντιγραφεις. Βασικα το βλέπω. Ο μόνος λόγος που το κάνεις αυτό είναι για να αρεσεις στον Λευτέρη. Αλλά δεν θα γυρίσει να σε κοιτάξει ΠΌΤΕ.
Γύρισα και έτρεξα προς μια γωνία. Ναι ήμουν δακρυσμενη. Ήξερα πως δεν την αντεγραφα. Σωστα;Ναι,έτσι είναι. Απλά ήθελα τον Λευτέρη,απλά.
-Ει,Ελινακι γιατί κλαις;
-Αα Αλέξανδρε τι κάνεις εδω;
-Αρχικά, σου έχω πει να με λες Αλεξ και δεύτερον άκουσα ένα κοριτσίστικο κλάμα και ήρθα να δω τι έγινε. Η Μαρία πάλι;
Εγνεψα καταφατικά.
-Σταμάτα επιτέλους να της δίνεις σημασία βρε χαζό.Απλα σε ζηλεύει γιαυτό γίνονται όλα.
-Δεν έχει κάτι να ζηλέψει από μένα.Σε όλα είναι καλύτερη,είπα ανάμεσα στους λυγμούς μου.
-Έχει Ελινα.Εκεινη είναι ψεύτικη και η ψευτιά της θα βγει στην επιφάνεια ενώ εσύ...εσυ είσαι πολύ καλύτερη της..είσαι πραγματική και πίστεψε με αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό από όσο νομίζεις.Δεν είναι τόσο αυτονόητο για ολους όσο για σένα χαζουλα.
-Ναι,αλλά εκείνη θέλουν όλοι.
-Και που ξέρεις εσύ, τι νοιώθει ο καθένας μέσα του Ελινα μου;Μπορεί κάπου εκεί έξω κάποιος να σε αγαπάει περισσότερο από όσο ποτέ φανταστηκες.
-Εμμ...ειπα σκεφτικά ενώ συνέχισα να κλαίω.
-Έλα δω για μια αγκαλιά ρε μικρο.Εισαι χαζή το ξερεις;
Δεν μίλησα.Με είχε στην αγκαλιά του μέχρι που ηρέμησα. Μου σκούπισε απαλά τα δάκρυα που είχαν μείνει.Μονο μια στιγμή ένιωσα έναν ψίθυρο του στο αυτί μου να λέει 'σαγαπαω'.Αλλα πίστεψα ότι παρακουσα.

☆Ναι,πάλι πισω☆

Αλλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ εύκολα όλο αυτό.Ναι τον αγαπάω,αλλά ως φίλο. Αν και τώρα πια είναι ο μόνος που μου κινεί το ενδιαφέρον. Ο Στέφαν,αν και τόσο καιρό μονοπωλούσε  την προσοχή μου ,έχει γίνει αδιάφορος,ιδιαίτερα μετά από όλο αυτό το σημερινό περιστατικό. Τι νομίζει δηλαδη;Ότι αν το παίξει κτητικός θα τρέξω από πίσω του;Θα πρέπει να είχε περάσει πολύ ώρα γιατί άκουσα τα κλειδιά στην πόρτα. Έτρεξα και αγκάλιασα τον μπαμπά μου.Ποσο μου είχε λείψει. Ο πατέρας ,το αντρικό είδωλο μιας εφηβης.Ο αντρας-προτυπο.
Αυτό είναι και για μένα. Κάπως έτσι θέλω και γω τον πατέρα των δικών μου παιδιών. Χωρίς να πολυλογώ μας ανακοίνωσε ότι οι δουλειές στη Θεσσαλονίκη πήγαν τέλεια και για να το γιορτάσουμε θα βγαιναμε όλοι μαζί για φαγητό.Εκανα ένα γρήγορο ντουζ ,ντυθηκα και όταν όλοι ετοιμαστηκαν φύγαμε.Μας είπε τα νέα του και εγώ τα δικά μου.Σε κάποια στιγμή η μητέρα μου πήγε τουαλέτα και τοτε:
-Ελίνα , σε παρακαλώ πες μου τι εχεις;Ξέρω ότι όλα δεν είναι τόσο ρόδινα όσο τα παρουσίασες πριν.Εγινε κάτι με τον Στέφαν γιαυτό δεν το είπες πριν όταν ήταν εδώ η μητέρα σου;Ναι,καλά καταλάβατε.Ο πατέρας μου ξέρει τα πάντα. Δεν ξέρω γιατί από την αρχή εμπιστεύτηκα  εκείνον και όχι την μαμά. Απλά έτσι έτυχε. Δεν πρόλαβα να μιλήσω και ήρθε η μαμά από το μπάνιο. Όταν γυρίσαμε σπίτι και η μητέρα μου ξάπλωσε,του τα είπα όλα. Όλα όσα έγιναν όσο έλειπε. Έμεινε έκπληκτος αρχικά μα μου απάντησε, είπε λίγα αλλά με άλλαξαν μέσα μου:
-Δεν μπορώ να σε επηρεασω Ελινα, απλά σκέψου ποιοι σου έκαναν καλό και αποφάσισε τι αξιζουν. Με φίλησε στο μέτωπο και έκλεισε το φως του δωματίου. Αποκοιμηθηκα με τα λόγια του.

- - - - - - - - - - - - - - - - -
Αποφάσισα να μην εγκαταλείψω αυτή την ιστορία τελικά παιδιά μου.Ειναι ένα κομμάτι της ζωής μου εδώ μέσα. 😇

Τα λέμε συντομα💘