Ben daha çocuğum bunlar fana çok ağır bu hayatın yükü çekilmez.Küçük yaşta anne ve babamı kaybettim tek başıma bir sokak aralığında yaşıyorum.Geceleri kartonların üzerinde uyuyorum bu hayattan artık gerçekten de sıkıldım ama bu geceler hiç bitmeyecekgibiydi ta ki o güne kadar.
Ertesi sabah...
-Hey küçük kız burada ne işin var?
-Siz de kimsiniz ne istiyonuz benden
-Hey sakin ol bakalım ufaklık biz zabıtayız söyle bakalım evden mi kaçtın ?ailen nerde
(Gözleri dolar)
-Hopopop nolduya niye ağlıyorsun yanlış bir şey mi dedim?
-Hayır benim ailem yok hepsi ben küçük yaştayken ölmüş. 😢
-Hmm tamam bak sana ne diycem senin gibi çocuklar için bir barınma evi var orda hrm yemek var hem yatak var yeni arkadaşlar da edinirsin olmaz mı?😮
-Olur😁
-Söyle bakalım adın ne senin?
-Bilmiyorum
-Hmm tamam o zaman seni karakola götürelim o zaman parmak izini alırlar adını da öğreniriz olur mu?
-Çok canım acır mı?
-Hayır tatlı kız asla sadece bir plastiğe parmagını koyacaksın o kadar😊
-Tamam😊
(Adliyeye gelirler)
-Merhaba Erhan bey sizi görmeyeli yillar oldu hangi rüzgar attı sizi buralara ?
-Evet Tuğçe hanim haklısınız ama çok yoğunum biliyorsunuz günümün yarısı sokakları aramakla geçiyor
-Bu tatlı kız da kim böyle
-He evet bu kız icin geldik çok küçük yaşta ailesi ölmüş onu sokakta yatarken buldum ismini bilmiyoruz parmak izi için geldik
-Hmm anladım gercekten üzücü gel bakalim fıstık şu plastıge parmaginı koyar mısın
-Tabiki
(İşleri biter yetimhaneye gelirler)
-Bak tatlım işte burası burda bir sürü yeni arkadaşın olabilir
(Okul müdürü gelir)ah merhaba merhaba
Devam edecekk...
