Sonsuzluğum

Bölüm 10:İlk Öpücük

Multi:Deniz ve ulaşın gittiği yer

"Evet deniz evet. Ben Türkiye'nin en büyük mafyalarındanım"

..................

Ne diyordu bu çocuk. Mafya mı demişti o şimdi. Nasıl olur. Onun karanlık dünya diye bahsettiği şey bu muydu. Benim Ulaş'ım bu muydu.

"N-ne dedin"

"Deniz gitmiyceksin dimi. Beni bırakmıycaksın"

Şoktaydım. O şimdi insanları mı öldürüyodu. Benim Ulaş'ım bunları mı yapıyodu.
Ayağa kalktım. Ulaşta benimle birlikte kalktı.

"Gidiyomusun"

Bir soru. Basit. Cevabı evet ya da hayır. Ama şuan dünyanın en zor sorusuydu benim için.

"Ulaş b-ben b-bilmiyorum" dedim ve Arkamı dönüp yürümeye başladım.

"İŞTE BUNUN İÇİN SÖYLEMEDİM!"

Ulaşın bağırmasıyla arkam ona dönük bir şekilde durdum.

"SEN O MAVİ GÖZLERİNLE BENİM KARANLIĞIMI AYDINLATTIN. SENİ KAYBETMEK İSTEMİYORUM DENİZ. GİTMENİ İSTEMİYORUM."

O an ne kadar saçma bişey için ona Arkamı döndüğümü farkettim. O bana ışığımsın diyordu. Ben... Arkamı dönüyordum.

"SENİ SEVİYORUM" diye bağırıp ona doğru koşmaya başladım. Ama sarılmadım. Onun yanına geldiğimde temas halinde olan şey....

DUDAKLARIMIZDI...

Evet. Şuan ilk öpücüğümü vermiştim. Sevdiğim adama. Uğruna öleceğim adama. İlk başta biraz şaşırsada belimi kavrayıp beni kendine çekti ve o da öpmeye başladı. Ellerimle saçlarını karıştırıyordum. O benim karanlığımdı. Bense onun ışığı...

Orada ne kadar durduk bilemiyorum. Sonunda ayrıldığımızda nefes nefeseydik.

"Benimsin Deniz."

"Seninim Ulaş."

"Beni bırakmadın"

" Bırakamam ki"
Beni kendine çekip sımsıkı sarıldı. Kafasını boynuma gömdü. Saçlarımı öptü. Her dokunuşunda yanıyordu dokunduğu yerler.

"Ulaş"

"Efendim Deniz 'im"
"Sen şimdi bildiğimiz mafya mısın"

Derin bir nefes aldı. Konuşmakta zorlandığı belliydi.

"Evet... Ama sen benden korkmayacaksın. Hep yanımda durucaksın. Gitmiyceksin. Benden gitmiyceksin"

"Gitmiycem"dedim ve yanağımı göğsüne yasladım.

"DENİZZZZ"

Bu böğürme bir yerden tanıdık geli-
Anamm Arda buu...
Ulaşa dönerek bir klişe gerçekleştirdim.
"Eyvah abim!"
Ulaş sırıtarak elimi tuttu ve sesin geldiği tarafa doğru yürümeye başladı. E haliyle bende.
"Bu yaşta bu cesaret,pes valla Ulaş"
"Ne var güzelim alt tarafı abin"
"Alt tarafı abim" dedim ve kafamı salladım. Ben tedirginlikle yürürken Ulaş sanki mahalledeki bakkala gidiyormuş gibi yürüyordu.

"Denizz nerde-"
Arda bana çağırırken gözleri bizi buldu ve yavaşça aşağılara inerek kenetli ellerimizi.
Onlara söylemiş olabilirdik. Ama hala Arda benim bir sevgilim olduğu fikrine alışamamıştı

Ulaş elimi daha sıkı tuttu.

"Burdayım arda" diyip şirince sırıttım. Belki yırtardım he.
"Görüyorum" dedi imalı imalı