The Days of Waiting (on-HOLD)

Chapter 1 "A letter to him"

The Days of Waiting

Chapter 1

“A letter to him” (Gabby’s thoughts)

Namimiss na kita.

Bakit ka umalis?

“Bukas pag natalo mo ako, ililibre kita ng paborito mong oreo cheesecake ni Mang Asyong.”

Tandang tanda ko pa ang huling salita na narinig ko mula sa iyo.

Asan ka na kaya ?

Namimiss mo rin kaya ako ?

“Sige lang pumili ka lang ng kahit anong gusto mo! Kumain ka lang ng marami, kahit tumaba ka maganda ka pa rin naman.”

Kailan ko kaya ulit makikita ang mga ngiti mo?

Babalikan mo pa ba ulit ako ?

Walong taon, Jake.

Kulang pa ba ?

Gaano ba katagal ?

August 04, 2006

Niyaya mo akong pumunta sa bahay niyo.

Ayokong pumayag nun dahil masama ang pakiramdam ko at hindi ko kayang magbike pero nakita kong naging malungkot ka kaya pumayag ako.

“Sige na nga tara na sa bahay niyo. Iiyak ka na eh ! “

“Talaga ? Payag ka na ?”

Kitang kita ko ang saya sa mga mata mo. Parang nawala ang sakit ng ulo ko at pakiramdam ko ay lumakas ako, lalo na nung niyakap mo ko.

“Oh kapit lang ha ! Wag kang bibitaw! “

Ramdam na ramdam ko nun ang hampas ng hangin habang angkas mo ako sa bike.

Nadaanan natin ang mga bulaklak sa open garden ni Aling Hoven.

“Ang ganda.”

“Oo. Kasing ganda mo sila.”

“Pero malalanta din yan hindi ba?”

“Oo naman pag hindi mo inalagaan.”

“Kahit alagaan mo silang mabuti, darating din ang araw na malalanta sila.”

“Pero bago dumating ang araw na iyon, napasaya nila ang mga tao na nakakita sakanila, at hindi lang iyon nakapag iwan sila ng mga ugat o buto na pwedeng itanim at alagaan muli natin.”

Dinala mo ako sa attic ng bahay niyo.

Hinawi mo ang kurtina at pinuno ng liwanag ang buong kwarto.

It was a sunny day.

It was beautiful.

I was so happy on that day, the day I never thought that would be the last time I could see you.

Hindi ko alam kung kailan kita makikita ulit.

Pero patuloy pa rin kitang hihintayin.

Patuloy kong panghahawakan ang pangako mo noon.

“Ano yan ?”

“Para sa iyo.”

“Gitara?”

“Oo ako mismo nagdesign nyan.”

“Talaga?”

“Ingatan mo ha ! Baby natin yan.”

“Baby ?”

“Pasensya ka na ha ! May baby na agad tayo, eh hindi pa tayo kasal. Pero pangako pag nasa tamang edad na tayo, ikaw ang papakasalan ko, ayos ba yun ?”

Nginitian lang kita nun. Hindi ko alam ang sasabihin.

I was 10 that time and you were 13.

“Promise?” Tanong mo muli.

“Promise.” I said.

I know some people would say it was only a puppy love but I don’t care.

Whatever they call it.

Puppy love? Just because it was made by young hearts doesn’t mean it wasn’t true.

It’s true….

 I’m sure of it, the moment I felt it, I was happy, it was like magic whenever I’m with you.

Your presence brought me to a kind of place I was safe.

And made me brave and to fear nothing.

You found me in the most unexpected way …

In that tree where I was crying….

 but you left me in the most unexpected time too.

When I needed you most.

 When I need a safest place to a terrible pain I was going through, but I made it.

 I made it without you because you thought me how to be brave.

But I don’t know how long that magic will lasts…

I need you here Jake.

I miss you.

I love you.

Always.

Please come back.

Love,

Gabby