(IYI OKUMALAR😘)
Bundan tam 3 sene önce bir olay yaşadim ve hayatımın dönüm noktası oldu benim için.bizim semt aile gibidir herkes birbirini sever,saygı duyar. Bende ozamanlar semtte tanınam bir kızdım.bizim bir bölgemiz vardır, boş vakitlerimizde gider otururuz, sohbet muhabbet kafası dersane çıkısı arkadaş mesaj attı."bölgedeyiz kanka gel,"gibisinden. Bende ortam olur kafa dağıtırım diye gittim. Herkes ayrı bir kafa konuşuyor, gülüşüyor. Bir çocuk var köşede sigara içiyor,ozamanlar hiç desteklemem sigara olayını, fazlasıyla katıydım o konuda o yüzden umrum olmadı çocuk hatta nefret besledim belki de. Elimde bir kağıt vardı gemi yapmaya çalışıyordum hiç beceremem bu işleri. Sigara içen cocuk geldi bir anda aldı elimden kağıdı ve kendisi gemi yaptı köşeye koydu. Ona bir moron görmüş gibş baktım fakat yüzüme bakmadı.bemde çok durmadım eve geçtim, ilerleyen zamanlarda bana yazdı bu çocuk sosyal ağların birinden. Meğersem önceden de yazmış ben cevap vermemişim.ilk başta yine konuşmak istemedim çünkü bşr erkekle konuşmak, sevmek, aşık olmak benim için uzak kavramlardı. Bir ablam vardı, hiç unutmam "öyle bir aşık olacaksın ki, kendi sıfatını dahi unutacaksın. Kendi soluğunu vereceksin ona biraz daha yaşayanilisin diye, iremcim."herneyse muhabbetimiz ilerledi baya. Benim ailemle aramda hep sıkıntı olmuştur,hergün kavga ederiz kısaca. Her kavgamda yanımda bu çocuk yani sefa vardı benim. Bütün umutlarımı yatırdım uğruna bir gün arkadaşı mesaj attı bana.nereden duyduysa biliyomuş benim sefa'yı sevdigimi. Bana o kadar iyi biri olarak yaklaştı ki.. Çok yakın arkadaş olduk, buluştuk bir gün. Beni bir parka götürdü,eliyle bankı isaret ederek."ilk burada sarıldık biz. Çok güzeldi. Tabii sen bilemezsin bunu."bakın 11 kelime ne kadar ağır gelebilir kş demeyin, geliyor. Hiçbirşey diyemedim o gün.eve geldim,ağladım.saatlerce hiç susmaksızın ağladım. Aynanın karşısına geçip şişmiş gözlerime baktım.tanıştığımız gün aldığım defteri açıp bir şiir daha yazdım o sayfalara,bir mutlu son daha kazıdım. Gerçekleşmeyecek ne varsa yazdım. Beni sevdiğini fısıldadım, defter bile sağır oldu buna, bir gün konuşuyoruz öyle bana dedş ki."bak en sevdiğim şarkının en sevdiğim sözü kelebek olma umuduyla yine doğar tırtıl. Ben hergün sen olma umuduyla Doğuyorum. Bu sözü sakın unutma."ya şunun güzelliğine bakar mısınız? Öyle mest olmuştum ki."bak burdan mars'a gidelim senle, ya da şu halkalı gezegene."'ah keşke diyemedim. Bir anda herşey terse döndü. Yüzümü görse sokak değiştirir oldu. Bakın bu öyle bir şey ki. Canlı canlı kalbimi sökseler alsalar bu kadar acımaz canım. Dayanamadım sefa'ya yazdım 2.yılın sonunda. Neden dedim. Bana yakışan daha iyi biriyleyim dedi. Ne diyebilirim ki ben? Dışardaydım, bölgenin oradan geçiyordum sefa'yı gördüm ve yanında ki en yakın can yoldaşım dediğim kizı, kız önce bana baktı sonra ne mi oldu? Eve gittim ve yine ağladım.güçsüzlüğüme sövdüm, yazdığım şiirleri, mutlu sonları herşeyi yaktım yıktım. Ona,"beni seven biri var çok mutluyuz beraber."demiştim bi ara.bana"ben dikişlik yaranım yara bandı ne fayda eder sana irem. "Demişti .haklı değil de ne? O günden sonra hiç konuşmadık, ne o yazdı ne de ben, beni gördü yol değiştirdi, umursamadı, yüzüme bakmadı. Ama mutluydu, hayatına giren kızlar onu kısa süreli mutluluklara sürüklüyordu sonuçta. 3sene geçti üzerinden, kime irem derseniz si, marslı olan mı?."der.ben her saye, satürn'ün onun deyimiyle halkalı gezegenin kolyesiyle geziyorum. Birgün gideceğiz onunla elbet. Mars'a Satürn'e. Yarın tanışmamızın 4.yılı elimde o ilk günkü kağıt gemi var. Sanırım size tek diyeceğim sevmeyin arkadaşlar. Kimseyi kendinizden çok sevmeyin sıfatımı unuttum onu daha fazla yaşatma amacıyla verdim kendi soluğumdan. Ben hergün doğuyorum ama bir türlü o olamıyorum hayatım boyunca tırtıl olarak kalacağım çünkü umudumu kaybettim bana destek olan herkesin dikişlik yarası olan herkesin yara bandı yerine dikiş atacak biri bulması dileğiyle...
