RIVERDALE

●Ενα μπουκετο λουλουδια●

❤Μερια Emilys❤

Μολις εγω εφτασα σπιτι , αφησα την τσαντα μου στο τραπεζακι και προχωρησα προς το σαλονι.
"Πως ειναι η Sophia?" Ακουσα την μαμα μου να ρωταει απο πισω και αμεσως σταματησα..
"ειναι καλα.... ειχε χτυπησει λιγο το κεφαλι αλλα τωρα ειναι καλα" της ειπα και εκατσα στον καναπε..
"Δεν μπορω να το πιστεψω...πως επεσε?" Με ρωτησε..
"Δεν ξερω...δεν την ρωτησα...επρεπε να παει για υπνο" της ειπα..
"Ναι σωστα" ειπε η μαμα μου και ηρθε και εκαταε διπλα μου.
"Εσυ πως εισαι?"με ρωτησε..
"Εγω μια χαρα ειμαι απλα λιγο σοκαρισμενη απο τα τελευταια γεγονοτα..." της ειπα..
"Ναι εχεις δικιο....ηταν τρομερα" μου ειπε η μαμα μου..
"Θα ερθεις πανω να κοιμηθεις ειναι αργα?" Με ρωτησε η μαμα μου..
" θα ερθω μαμα απλα οχι τωρα... θα κατσω λιγο εδω στον καναπε και μετα θα παω πανω..." της ειπα..
" οκ  τοτε τα λεμε αυριο" μου ειπε, με φιλησε στο κεφαλι και εφυγε απο το σαλονι για να παει να κοιμηθει..
Εγω μολις ακουσα την πορτα του δωματιου της να κλεινει αμεσως πηγα στο γραφειο του πατερα μου.
Κοιταξα μια φορα προς τα πισω για να δω αμα  καποιος ερχεται αλλα τιποτα..κανεις δεν ηταν.
Γρηγορα..γρηγορα εγω πηγα προς το γραφειο και σιγα..σιγα αρχισα να ανοιγω τα συρταρια.
Στο τελευταιο βρηκα αυτο που εψαχνα... αυτο που ειχα πει στα κοριτσια οτι θα εβρισκα σημερα αλλα τελικα δεν προλαβα γιατι εγινε το ατυχημα με την Sophia και το μυαλο μου ηταν εκει..
Υπηρχε ενας πρασινος σκουρος φακελος που  απο εξω εγραφε προγραμμα δηλωσεων. .
Αμεσως τον πηρα και τον ανοιξα ...
Εψαχνα τον εναν πολιτη μετα τον αλλον... επρεπε να βρω την Anara ή εστω καποιον που να εχει σχεση με αυτην..
Εψαχνα και εψαχνα αλλα τιποτα...
"Μα καλα δεν υπαρχει το ονομα της?"ειπα και τοτε σκεφτηκα να το παω με ημερομηνιες...ευτυχως ο μπαμπας μου παντα βαζει ημερομηνιες..
Η ημερα που ηρθε εδω δεν υπαρχει...
Απο της 10 Σεπτεμβριου... παει αμεσως στης 12... η 11 που ειναι??..
Φαινεται οτι λειπουν χαρτια απο αυτον τον φακελο..
Τοτε ακουσα καποιον ηχο απο πανω και αμεσως εβαλα το ντοσιε πισω στην θεση του και ετρεξα στο σαλονι..
"Emily?" Ακουστηκε η φωνη του μπαμπα μου..
"Ναι μπαμπα" ειπα και τον κοιταξα..
"Αγαπη μου πηγαινε να κοιμηθεις..ειναι αργα" μου ειπε.
"Μαλιστα μπαμπα" του ειπα εγω και ανεβηκα πανω..
Ο μπαμπας μου πηγε στην κουζινα ενω εγω στο δωματιο μου..
Γαμωτο δεν βρηκα τιποτα..
Αμεσως μολις μπηκα στο δωματιο μου πηρα την Crystal τηλεφωνο..
" ελα βρηκες τιποτα??" Με ρωτησε.
"Οχι... καποιος εχει παρει τα χαρτια απο τον φακελο" της ειπα..
"Μαλιστα" ηταν το μονο που ειπε.
"Εσυ... ο Taylor ειπε τιποτα??"..
"Οχι...λεει οτι η υποθεση δεν εχει καμια επιτυχια και ολοι εχουν κολλησει.." μου ειπε η Crystal..
" και δηλαδη τωρα τι κανουμε" την ρωτησα..
"Πρεπει πρωτα να περιμενουμε να γινει καλα η Sophia.. η μαμα μου ειπε οτι αν ειναι καλητερα αυριο θα την αφησουν" μου ειπε
"Αρα αυριο δεν θα ερθει  σχολειο?" Την ρωτησα .
"Ναι δεν θα ερθει..." μου ειπε..
" ωραια τοτε περιμενουμε να γινει καλα η Sophia και μετα θα δουμε  τι θα κανουμε" της ειπα..
"Ναι αυτο ακριβως... ειπε οτι θα παρει αυτη τηλεφωνο για να παμε απο το σπιτι της οταν γινει καλα" μου ειπε.
"Ωραια...σε κλεινω γιατι νομιζω οτι ο μπαμπας μου ερχεται απο εδω.." της ειπα και αμεσως εκλεισα το τηλεφωνο.
Η πορτα ανοιξε και μεσα μπηκε ο μπαμπας μου...
"Emily σε παρακαλω κοιμησου..ολα θα πανε καλα" μου ειπε ο μπαμπας μου και χαμογελασε..
Μακαρι να πανε ολα καλα...δεν θα αντεξω να εχω για πολυ ακομα αυτον τον τρελο πανω απο το κεφαλι μου..
"Καληνυχτα μπαμπα" του ειπα..
"Καληνυχτα κορη μου" ειπε αυτος και εφυγε..
Εγω ξαπλωσα στο κρεβατι μου και ηρεμησα..
[...]
Την επομενη μερα εγω πηγα με την ξαδερφη μου στο σχολειο..
"Πως ειναι η Sophia?" Με ρωτησε η ξαδερφη μου...
"Μια χαρα ειναι απλα θα μεινει και σημερα στο νοσοκομειο...για να δουν αν υπαρχει κανενα προβλημα" της ειπα.
"Ωραια... παλι καλα που δεν επαθε και τιποτα..στο κεφαλι ,εμαθα οτι χτυπησε" μου ειπε..
"Ναι επεσε απο την σκαλα αλλα μην ανισυχεις.. ολα πηγαν καλα" της ειπα και τοτε φτασαμε στο σχολειο.
Η Crystal ηταν ειδη εκει και μιλαγε με τον  Taylor.. δηλαδη φιλιοντουσαν..
"Ταιριαζουν" ειπε η ξαδερφη μου και πηγε προς τις φιλες  της.
Εγω πηγα να συνεχισω αλλα μια κοπελα με σταματησε με την φωνη της..
"Πως ειναι?" Με ρωτησε η κοπελα που ειχε σπρωξει τον Daniel.
"Ποια?" Την ρωτησα εγω και την πλησιασα..
Ειμασταν απεναντι η μια απο την αλλη.