langzaam pak ik je in
ik pak je in met mijn handen
het zal geen pijn doen
dat beloof ik je
een staat van kwetsbaarheid
sluit je je ogen?
ik wil je iets vertellen
dan moet je wel luisteren
luisteren naar het geluid
luister naar de stilte
voel je het al?
kippenvel
het is koud
de spijlen van de ladder voelen kil in je handpalmen
boven is het minder donker
wat is het dat je trekt?
het weerspiegelt in het metaal
oksels prikkelen van het zweet
de hitte van je lijf
lijkt te verdwijnen in de ladder
klim je nog een klein stukje?
bijna!
bijna
je bent er bijna
een tweede plaats
je hebt zo erg je best gedaan
en toch was er iemand die beter was
beter dan jij bent
is een jaguar het snelste dier?
duik omlaag
de gang van de ladder is verdwenen
gevuld met water
koel, blauw water
water dat je longen vult
je ogen voelen zwaar
een touw trek je mee
een touw om straks de weg te kunnen vinden
een weg van touw in het water
de weg terug omhoog
ademen gaat makkelijker
mam? Pap?
waarom zijn jullie hier?
op de bodem van het donkere water?
niemand lijkt te kunnen bewegen
niemand lijkt antwoord op je vragen te geven
horen jullie me wel?
begrijp je mijn vraag?
begrijpt iemand mijn vragen?
ze praten met elkaar
JE LEEST
Ik kan Even niet Rustig Doen
Poetrydromen in een niet-rijmende dichtvorm, want richtlijnen zijn slechts illusies van niet-bestaande keuzes