KAYIP

11. Bölüm

Ateş,

Fatih'le konuştuktan sonra havalimanına gitmek için yola çıktım. Sürekli Fatih'e, Kerem'e, Cenk'e mesaj atıyor ve arıyordum. Onu deliler gibi merak etsem de böylesi eminim ki daha iyi olacaktı. Su'yu kendimden çok seviyordum ve onun mutluluğu için kendi hayatımdan vazgeçebilirdim. Tabi onun bunlardan haberi olur mu bilmiyorum ama birgün herşeyi düzene soktuğumda karşısına çıkcam ve olan biten herşeyi o güzel yüzüne anlatacağım. Affeder mi bilmiyorum ama affetmesi en büyük duam.

Su'yla çok zorlu günlerden geçtik. Ama en son benim yüzümden öleceğini öğrendiğimde artık aşamıyacak kadar zorlu günlere geldiğimizi anlamıştım. O annesiyle kavga ettikten sonra kaza yaptığını hatırlıyor ama öyle olmadı işte lanet olsun ki öyle olmadı. Ben nasıl bir belaya karışmıştım.

Babam ben daha çok küçükken annemi gözlerimin önünde öldürmüştü. Sonra aradan çok geçmeden kendisi de öldü. Arkasından bir mektup bırakıp bu zor hayata sürüklemişti beni. 15'ime geldiğimde babamın sadece bir oteli kalmıştı. Borçları olduğu için herşeye el konulmuştu. Ben o zaman ne düşünebiliyordum, ne üzülebiliyordum. 16'ma geldiğimde babamın alıcaklıları olan adamlar beni bulmuşlardı. Sürekli benle iletişime geçiyorlar. Korkutmaya çalışıyorlardı. Sonra oteli sattım. Ve tüm borçları tüm alıcaklılara verdim. Bu zor anları yaşarken Su, Kerem, Cenk, Fatih hep yanımdaydılar . O zamanlar ben Su'yu, Su da beni seviyordu. Bunu herkes biliyordu. Bir süre herşey yolunda gitti. Ondan sonra tehditler başladı. Cenk biliyordu bunları . Sürekli Su 'yun başına kötü bişey gelmesinden korktuğunu belli ediyordu . En sonunda Su' yla dolaşırken birisi arkadan ateş ettiğinde anlamıştım başıma neler geleceğini. Su 'yu o gün mermiden kurtarabilmiştim. Ama hep onun yanında olamadım. Kaza olduğu gün ki gibi .

Su' yla o kadar çok anımız var ki hepsini inanın ki anlatamam . Ama tek bildiğim birşey var ondan asla vazgeçmeyeceğim. Bana anlattıkları kadarıyla hafızasını kaybetmiş. Yavaş yavaş anılar zihninde canlanıyormuş. Eminim beni hatırlıyordur. Eminim...

Havalimanına geldiğimi farkettiğimde taksiye parayı ödeyip inmiştim. Havalimanında biletimi aldıktan sonra uçağı beklemek için biyere oturdum. Cenk'i arayıp Su'yun nasıl olduğunu sordum ama terslemişti. Buna hakkı yoktu. Anlaşmıştık biz, ben Su'yun hayatından gidecektim o da Su'yun nasıl olduğunu söyleyecekti. Fatih'i aradım telefonu kapalıydı. Elif'i aradım ama kerem çıktı.
-Ateş artık zorlama sen de unut o seni unuttu.
-Mecburen unuttu kaza yüzünden.
-Kazaya kim sebep oldu peki.
-Tamam sadece nasıl olduğunu merak ettim o kadar.
-Su iyi, iyileşti hastalığı geçti . Yeni arkadaşlar edindi . Zaten tatildeyiz.
-Sevindim. İyi bakın kendinize.
-Ateş bak her ne kadar kötü şeyler yapsanda sen benim kardeşim gibisin unutma. Kendine iyi bak.
-Sende.

Kerem'le olduğum kadar hiçbiriyle samimi değildim. Çünkü onla aynı çocuk esirgemede büyümüştüm. Beraber kaçardık okuldan, yurttan... Beraver hayal kurardık ... O hayallerin baş kahramanı Su olurdu hep. Kerem hayalini gerçekleştirdi de ben beceremedim.

Su'yun iyiliği benim için benden önemliydi....