Kabanata 18: New Family
Gabi na pero patuloy parin ako sa paglalakad.
Malayo na ako sa Village. Kaya medyo may ka Diliman na ang lugar na tinatahak ko.
Halos mahiga na ako sa daan dahil nagugutom na ako.
Wala pa akong kain.
Pero di pwede. Di pwedeng huminto ang diyosa.
Sa Di ka layuan ay may naaninag akong grupo nang mga bata na nakasakay sa isang caritone.
Habang palakad lakad ako. Ay patuloy kaming nag lalapit sa isa't isa.
Hanggang sa mag Cross na ang landas namin.
Namumukhaan ko ang isang bata.
Sila nga! Sila ang nabangga ko malapit sa may eskinita sa companya.
Nabangga ko ang kanilang caritone.
"Ikaw!" Sigaw nila.
Napaatras naman ako.
"Kayo yong-"
"Oo!kami nga!" Pag putol nila sa sasabihin ko.
Baka sila na! Sila na siguro ang makakatulong sa akin.
Tang ina.
"Bakit ka nandito ate? At andami mong dala na mga gamit?" Tanong nang isa sa kanila.
"I was dumped by my tita!" Tugon ko.
"What is dumped?" Tanong nila
"to leave or get rid of (something or someone) quickly or without concern" tugon ko.
Napahawak sila sa kanilang mga panga.
"Nakaka bose bleed naman non ate!" Tugon niya na ikinahalakhak ko.
"Anong nakakatawa ate?" Tanong nang nakakatanda sa kanila.
"Nose bleed. Hindi bose bleed!" Correction ko.
Nakakatuwa naman silang makasama.
Wait ibig sabihin ba nito sila ang binigay nang tadhana na makasama ko sa buhay? Is New family?
"Alis na kami ate gabi na rin!" Tumango nalang ako pakasambit nila non.
Nagpatuloy ako sa paglakad para makahanap nang matutulugan.
Pero sa di inaasahan may biglang nag bitaw nang isang pana.
Tumusok ito sa lupa sa harapan ko.
Nagulat ako sa nakita ko.
Tinignan ko kung saan naggaling ang pana na yon.
Nakita ko ang isang lalaki na naka maskara nang itim. Pati damit nito ay itim rin.
Nangatog ang tuhod ko sa nakita ko.
Tumakbo ako pabalik sa mga daan na tinAhak ko.
Bitbit ko parin ang mga gamit ko.
Ayaw ko itong bitawan sa pagkat ito ang mag bibigay nang makakain sa akin.
Habang pa takbo ako ay patuloy pa rin sa pamamana ang isang lalaki na naka itim.
Tang ina.
Sa takot ko ay nabangga ako sa isang matigas na bahagi.
Iminulat ko ang aking mga mata.
At nakita ang mga bata?
Oo sila na naman.
Pinagtagpo na naman kami nang tadhana.
This cant be.
Anong this cant be this cant be ang pinagsasabi ko. No Choice na nga ako.
OA ko pa rin.
"Ate ba't hingal na hingal ka diyan. Para kang aso na naubusan nang tubig sa lalamunan." Tugon nang bata.
"Tulungan niyo ko. Itakas niyo ako dito. May nag tatangka sa buhay ko." Tugon ko.
"Wait lang. Anong ibig mung sabihin?" Tanong nang batang beki.
"May namamana sa akin. And I think his an assasin." Tugon ko.
Tumango naman sila.
Agad kung inilagay ang mga gamit ko sa caritone nila at tumulong sa pag tutulak nito.
Buti nalang at hindi na nakasunod ang assasin na nag tangkang kitilan ako nang buhay.
Tinulungan ako nang mga bata
Diko akalain na sila ang magliligtas sa akin sa kapahamakan.
Kung wala sila na paano na ako.
Malamang tigok na rin ako.
Hindi lubhang Napa ka swerte ko sa mga batang ito.
Sila ang tumulong sa akin.
At tatanawin ko iyong isang napakalaking utang na loob.
Hindi ko pa mga sila nababayaran sa nagawa kong kasalanan sa caritone nila.
Isa pa yon. Ang caritone nila ang isa sa tumulong sa akin.
Ano nalang talaga kaya ang nangyari sa akin kung wala na sila.
Hay naku.
Kasalukuyan akong nakaupo sa upuan nang bahay na tinitirhan nang nga bata.
Masay silang kumakain.
Pero ako hindi. Kasi di ako sana'y kumain nang mga dahon.
Hehee. IM so OA noh?
I guess I'll accept the fact Na they are my new family now and then.
There destined to be part of my life.
And I'm honored with it.
They are my MY NEW FAMILY
