Susuyorum öylece... Ve ardından , dalıyorum düşüncelere...
Bakıyorum da , çok yıpranmışım.
Mutluluğa muhtaç kalmış ruhum, çok yıpranmış...
Kimseye güvenemez oldu bu yürek.
Artık sevmeye korkar olmuş.
Çünkü: Kime güvendiyse , kimi sevdiyse , karşılığında hayal kırıklığıyla canı yanıyor.
Ne yapacağını bilemeden , çaresizce susup oturuyor öylece. Tek ihtiyacı olansa sessizliğe gömülmek...
*Sessizlik hiç bu kadar gürültülü olmamıştı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İç Sesim
PoetryHani bazen çaresiz oluduğunu hissedersin, kendini yanlız , kimsesiz hissedersin ya. Anlatacak , dertleşecek kimse bulamassın ya. Sonra bir bakmışsın , kağıt ve kaleme sarılmış , dertlerini dinleyen onlar olmuş. İçini onlara döküyorsun. Sonra ise ya...
