That One Reason (One-shot Story)

That one reason (One Shot)

Wang wang wang wang..!!!!

alarm ko po yan wag kayo hahahahahaha

This is it. Can't imagine what could possibly happen today. Bumangon na ko at naghanda for school. 2 months has passed and right now. I will definitely confess to him. I know that he's one of my closest friends here inside the campus. How we laugh so hard everyday. Whenever we walk together happy and really felt so much fulfillment of what had happened throughout the day. Sabay kaming umuwi, mag lunch, sabay gumawa ng kalokohan, sabay na tumatawa sa tuwing makakagawa kami ng kahihiyan hahahaha, at higit sa lahat we treated each other like brothers and sisters dahil narin siguro kung paano namin pahalagahan ang isa't isa, minsan parang mag asawa sa sobrang kasweetan, minsan din para kaming aso't pusa kung magaway. Lagi kong nararamdan etong kakaibang saya nato sa dibdib ko. Etong saya na nakakapagbuo ng araw ko.I don't know what's gonna happen pag nagtapat nako sa kanya.

I just can't take it anymore, nahihirapan akong itago ito o kalimutan nalang ang nararamdaman ko para sa kanya, naisip ko kasi....
Baka makasira lang ito sa relationship na meron kami ngayon, baka kasi magka ilagan kami sa isa't isa pag nagtapat ako. Our friendship is the only relationship we had for each other. At napakaimportante nito sa akin.

I hope na....
Kahit sabihin ko sa kanya itong nararamdaman ko for him, sana di nya ako iwasan, sana di mawala kung ano mang meron kami ngayon.

Nang dahil lang sa gusto ko sya.

Naka alis na ko sa bahay ko at nagsimula nang maglakad patungo sa sakayan ng tricycle. Eto na talaga yung araw na may chance akong magtapat sa kanya. Bukod kase sa pagiging busy nya, ay baka naman sa sobrang nerbyos ko ay di na ko makapagtapat sa kanya,
Isa pa ngayon lang ako nagkaroon ng lakas ng loob para gawin itong kagagahan ko. Napag isip-isip ko narin ang bagay na ito. At handa ako sa kahit anong consequences na pwede kong makuha after.

Huminga ako ng malalim at nagsimula nang pumasok ng campus. Mamayang uwian ko balak na magtapat sa kanya para saktong nasa tricycle kami at pagmalapit na syang bumaba. Yun na , dun ko na sasabihin lahat lahat. Ang galing ko talaga kase kinabukasan walang pasok kase sabado ,kaya may dalawang araw pa ko para maghanda if ever  na magkahiyaan kami. Mas okay pag walang magbago sa treatment namin sa isa't isa.

Pagpasok ko ng room agad naman akong binati ng mga kaklase ko

"Goodmorning Nami!!"
"Yow, Nami"
"Nami!!!, guuuurl goodmorning!!!!!!"
"Morning"
"Hi Nami ganda mo!"

=_=

Di naman nila ko namiss noh.

"Hello goodmorning sa inyong lahat!!" -me

Nakangiti akong pumasok at naupo sa upuan ko na nasa medyo likuran.

Malapit na magsimula ang klase ah. Bat kaya wala parin si Shawn?. Maaga naman yun lagi pumasok. Baka nalate lang.

After 2 hours.....

Hindi pumasok si Shawn, tch unbelievable! Kung kailan balak ko na magtapat tsaka pa sya umabsent

T_T huhuhu

Iyak na Nami.

~KRIIIING~

Umuwi akong luhaan, kase naman eee ......nakakainis ah!

Waaa Nami bat ba ang malas mo ngayon!!!! Di ka na makakapagtapat nyan kay Shawn, haysss sayang ang araw nato!

After 33 years... Charot!

Nakauwi nadin ako sa bahay. Kaso talaga! Ay nako! Bahala na nga!!!

~Beep~

Tunog yon ng cellphone ko wag ka hahaha