6. Bölüm

511 79 43
                                    

SINIR GEÇMİŞ, NASIL MUTLU OLDUM BİLEMEZSİNİZ, OYLAYAN, YORUM YAPAN HERKESE ÇOOOKKK TEŞEKKÜRLER, YERİM SİZİİ :)

SINIR +50 VOTE :)

Hatırlatma;

Cesetiyle yalnız kalmam birkaç dakikayı buldu. Bir ona bir de elimdeki kana baktım. Artık gerçek bir katildim.

6. Bölüm

''Param nerde küçük kız?''

Bana merakla bakan Diego'dan birkaç adım geri kaçtım.

''Ügzünüm. Kimseye satamadım.''

Yüzüme indirdiği tokatla arkamdaki duvara çarptım. Birkaç saniye geçmeden hüngür hüngür ağlarken buldum kendimi.

''Diego! Onun yerine ben para veririm. Küçücük kızla uğraşma!''

Siyah saçlı, mavi gözlü bir kız, benimle Diego'nun arasında durmuştu.

''Amy, önümden çekil yoksa sinrimi senden çıkartırım!''

Diego'nun tehdit dolu bakışlarına aldanmadan beni kolumdan tuttuğu gibi yan odaya götürdü ve kapıyı kapattı kız. Kapının arkasında oturup ağlamamak için kendimi zor tutarken, onun çıplıklarını duyabiliyordum. Diego onu dövüyordu. Benim için kendini feda etmişti. O artık benim kahramanımdı.

''Adele, iyi misin?''

Justin'in sesi, anılarımı bir kenara atmamı sağlamıştı.

13 yaşında, Diego'yla yaşamaya ilk başladığım zamanlarda, Amy hep bana sahip çıkmıştı. Hala ona yaptığıma inanamıyordum.

''Justin benimle konuşma artık!'' Uzatmamasını umarak dudağımı ısırdım.

Birden sinirlenmişti. Öfkeyle kolumdan tuttu ve ona bakmamı sağladı.

''Benimle konuşma da ne demek? Beni tüm bunlara sen bulaştırdın! Senin yüzünden dün birini öldürdüm! Hayatım hiç bu kadar kötü olmamıştı. Hepsi senin suçun! Eğer hayatıma girmeseydin şimdi arkadaşlarımla eğleniyor olurdum! Hayatımı mahvettin!''

Konuşması bittiğinde derin bir nefes aldı ve kolumdan itleyip beni bıraktı.

''Demek öyle? Hayatı kötü olan tek sen misin Justin? Benim de hayatım kötü! Hiçbir zaman da iyi olmadı! Sen sıcak evinde keyfine bakarken ben sokaktaydım! Hiç ailem de olmadı. Benim hayatım bundan ibaret. Sadece zorlanan senmişsin gibi davranma sakın!''

Gözlerimi kocaman açmıştım, sinirle ona bakıyordum. En sonunda sakinleşmeye çalışarak koltuğa oturdum.

''Bak üzgün olduğunu biliyorum, ben de öyleyim. Ama olan oldu.'' Yanıma oturdu. Hemen yumuşamıştı ve onaylamamı bekleyerek gözlerini bana dikti.

''Sadece sana zarar gelmesini istememiştim. Yaptıktan sonra fark ettim. Özür dilerim.'' Ağlayarak ellerimle yüzümü kapattım. Bana daha da yaklaştı ve elini omzuma koydu. Sıcaklığı insana huzur veriyordu.

''Justin, hepimiz öleceğiz.'' Umutsuzlukla gözlerine baktım. Derin bir nefes aldı.

''Eğer burada kalırsak evet, öleceğiz.'' Başka bir fikri var gibi görünüyordu.

Merakla ona baktım, konuşmasına devam etmesini istiyordum. Elini omzumdan çekti ve koltuktan kalkıp karşıma geçti. Yüzü yüzümün biraz altındaydı. Nefes alıp verişini duymak beni daha da heyecanlandırmıştı. Ellerimi tuttu.

SinfulHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin