This is how I live

hard trapend tegen de wind in fiets ik de brug over, pff, deze brug over fietsen valt niet mee, maar voor hem heb ik alles  over! even denk ik aan gisteravond... vreselijk was het., waarom ben ik ook zomaar met een jongen meegegaan! nog steeds voel ik me vies, en al die flashbacks die door mn hoofd heen schieten, zn hand die mn broek ruw omlaag trok, en opeens stonden er nog 3 andere jongens in het schuurtje, ik was hopeloos, Ik wil hier niet aan denken... na 4 minuten ben ik de brug over, sjezus! Ik voel me net een bezweet varken... ik sla rechtsaf en trap met al mn kracht door, ik haal mn telefoon tevoorschijn en zoek met mn ogen naar de tijd 12:54 , Shit! 1 uur zou ik bij het station zijn.. stressend fiets ik door tot aan vlak voor het station, ik blijf even stil bij het stoplicht en kijk of ik hem al voor het station zie en staan, zoveel mensen, maar hem zie ik niet, ik herken hem altijd vanwege zn rode snapback, en zn zwarte vest, Ilias is zn naam, hoe ik hem ken? hmm dat willen jullie niet weten.. Instagram! na een tijdje vroeg hij mn app, we vonden elkaar wel leuk, we spraken af, en nu 3 maanden later is het ook echt iets geworden!

ik zie hem niet staan, ben ik niet te vroeg ofzo? ik pak opnieuw mn mobiel, het is 5 over 1.. meestal ben ik degene die wat later is? ik neem het hem niet kwalijk en besluit mn fiets te gaan stallen, ik stap van mn fiets af en loop de fietsenstalling in. even denk ik aan mama, ze weet niet eens dat ik hier ben, en dat ik Ilias ken... al drie maanden lang ga ik minstens 1 keer  per week naar hem toe, en nog steeds heeft mn geweten geen actie ondernomen, nou moet ik zeggen dat mijn geweten nogal afwezig is, ik bedoel , ik ben ook maar een puber.. laat ik dit maar snel vergeten. ik zet mn fiets in een rek, en zet hem op slot. ik steek mijn hand in mn jaszak, en ga wild opzoek naar mn aansteker, uit mn tas haal ik een sigaret en steek hem op,terwijl ik richting het station loop rook ik hem op (wat mijn moeder ook niet weet). eenmaal bij het station gooi ik hem weg, ik kijk om me heen... waar blijft hij nou? hij is anders nooit te laat?.. Ah! daar is hij al! met een glimlach op mn gezicht loop ik naar hem toe, ik weet niet hoe hij het doet, maar hij laat me altijd lachen, ik knuffel hem en hoor hem grinniken "Je mocht ook wat later komen hoor!" zeg ik  "sorry maar ik mistte de bus"antwoord hij onschuldig, "jaja, allemaal smoesjes ilias!" zeg ik, lachend lopen we onder het station door naar het park, waar we al sinds de eerste keer heen gaan, het voelt steeds vertrouwder, al is het niet de prettigste wijk van Nederland,  bijna elke dag loopt hier politie rond, en vaak zijn er vechtpartijtjes .. maar toch voel ik me veilig, misschien komt het door ilias? we ploffen neer op een bankje, en hij zucht overdreven "pfff ik ben zo moe!" zegt hij met zo'n gezicht van 'IM GONNA DIE' ik schiet in de lach, "hee! jij bent degene die hier al een week vakantie heeft hoor!" hij schiet in de lach, "Jamaar ik dacht de hele nacht aan jou toch!" ik bloos even, en hij trekt me dicht tegen zich aan, ik grinnik.lb voor ons zwemmen twee zwanen, vol bewondering bekijken we ze, ze zwemmen om elkaar heen, en laten hun snavels elkaar raken, zodat ze net een hart vormen (Dat moment zal ik niet meer vergeten) "Zullen wij dat ook doen?" zegt hij lachend, "isgoed!" antwoord ik, we schieten allebei in de lach. we staren vooruit en , ik voel dat hij me probeert te porren,  maar precies op dat plekje waar veel mensen niet tegen kunnen, jammer genoeg mislukt het "wat probeer je -,-" vraag ik droog, hij begint weer te lachen, maar gaat door met porren, ik duw zn hand lachend weg, "okeoke ik stop al!" zegt hij grinnikend..,