Yalnız Benimsin

~1.Bölüm~

MULTİ:KUMSAL GÜREL

İzmir (Kumsal)

"Ey yüce Allah'ım. Bugün çok heyecanlıyım. Hey! Siz neden boş oturuyorsunuz. Pardon şunu bir tutar mısın? Burası düğün evi değil mi? Niye dut yemiş bülbül gibi oturuyorsunuz?  Düğün şarkısı söylesenize!" dedi halam. Oradan oraya koşturuyordu. Biz de ablamla içeride oturuyorduk.

"Abla eniştem telefonunu açmıyor."

"Çok korkuyorum Kumsal. Sence doğru mu yapıyorum? Düğün günü istedikleri bu çeyiz sence çok fazla değil mi?" diye sorarak yanıma geldi ablam. Ağlıyordu. Off..

Gözyaşlarını silerek,

"Abla. Biz yanlış birşey yapmıyoruz. Babam parayı bulabilmek için dükkanını ipotek ettirmek zorunda kaldı. Bunun olmasına izin veremeyiz. Sen merak etme ablaların en güzeli. Eniştemle konuşacağım ben. Eminim ailesinin istediği çeyiz parasından haberi yoktur.." dedim. Bir yandan da elinin tutuyordum.

"Ama sende korkuyorsun değil mi Kumsal?" dedi.

"Evet. Ama ben senin ağlamana dayanamam ki. Onunla konuşacağım." diyerek onu dışarı çıkardım.

"Bak halam ne diyor şu teyzeye."

"Kız Kadriye. Göster yeteneğini. Çal bakalım bir darbuka. Tam tam tam."

"Tamam." dedi Kadriye teyze. "Bunu yapmakta ne var. Sen kızları piste kaldır bakalım."

Halamlar dans etmeye başladıktan sonra bende babamın yanına gittim.

"Mert Bey bu tatlıların tadına bakmak ister misiniz? Bunu Pelin için özel yaptırdık." dedi birisi.

Babam elindeki dosyayı bir kenara bırakıp tatlıdan bir lokma aldı.

"Nasıl olmuş?"

"Çok güzel olmuş." dedi babam.

"O zaman biz herkese dağıtmaya başlayalım. Hadi çocuklar."

Babam bir ara ablama bakıp gülümsedi. 

"Babacım iyi misin?" diye sordum.

"Evet kızım. Ben iyiyim." dedi.

"Eeeee gelinin kız kardeşi nerede?" diye soran teyze dikkatimi çekti.

"Söyle Pelin. Kumsal nerede?" dedi annem.

Annem hep şöyle der;

Az zamanda çok iş yapmalısın. Neyse bende şimdi kimseye haber vermeden gidiyorum. Ne yapabilirim başka çarem yok ki. Aslında ablamın düğünü var ve damadın ailesi para olarak 2.000.000 tl istiyor. Biliyorum tuhaf. Çünkü bizim buralarda erkek tarafı para isterMİŞ.  Of Allah'ım. Şu halimize bak. Düğün günü bu kadar çook para istenir mi? Ah bu çok yanlış biliyorum. Bu yüzdeeeeennnn ablamla beraber eniştemle konuşmaya karar verdik. Kim bilir belki olanlardan haberi yoktur. Bence o bütün bu olanlardan bihaber. Bence eniştem tam da benim düşündüğüm gibi. Ailesinin böyle yapmasını mutlaka ama mutlaka engelleyecek!

Bunları düşünerek babamın küçük motosikletiyle yola koyuldum. Ara sokaklardan giderken herkes bana bakıyordu. Bence bu normaldi. Çünkü üzerimde asla günlük giyemeceğim -ki bu bir abiye-  bir elbise vardı.

"Amca çekilsene!!" diye bir amcaya çemkirdim.

"Kızım bu yaptığın  büyük saygısızlık. Allah Allah!" diye o da bana çemkirdi.

 "Ya amca biliyorum bu yaptığım saygısızlık ama çok acelem var."

Sonunda ana caddeye ulaştım. Ama offfff kırmızı ışık. Ani bir fren yaptım.