perfect // kim seokjin (✓)

3

Genç kız elinde lacivert defteri ile bekliyordu yine.

Pembe Kazaklı Çocuk sayfası açıktı önünde.

Bugün de onu görmek istiyordu.

Yine düşlemek istiyordu olmayacak hayallerini.

Ve yine yazmak istiyordu.

Ufukta güneşin batarken gökyüzünü dünyanın en güzel renklerine boyamasını izliyordu, soldaki hareketlilik gözüne takıldı.

O'ydu.

Bugün dünden daha mutlu görünüyordu, ancak gözleri şişikti. Kız tüm gece ağladığını varsaydı.

Keşke, dedi. Keşke onun yaralarını sarabilseydi, gözlerinden akan elmas tanelerini silebilseydi yanaklarından. Sarsılırken heybetli bedeni, sadece sarılıp okşayabilseydi ipek saçlarını.

Mutlu, yazdı defterine. Onlarla mutlu.

Şakalaşmalarını izledi, birbirlerini çimenlere yatırıp yuvarlamalarını, kahkaha atarkenki yüz ifadelerini, birbirlerini havaya atmalarını ve yorulunca çimlere uzanmalarını.

Gülümsedi istemsizce. Mükemmel olanın üzerindeki etkisi onun için çok tuhaftı. Daha önce düşlemediği şeyleri düşlüyor ve arzuluyordu.

Ancak korkuyordu, düşlerse gerçek olmamasından.

Ve tam o anda anda olmaması gereken, oldu.

Mükemmelin gözleri genç kızınkilerle buluştu.