the pain

prologue

*kriiingg*

(huzbbie calling)

mabilis na dinampot ko yung cellphone na nasa study table.

" hello?"

"pwede ba tayong mag usap?" malungkot yung boses sa kabilang linya.rinig pa yung malalim niyang paghinga.

"huzbbie are you ok?"

hindi niya sinagot yung tanong ko bagkus

"meet me at the park, I'll be there in thirty minutes." saka binaba niya na yung telepono.

lumakas yung tahip ng dibdib ko hindi mawari kong bakit.

nagbihis lang ako at ngmamadaling pumunta ng park nilakad ko nalang tutal malapit lang naman yun sa bahay mga twenty minutes lang.

at the park...

hindi naman nagtagal at dumating din siya..

"ang bilis mo huzzbie,wala pang thirty minutes oh?, excited much lang " natatawang sinipat ko ang aking suot na watch.

"darie.."
base sa nakikita ko mukhang nahihirapan siya.

I'm sorry.." napayukong saad niya.nagtataka lang naman ako sa inaasal niya i think something is wrong.

"huzbbie may problema ba, para saan?" naguguluhan kong tanong,tinawag niya pa ako sa pangalan ko na  hindi naman niya gawain

"teka nga ano bang pinagsasasabi mo?''

"LET's END OUR RELATIONSHIP."

parang kulog na sumabog yun sa pandinig ko,ang hirap iabsorb maybe it was a prank.

pagak akong tumawa. "Lakas mo talaga mantrip ei nuh, batukan kaya kita diyan kung ano anu lumalabas sa bibig mo."

mula sa pagkakayuko nag angat siya ng mukha pero hindi siya tumingin sa mga mata ko.

"I'm serious, nakikipagbreak na ako sayo!"

gulat yung rumehistro sa mukha ko.tiningnan ko yung mga mata niya pero iniiwas niya.

"brr...bre..ak ba kamu?..haha..ha..huzz..bie.. umayos ka nga! hindi ka na nakakatuwa!.ramdam ko yung pagkabasag ng boses ko nautal pa ako.lalong lumakas yung kabog ng dibdib ko.

mas nagulat pa ako ng lumapit siya at hinawakan ako sa magkabilang balikat.

"darie! nakikipaghiwalay na ako sayo! mahirap bang intindihin yun? ayoko na,tinatapos ko na kung ano man meron tayo!!" napalakas na yung boses niya.

kumirot yung puso ko sa mga salitang namutawi sa bibig niya.

naramdaman ko yung mainit na naglandas sa pisngi ko.

"ford bakit,may nagawa ba akong mali?" humina na yung boses ko.

tumingin ako sa mga mata niya ngunit tulad ng dati umiwas lang siya.

"bakit mo ginagawa saken to,okay naman tayo kahapon diba? sabi mo pa nga mahal na mahal mo ako." bumigay na yung boses ko,pati mga luha ko nag uunahan na sa pagpatak.

binitawan niya ako at tumalikod siya.

" patawarin mo ako darie'."

humakbang na siya ngunit pinigilan ko siya,niyakap ko siya patalikod.

"nagmamakaawa ako sayo 'ford, please don't do this to me! mahal na mahal kita,

you've promise me na hindi mo ako iiwan,nakalimutan mo ba?"

hinigpitan ko pa lalo yung pagkakayakap ko sa kanya ngunit pilit niya yung inaalis.

"no! please ford,huwag mong gawin saken 'to..please..."

nang matanggal niya yung mga braso ko hinarap niya ako at mahigpit na hinawakan yung mga braso ko.

"darie ano ba!? Break na tayo!.Wala na..tapos na! ayoko na!.tama na!.

hindi mo pa rin ba maintindihan?!"

masakit yung pagkakabaon ng mga daliri niya sa braso ko pero mas masakit yung mga naririnig ko mula sa bibig niya.napahagulhol na ako siguro mukang engot na rin yung itsura dahil sa luha't sipon ko.

pero pilit ko pa rin na tinatagan ang mga tuhod ko kahit alam ko konti nalang bibigay na siya dahil sa panginginig nito.

"bakit ford? anong dahilan?!."

tumingin ako tuwid sa mata niya.

binitiwan niya ako,ngunit wala man lang siyang imik.

"damn it ford! give me an enough reason kung bakit?! "TELL ME! "

pero tahimik pa rin siya,tumingin siya sa mga mata ko pero umiwas din.kinulong ko yung mukha niya sa mga palad ko.

"sabihin mo ford na mahal mo ako!,nangako ka na hindi mo ko iiwan kasi mahal mo ako.mahal mo ako di ba?"

yumakap ako sa kanya ng tuluyan.

hindi pa rin ako nawawalan ng pag asa.

"sabihin mo ford,naghihintay ako."

pahina na ng pahina yung boses ko.

kumalas siya sa pagkakayakap ko saka tumalikod.

"hindi na kita mahal..I'm sorry."

saka humakbang palayo.

sa puntong yun na bumigay yung katawan ko,napaluhod ako habang umiiiyak.sumasakit na yung ulo ko hindi pa rin mag sink in sa utak ko yung pangyayari.

"ang sakit pala...hahaha..pakshet lang na pagmamahal yan.ha..ha..ha.." para akong baliw na tumatawa habang umiiyak.

"ford bakit!?"

pero unti-unti na syang lumayo habang ako naman ay tumatangis sa gitna ng ulan.
*************************************

please vote and leave a comment.

salamat sana basahin niyo.