The One And Only Hope Elizabeth

Prologue

"Iba ka talaga Hopie. Bakit 'di ka gumaya kay Elizabeth? Tahimik, mahinhin, at mahilig mag-aral." Naiiling na sabi ni Jennie. Kung alam niyo lang. Tsk.

"Anong gusto mo? Magpakanerd ako. Magsuot ng mga cheap na damit. Tsaka, hello! Panandalian lang ako dito sa Pinas. Di na ulit kita makikita." Sabi ko at iginulong ang mga mata ko.

"Ba't ayaw mong mag-stay dito? Tutal nandito naman ang kambal mo." Napakunot ang noo niya.

"Yun na nga eh. Ayokong kasama ang isipbata na 'yon." Kahit sa totoo lang, iisa lang naman kami.

Yan. Yan ang alam nila. May kambal ako. Kahit na ang totoo ay iisa lang kami. Si Elizabeth na partygirl, walanghiya, loka-loka, sikat at si Hope/Hopie na mahinhin, masipag mag-aral, masunurin, etc. Ang nanay at tatay ko ay nasa America. Kaya sa isang condo ako nakatira dito sa Pilipinas. Pinilit ko lang naman ang dalawang yun na dito nalang ako.

"Hopie tara sayaw tayo!" Sigaw sakin ni Jennie para labanan ang umaalingawngaw na kanta sa bar. Pumwesto na kami sa gitna at nagsimulang sumayaw.

Maya-maya ay may humapit na sa bewang ko. Hindi ko ito kilala, may itsura at higit sa lahat ay matangkad. Inilapit niya ang mukha niya sakin at ako naman itong napaatras. Hinapit niya ulit ang bewang ko. Napakalapit na namin sa isa't-isa kaya agad kong idinapo ang kanang kamay ko sa pisngi niya.

"Bastos!" Napasigaw ako dahil ayoko ng ganito. Yes i'm a partygirl, but i'm not bitching around. Hindi ako malandi.

Nakita ko naman yung lalake na nakahawak ang isa niyang kamay sa pisngi niyang sinampal ko at nakangisi. Hinanap ko si Jennie na mukhang nagwawala na. Hinila ko siya.

"Let's go home." Sabi ko at hinila siya papalabas ng bar. I really hate playboys. They will flirt you and in the end they will leave you when the got your virginity.

Nag-taxi nalang kami ni Jennie. Patay. Iba nga pala ang babaeng 'to pag nalalasing. Pag dating namin sa condo ko ay ibinagsak ko siya sa kama ko. Ang babaeng 'to, iba pa naman pag nalasing 'to. Ako ang kawawa, nakakarindi eh.

"Harvie!! Bakit mo ginagawa sakin 'to?! Binigay ko naman lahat sayo pero pinagpalit mo pa rin ako!" Halos mangiyak-ngiyak niyang sabi. See? Ganyan yan pag nalalasing. Inaalala niya ang masasakit niyang nakaraan.

"Jusko Jennie! Aso lang yang iniiyakan mo! Bibilhan na lang kita manahimik ka lang." Kalmado kong sabi pero siya ay patuloy pa rin sa pag-iyak. Napakababaw ng iniiyakan ng babaeng 'to.

"Lang?! Lang lang Hopie?! Napakatigas kasi niyang puso mo kaya kahit pagmamahal sa mga hayop ay di mo magawa!" Sigaw niya na ikinatahimik ko. Yeah, i'm a girl with no heart. Dahil 'yon sa kanya. Kaya rin naging dalawa ang katauhan ko! Dahil sa lalaking akala ko maaalala pa ako pero hindi na pala. 3 years ago na 'yon pero nakatatak pa rin 'yon sa kokote ko.

"Itulog mo na lang 'yan Jennie. Sa sofa nalang ako matutulog. Goodnight." Kumuha ako ng kumot mula sa walk-in closet ko at humiga na sa sofa. Hindi na ako nagpalit ng damit. Tuwing naaalala ko ang lalaking 'yon ay nawawalan akong gawin lahat ng dapat ay gagawin ko. Nang dahil sa kanya, naging matigas ang puso ko. Nang dahil sa kanya, dalawa ang katauhan ko.

End of Prologue.

A:N

Okay po ba? Hihi. Sana po suportahan niyo 'tong story ko. Thank you. :)