Tunog ng Sirena: A Short Story

Tunog ng Sirena

Tunog ng Sirena wewur!wewur!

Tandang-tanda ko pa ang tunog ng mga sirena, ang ingay na dala ng mga kotse at tao, ang kamay na nagbuhat sa nanghihina kong katawan nung araw na iyon..... Nung araw na pinatay ang aking pamilya.

Nagising akong nakahiga sa malambot na kama sa isang ospital. Andyan ang mga kamag-anak ko na lumuluha pa,
"Bakit po kayo umiiyak? Asan po ang nanay at tatay ko?" tanong ko.

Wala sumagot sa kanila, at patuloy parin ang pagiyak nila...
Ngunit may biglang nagsalita sa kanila, "Bakit ba 'to kailangang mangyari, kawawa ang bunso nila pinatay ng walang awa." At nagpatuloy ang pagluha nila, doon ka na nalaman na ako lang ang nabuhay sa trahedyang iyon.

Tumakbo ako palabas, na may tumutulong luha sa bawat tapak, habang palayo ako ng palayo sa ospital, mas sumasakit ang kirot ng aking puso hanggang sa ako'y matumba......

"Pa... Ma.... Kit... Bat niyo ko iniwan?" Kasabay ng pagluha ko, may narinig akong boses, na katunong ng sa aking ama, habang dahan-dahang pumipukit ang aking mga mata....
"Jean! Jean! JEAN!!!!!" Papikit ng papikit ang mata ni Jean
"Pa?? Ikaw ba yan?" Pumikit na ang mata........
"Gising na!!!!!!!!!!!!!"

Namulat ang mga mata ni Jean at isang lalaki, may balbas at puti na buhok, ang unang bumungad sa kanya.
"Nanaginip ka nanaman ba, Jean?" Sabi ng lalaki
"Hah? Asan ako? Sino ka???"
"Dimo naba maalala? Ako si Fred at binabantayan na kita magmula pa nung insidenteng iyon. At nakatira ka na ngayon sa bahay ko."

Natandaan na ulit ni Jean ang mga nangyayari. Si Fred ay isang taga-sementeryo na umalaga kay Jean dahil hindi na mahanap ang kanyang mga kamag-anak, at naging mag-ama na nga ang turingan nila.....
"Sorry nanaginip lang po ulit tungkol doon," sabi ni jean
"Ayos lan yun, atsaka mahalaga yung araw na'to para sayo," ang sabi ni fred habang pinapakalma si jean.
"Hah?? Ano po ba ngayon? Diko naman kaarawan," tanon ni jean
"Bastat malalaman mo nalang dahil lilibot rin tayo ngayon."

Nagbihis na si Fred at hinintay napang si Jean na matapos.
"Jean tara na," tinawag si jean
"Andyan na po!"
Lumabas na sina Jean sa bahay at una munang pumunta sa isang karnibal.

"Waww! Naalala ko po 'to, ito yung madalas naming sakuan ni Ki... Kit.." biglang lumungkot si jean
"Talaga? Edi sakyan rin natin para masabi naman ni Kit na naalala mo pa siya," sabi ni fred at bumili na nga siya ng ticket para sa ferris wheel.

Tuwang-tuwa si Jean matapos nila sa karnibal, habang paalis ng karnibal ay lunalakad sila papalapit sa isang lugar na tanda ni jean....

"Wewur! Wewur!"
"Fred bat nandito tayo?"
"Kasi ito yung lugar kung saan kita nakita, jean. Halika may papakita ako sayo.."

Umalis sila sa ospital at nakapunta sa sementeryo....

"Fred?? Anong ginagawa natin dito?"

"Dito ka nakatira, jean.."

"Hah?"

Habang lumalakad ay may nakita silang pangalan ng tao....

Salvador M. Jean

"Jean, ngayong araw umalis sa mundo ang pamilya mo. At dapat ikaw rin...."
Lumuha si Jean
"Salamat po...."

---la fin---
Thanks for reading!