Let me Be The One (JhoBea)

Chapter 9.

Why does I have this instincts na isang araw mayroon na lang biglang lalapit sa akin at sasabunutan ako at sasabihin, I'm not good enough for Bea. Dahil na rin sa sunod sunod na issue namin ni Rex. At ngayon namin ni Therese

Being not good enough is what I'm always afraid of being heard whether its from my family, teammates or fans. Being not enough is one of my greatest fears.

And I know my world would crash because of that. I'm really devastated right now. I'm so exhausted because of my own thoughts. Damn it. I bit my lower lip. Pagkatapos kasi ng gabing sinabi ni Bea na aayusin niya ang lahat. Nabawasan ang araw na magkasama kami. Nababaliw na ako dahil Baka napag pasyahan na Hindi ako ang piliin.

"Ayoko na! Arggg" ginulo ko ang buhok ko at nag pagugulong gulong sa kama. I let my mind wander again. Gosh I'm like a pro when it comes to hurting myself. Anuna Jho!? Accept and let go bakla. Wag tanga.

First will be facing UST Tigresses tomorrow. And the viral slapping video of me and Therese. How can I put my shits together when I feel so miserable right now. I kept on over thinking.

"You look like a zombie." Minulat ko and mata ko only to find my ever supportive best friend looking at me. Bakas sa mukha niya ang pandidiri.

"I feel like one" I said. She slap my thigh. And sat beside me. Umurong naman ako ng bahagya. My body ache because of our nakakapatay na training.

Mataman niya lang ako tinitingnan. Jia's always by my side. And right now by her looks I know she wants me to spill everything out. Thinking about letting all my thoughts out exhaust me.

"Ju! Pagod na talaga ako." I said bago ko iniharang ang braso sa mga mata. Idinantay niya naman ang binti niya sa akin. Nakahiga na rin siya ngayon. She hugged me.

"OK. I hope this hug will help." I gave her a genuine smile. Why do I feel like crying right now.

Parang may sariling utak ang mga luha ko dahil bigla na lang itong tumulo. Ang iyakin ko talaga. Kinagat ko yung labi ko para pigilin ang sarili kong humikbi. But I failed.

"Drama queen nakakaloka ka bes" napahagulgol na lang ako. Hinagod niya naman ang likod ko.

"Naiiyak ka kasi natatakot ka para bukas dahil magkikita nanaman si EJ pati si Bea natatakot ka kasi, Baka sa isang iglap lahat ng meron kayo ngayon ni Bea mawala. Iiyak   mo na yan lahat ngayon bes. Para bukas maubos na yan. Bukas pagod ka na. Wala ka ng maiiyak pa. Dahil bukas. Ang totoong laban. You have to harden your heart because tomorrow will be a tough battle not just between ALE and UST tigresses. But you and Ej. But I know you know that I always got your back. And I will never leave you because that's what friends for."  Jia said. Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya. I couldn't deny the fact that I'm scared, I'm really scared. Baka bukas mawawala lahat ng meron kami ni Bea. Kahit wala naman talagang kami..Baka Hindi ako and piliin niya .

I let my sobs filled the room. Si jia naman ay patuloy lang sa pag hagod nang likod ko.

Noong napagod na ako sa kakaiyak niyaya ko si Jia na kumain ng ice cream sa baba. May stock naman kami sa ref.

"You know what." Sabi ni Jia habang seryosong nakatingin sa akin.

"Ano?" I asked.

"Wag kang mawalan ng pag asa" pagkatapos niyang sabihin yun ay nilantakan niya na ang ice cream niya.

I just let out a deep breath. Im holding on too long ngayon pa ba ako susuko? Nah-uh.

Umakyat na kami sa taas at matutulog na. Maybe Jia's right, bukas ang totoong laban kaya ngayon dapat ako mag ipon ng lakas.