Moordvrouw: Zingen In De Regen

Hoofdstuk 9

Ongeduldig drukt Fenna nog een op de bel. Het ding is niet kapot, want het akelige geluid is zelfs buiten te horen. Toch heeft noch Liselotte noch Bram de deur geopent. "Zullen we anders achterom gaan?" oppert Evert. Fenna mompelt een zachte 'is goed' en loopt direct door naar de achterkant van het huis. Evert rent achter haar aan. "Wacht nou even", zegt hij geïrriteerd. Fenna schudt haar hoofd. "Ik ga niet wachten. Het voelt niet goed. Er is iets mis."

Evert laat zijn schouders hangen. Fenna altijd met haar vervelende intuïtie. Echter kan hij niet ontkennen dat ze vaak gelijk heeft. "Ik wacht nog één minuut, anders breek ik de deur open." Fenna staat in een strijdlustige houding in de tuin van hun collega's. Evert zucht. "Alsjeblieft, Fenna. Zoveel kan er niet aan de hand zijn."

Evert krijgt geen antwoord. De minuut is voorbij, dus Fenna maakt aanstalten de deur in te trappen. Ze wil net uithalen, als Evert haar tegen houdt. "Wacht!" roept hij snel. Fenna kijkt hem geërgerd aan. "Je moet wel een hele goede reden hebben om mij nu tegen te houden." Evert glimlacht en loopt naar een vogelhuisje toe dat in de tuin aan een boom hangt. Behendig vist hij er een huissleutel uit. "Tadaa!" Triomfantelijk kijkt de rechercheur zijn collega aan. "Goede reden, niet?" Fenna geeft geen antwoord. Ze rukt de sleutel uit de handen van Evert en opent de deur.

"Lies? Bram?" Gehaast loopt Fenna door het huis. Evert loopt achter haar aan. "Wedden dat ze gewoon boven zijn?" Fenna kijkt haar collega kwaad aan. "Nee. Ik wed niet. Er is iets gewoon niet goe-" Evert gebaart dat Fenna haar mond moet houden. "Stil eens", fluistert hij. Zijn collega zucht. "Wat nou weer?" Zonder antwoord te geven loopt Evert de woonkamer in. Hij weet zeker dat hij iets hoorde.

"Fenna! Lova is hier. Zie je wel dat er niets aan de hand is." De rechercheur tilt het kleine meisje uit de box. Hij aait haar over haar bolletje. Het meisje snikt zachtjes. "Mama", huilt ze. Evert glimlacht. "Mama is boven", zegt hij zacht. "We gaan zo wel even naar haar toe, toch Fen?" Het blijft stil. Als hij om zich heen kijkt, ziet Evert dat Fenna niet in de woonkamer staat. Ze zal wel vast naar boven zijn gegaan. Impulsief en eigenwijs mens. Met Lova in zijn armen strompelt Evert de trap op. Hij was vergeten hoe moeilijk dat altijd is; met een trappelent kind naar boven lopen, zonder je evenwicht te verliezen. Als hij boven is, ziet Evert Fenna op Lova's kamertje zitten. Ze kijkt naar buiten. "Ze zijn weg, Evert", zegt ze als ze hoort dat haar collega de kamer binnen komt. "Hoe bedoel je?" vraagt hij haar verbaast terug. Fenna draait zich om. Ze loopt naar haar collega en Lova toe en zucht. "Liselotte en Bram zijn nergens te bekennen." Evert kijkt nog steeds verbaast. Hij snapt er niets van. "Huh? Maar Bram is toch ziek? En Lova is hier en Liselotte appte net nog en.." Fenna onderbreekt Evert. Ze snapt dat het verwarrend is, maar nu denkt hij helemaal niet meer na. "Ik weet het ook niet", zegt ze snel. "Maar we moeten nu naar het bureau om Dries in te lichten. We nemen Lova mee." Evert knikt begrijpelijk. Het klinkt als een plan. Een totaal niet impulsief plan, dus had zelfs een plan van hemzelf geweest kunnen zijn. Let's go.

Een kleine twintig minuten later stormen Evert en Fenna het kantoor van van Zijverden binnen. "Ho!" zegt hij streng. "Eerst klop-" Evert schudt zijn hoofd. "Sorry, maar het is dringend." Fenna knikt heftig. Ze is maar wat blij dat Evert eindelijk snapt dat dit menens is. Van Zijverden glimlacht. Pas dan realiseert hij zich dat het tweetal Lova heeft meegenomen. "Wat doet Lova hier?" vraagt hij zich hardop af. Evert begint te vertellen. Fenna vult hem aan. Aan het einde van het verhaal kijkt van Zijverden het tweetal ernstig aan. "Dus jullie komen mij nu eigenlijk vertellen dat Liselotte en Bram allebei weg zijn?" Het is een retorische vraag. Evert en Fenna knikken toch. "En Lova was alleen thuis?" vraagt van Zijverden, doelend op het kleine meisje in Everts armen. Ze heeft zich inmiddels tegen zijn borst aan genesteld. Ze slaapt met een vredige glimlach op haar gezicht. "Ja", bevestigd Evert. "Bram en Lies zouden haar nooit zomaar alleen achterlaten", zegt Fenna bezorgd.

Van Zijverden staat op en loopt naar het tweetal toe. "Heb ik iets fout gedaan?" Evert fronst zijn wenkbrauwen. "Hoezo?" Van Zijverden zucht. "Ik had al door dat er wat aan de hand was in huize Amezian, maar ik wilde niet aandringen bij Liselotte. Dat had ik wel moeten doen, ik ben verantwoordelijk voor jullie." Fenna staat ongemakkelijk naast haar chef. Wat is dit nou weer? Hoe moet ze reageren? Het blijft een tijdje stil. "We hadden allemaal nooit kunnen weten dat Lies en Bram plotseling zouden verdwijnen", besluit Evert uiteindelijk. Fenna zucht opgelucht. De stilte is voorbij.

Van Zijverden lijkt tevreden met het antwoord. Hij legt zijn hand op Lova's hoofdje. "We gaan je ouders zoeken, hoor", vertelt hij haar. "En tot we ze gevonden hebben, blijf je veilig bij ons." Evert knikt. "Ze kan wel tijdelijk bij mij slapen, ik heb nog wat babyspullen van Nynke en Brecht van vroeger."

De komende uren lijkt alles vanzelf te gaan. Beide rechercheurs zitten achter de computers en zijn op zoek naar informatie. Van Zijverden moet eerst nog met de officier overleggen of het team de zaak mag houden en daarnaast is het tweetal nog geen 48 uur vermist. Tot die tijd kunnen Evert en Fenna vrij weinig doen. Lova vindt het allemaal wel best. Ze zit nog steeds bij Evert en kijkt geobsedeerd naar de het scherm van de computer.

Van Zijverden komt weer binnen. Zijn gezicht staat ernstig en geconcentreerd. Fenna en Evert kijken hem hoopvol aan. "Ik heb Liselottes mobiel laten uitlezen", zegt hun chef uiteindelijk. "Ze heeft verschillende keren naar Bram gebeld, maar er is nooit opgenomen." Evert zucht. "Er zijn twee collega's weg en we hebben geen enkel aanknopingspunt. Hoe kan dat?" Fenna duwt geïrriteerd het toetsenbord opzij. Het ding klettert op de grond. "Op internet valt niets te vinden. Lies heeft geen Facebook, dus daar zijn geen aanknopingspunten op te vinden. Bram houdt van sociale media, maar post zelf niets.  Hypocriet. Hoe kan ik nu weten of hij ruzie heeft?" Evert kijkt Fenna Hoofdschuddend aan. "Doe eens even rustig", kalmeert hij. Fenna haalt haar neus op. "Rustig? Onze collega's zijn weg, dan ga ik niet rustig doen. Doe alsjeblieft hetzelfde, Evert Numan."

---------------------
Hey, ik wil nog het een en ander van jullie weten:
1. Willen jullie lange/korte hoofdstukken?
2. Willen jullie per hoofdstuk de gebeurtenissen bij één rechercheur, of bij meerdere?
3. Zijn er wensen bij het verhaal?
4. Any tips?

Liefs, Noor