Stacja [ZAWIESZONE]

Rozdział II

Opanował mnie sen.
Nie zauważyłem nawet, gdy była godzina 22.
- Akihiro? - Zapytała moja mama.
Przyszedłem do pokoju, przytuliłem ją i opowiedziała mi co u niej.
- A co u ciebie? Jak było w pracy?
- Już mnie tam chyba wykończą. Ale w końcu fabryka produkuje prefabrykowane części do farm.
Zastanawiałem się, czy powiedzieć jej o tej dziwnej książce.
- Znalazłem dziś na biurku encyklopedię. Była inna niż te, które są u mnie w szkole.
Wyglądała tak, jakby biła się w sobie.
- Posłuchaj... nie wszystko jest takie, na jakie wygląda. Ludzie zamieszkiwali kiedyś planetę. Nazywała się Ziemia. Ale Chiny i USA... zaczęły ze sobą walczyć. W pewnym momencie bronie tam wykorzystane spowodowały, że planeta mie mogła być zamieszkana. Większość osób poleciała statkami na stację, ale Chińczycy i Amerykanie zostali, bo nie wiedzieli kiedy będzie ewakuacja. Odpalili Dedala, broń, która powodowała trzęsienia ziemi. Uskok przemieszczał się w kierunku Stanów Zjednoczonych, ale nagle zawrócił. Prezydent Chińskiej Republiki Ludowej miał bomby atomowe pod powierzchnią, i one wybuchły, a fala uderzeniowa spowodowała wyparowanie Oceanu Spokojnego, czyli wielkiego zbiornika wodnego...
Przerwała. W jej oczach pojawiły się łzy.
- J... już powiedziałam ci tyle, nadszedł czas by dać ci Serum Pamięci.
  Poszła do schowka i po kilku minutach wyjęła strzykawkę z niebieskim płynem. Byłem lekko przerażony, ale miałem do niej zaufanie. Wbiła mi ją w ramię, wtłoczyła płyn, a ja powoli traciłem wzrok.
- Mamo, co się dzieje?
- Spokojnie. Jeszcze się...
Wtem przez okna wbiegli żołnierze. Zabrali mamę, a ja straciłem możliwość odczuwania wyższych emocji.
Poczułem szarpnięcie, ukłucie i straciłem świadomość.

Zobaczyłem odlot statku z jakiejś planety, ale było to jakby przez mgłę. Potem pojawił się jakby kadr z filmu i przedstawiał on kapsułę, która leciała przez kosmos. Widziałem nicość, z której wyłoniła się Królowa Maria sztyletująca nieznanego mi człowieka, a później znajdowała się ona na tronie.

- Ej! Ej halo! - Słyszałem jak przez mgłę głos.
Otworzyłem oczy. Leżałem w ciemnoniebieskiej sali, a obok mnie stało kilka osób.
- Słyszysz mnie? - Powiedział znajomy mi głos.
- Co... gdzie ja jestem?
- Baza Rebeliantów. W Etiopskim Module Stacji - odpowiedział ciemnoskóry chłopak.
- Jak daleko...
- Tysiąc dwieście kilometrów stąd.
- Po co mnie wzięliście?
- Twój ród, z tego powodu, że był jedynym zmodyfikowanym genetycznie, nie stracił pamięci o Dawnych Czasach. W twoim DNA są wspomnienia każdego członka rodziny, które są aktywowane przez Serum Pamięci, dzięki czemu będziemy mogli przedostać się na Ziemię i uwolnić mieszkańców Stacji.
- Czemu powiedziałeś, że nie straciliśmy pamięci?
- Królowa Maria, pierwsza władczyni Stacji, kazała rozpylić substancję, która niszczy pamięć o dawnych czasach. Ludziom wszczepiono inne wspomnienia, przez co zapomnieli o wszystkim. Ale wy posiadaliście odporność na tzw. Serum Zniekształcenia. Wystarczy, że zaśniesz, to wtedy zobaczysz to, co twoi przodkowie widzieli. Właśnie, czy jak byłeś nieprzytomny, cokolwiek widziałeś?
- Królową, mordującą jakiegoś człowieka, poddanych którzy kłaniają jej się, kapsułę wylatującą z okolic Brazylijskiego modułu...
- Jest! W końcu to mamy! - Krzyknęła jakaś dziewczyna.
- O co chodzi? - Zapytałem
- Udało nam się odpalić samozniszczenie Korpusu Królewskiego. Mamy godzinę na to, żeby pobiec do kapsuł i wylecieć.
Podniosłem się. Zakręciło mi się w głowie, ale mogłem utrzymać równowagę.
Potrzebowałem dziesięciu minut na to, by opanować mdłości.
Zaczęliśmy biec. Znaleźliśmy auto i pojechaliśmy nim. Jechaliśmy dość długo.
- Mamy 5 minut!
Zobaczyłem moduł kapsuł. Poczułem wstrząs.
- Szybko! Lecimy!
Była jedna minuta.
Usiadłem w kapsule, która wystrzeliła w kosmos.
Królewska Stacja wybuchła, zabijając niestety większość osób, których nie znałem. W kapsule była Hana i Mikio.
Życie jakie znałem zostało zniszczone. Na zawsze.