Authorsnote:
Singit ko muna.Sorry po kung naputol yung huling ud.ewan ko nga po eh bigla nalang nag loko si watty.
Ni re-publish ko nalang po.
Di ko rin po kasi maintindihan kung anong nang yari eh.
Pag pasensyahan nyo nalang po.
-Klareyy__sammeng
**
Annika's POV*
Sa kasagsagan ng byahe.
Wala kong ginawa kundi matulog at magsoundtrip.Nag daan ang ilang oras at kami'y narito na sa pinas.
Kami'y sinalubong ni Mang Lito.
Pauwi sa aming bahay.sabik na tinanaw ang daan,mga puno,poste.patungo sa aming bahay na ilang taon ko ring hindi nasilayan.
Magkikita na tayong muli Rhonie.
Sa lalim ng iniisip ko.di ko man lang napansing nandito napala kami sa tapat ng aming munting masyon.
Wala namang pinag bago ang dati naming tahanan.
nananatili itong
maganda.
malinis.
Subalit pansin dito ang lungkot."Anak pumasok na tayo"
Sabat ni Yaya Cherna.Agad naman akong pumasok sa bahay namin at pinagmasdan ito.
Nakakamiss.nakakamiss ang pakiramdam na nandito sa bahay na ito kasama ka.
Agad akong umakyat at nag tungo sa kwarto ko.
Walang nagbago.ganon pa rin ang itsura nya.
Isang kama na kulay pink.
Sa gilid nito ay ang study table ko na may dalawang upuan.
kung saan lagi kaming nakaupo ni Rhonie.Nilapitan ko ito at pinagmasdan.
Dito kami lagi nag guguhit ng mga pangarap namin.
Isa na dun ang pangarap naming dalawa.isang malaking bahay.
Oo,naming dalawa.
Bata palang kami.alam na namin na may gusto kami sa isa't-isa.
Lalo pa itong nadagdagan ng ipaalam sa amin ng mga magulang namin na.....
Pag tung-tong namin sa tamang edad ay ipapakasal na kami.
Umupo ako dito at dinama ang sayang nararamdaman.
Mula sa aking kinauupuan.aking tinanaw ang mga laruan na nakahilera sa may t.v.
Ang laruang nasa pinakagitna nito.ang pinakamalaki.
At pinaka importante para sakin.
Regalo niya to nung ika 6th birthday ko.
isang malaking kulay cream na teddy bear na may letter A sa may tiyan nito.
Nilapitan ko ito't hinagkan.
Hindi ko ito nadala.ngayon ko nalang ulit nakita.ang nag iisang alaala ko kay Rhonie
Kamusta na kaya sya?
Naaalala nya pa kaya ako?
Nasaan na kaya sya?Tumayo ako't dinampot ang cellphone ko na nakapatong sa kama ko.
Agad akong nag punta sa social media at isinearch ang pangalan nya.
hindi ko sya makita...
Mukhang naka-private.
Hanggang sa napagod na ko kaka-search.
Humiga na lang ako't tinitigan ang kisame.
Hanggang sa makatulog na ko.
ZzzzzzzzzzzzZ.
-
Rhonie's POV*"Mom?kelan tayo babalik sa bahay?"inis na sabi ko kay mommy pag katapos ibaba ang headphones ko.
Buwan na ang nakalipas nandito pa rin kami sa puerto.
Bagot na bagot na ko dito.
Wala naman akong matipuhang magagandang chicks dito."Mmm.i think mga next week na"sabi ni mommy na inaayos ang buhok nya.
"What!?are you saying that we are staying here for that long????"i said in frustration.
Ugh,i don't think na kaya ko pang maghintay ng ganon katagal.
I hate vacations.
i don't know why.
Ang masasabi ko lang ay AYAW ko lang talaga.But
I love sexy girls.yes with 's'.
I love playing with their feelings.
Well,wala naman akong magagawa kung kahit pag hikab ko eh halos di na sila mag kanda ugaga.
Sa madaling salita ako ang PINAKA GWAPONG NILALANG SA MUNDONG ITO.
-
Okay guys.
Swak ba yung kahanginan ni Rhonie?
Hahahaha.pero sarreh talaga kung tamad ako mag ud.Sinipag nga lang ako ngayon eh.
Pero sana may mag tya-tyagang mag hintay ng ud ko.
At sana may mag eefort na mag vote and comment.
Nakaka gana kasi yung may nakaka appreciate ng gawa mo.
Okay tama na.
See you next ud.manonod na muna ko ng mv. Ng mga hyung (bts) ko.
hyung kukumpleto ng buhay ko.
ehhh?baliw na yata ko.
Babye muah.
Tenkyu sa nagbabasa nito
*Hugs*
*Kiss*-Klareyy__sammeng.
YOU ARE READING
I love you.Goodbye.
Teen FictionAnnika Casteltort. isang batang babae na lumaki ng puno ng pag mamahal mula sa kanyang mga magulang.pero sa buhay walang perpekto.ito'y may sakit. Congenital heart disease.saklap no?.pero di U ito ng batang babae.namuhay ito ng normal,hindi nabahal...