The Missing Wolf [Voltooid]

You Again - 5

Hoofdstuk 5

Pov. Louise

'Ik heb er echt zoveel zin in.' Roept Jade. Ik kijk haar lachend aan. 'Jij heb altijd overal zin in.' Lach ik. 'Vooral vanavond.' Zegt ze. 'Wie zijn eigenlijk de anderen.' Vraagt Jade.

'Vrienden van ons.' Zegt mijn vader. 'Ow.' Jade's mond vormt een o. 'Je zal ze vast aardig vinden.' Mijn moeder doet haar blonde haren in een paardenstaart.

'Wanneer komen ze?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Ze komen er elk moment aan.' 'Met hoeveel zijn ze?' Vraag ik. 'Met drie of vier mensen geloof ik.' Zegt mijn moeder.

'Weet je niet hoeveel mensen er precies komen?' Vraagt mijn zusje. 'Ik weet niet of de mate van hun zoon mee gaat. Maar ik denk van niet.' Antwoordt mijn vader op mijn zusje's vraag. Mijn vader gaat met zijn hand door zijn haar. Terwijl mijn moeder dolgelukkig naar haar gezin kijkt.

Mijn moeder loopt weg om eten en drinken te halen. Jade loopt met haar mee. En ik ga naar de wc in de gang.

Ik zit een minuut in de badkamer nadat ik de bel hoor afgaan. Ik hoor een aantal voetstappen en dat de deur word geopend voor de gasten. Al gauw hoor ik een aantal stemmen.

Ik doe mijn hand onder het kraan. Er stroomt automatisch water. Ik was mijn handen en droog ze af met een handdoek.

Ik loop de badkamer uit. Ik sluit de deur achter me dicht. 'Hey Louise lang niet meer gezien.' Ik draai me om. 'Hoi mevrouw Williams.' Zeg ik nerveus. 'Noem me gewoon Madison. Zo word ik liever genoemd dan mevrouw. Hoe gaat het met je?'

'Goed met jou?' 'Ook goed. Ik ga naar je moeder toe in de keuken.' Ik knik naar haar, terwijl mevrouw Williams weg loopt. Richting de keuken. Ik blijf met een stomverbaasde blik achter. Niet veel later word de keuken deur opengegooid door Jade. Ze houdt een kristallen schaal met koekjes erop vast.

Ze loopt er gespannen bij. Jade loopt de woonkamer binnen. Terwijl ik nog steeds stomverbaasd naar de trap staar. Ik zie er waarschijnlijk als een ontspoorde debiel eruit. Langzamerhand vallen de puzzelstukjes in elkaar.

Ik loop met met een verwarde hoofd de woonkamer binnen. 'Ah lieverd daar ben je.' Mijn vader glimlacht naar me.

Twee andere mannen kijken me aan. Een man rond de 40 loopt naar me toe. Hij steekt zijn hand uit, alsof hij me voor het eerst ziet. Terwijl dat niet zo is.

'Fijn om je weer te zien.' Zegt hij beleefd. 'Insgelijks.' Ik neem zijn hand aan. Ik laat zijn hand al gauw weer los. Plots hoor ik een aantal vrouwen stemmen. Ik draai me om. Mijn moeder richt haar aandacht op mij. 'Hier ben je dus. Heb je al kennis gemaakt met Aiden?'

Are you fucking kidding me?!

Ik zie mijn zusje en Aiden op dezelfde bank zitten, ver uitelkaar. 'We kennen elkaar al.' Hoor ik Aiden zeggen. 'Dat dacht ik al. Zullen we het verassing vertellen Madison?'

'Ja vertel jij het of?' Hoor ik mevrouw Williams zeggen. Langzamerhand begint dit me door te dringen. We gaan iets doen met de familie Williams... Kan deze dag nog erger?

'We gaan vanavond samen naar een restaurant!' Vertelt mijn moeder enthousiast. Ja het kan blijkbaar erger. 'Gezellig.' Hoor ik mijn zusje mompelen. 'Niet zo negatief Jade.' Hoor ik mijn vader Jade waarschuwen.

Haar humeur is overduidelijk verpest. Ik kijk levenloos naar een vitrinekast met kristallen beeldjes. 'Sorry.' Mompelt Jade als mam haar waarschuwent aankijkt door haar gedrag.

'Misschien wordt het beter als ik vertel dat we naar de restaurant gaan waar je graag een keer naar toe wou.' Probeert mijn moeder de sfeer op te beuren. 'Echt? Dat is fantastisch.' Jade's gezicht licht op.

'Welke restaurant bedoelen jullie?' Kom ik tussenbeide. 'Die ene chique restaurant! Bij een plein met een stambeeld van een wolf.' Vertelt Jade. Oo die restaurant. Waar Lucy en ik Rosella en Jake hebben bespioneerd op hun date.

'Leuk.' Zeg ik dan maar als zes paar ogen mij aanstaren. 'Ja, hoe laat gaan we?' Vraagt Aiden. 'Om 9 uur in de avond. Bij de packhuis.' Antwoord mijn vader op zijn vraag.

'Ja, komen jullie mee naar de terras?' Vraagt mijn moeder. Meneer en mevrouw Williams lopen via de glazen schuifdeur naar de terras. Net als mijn vader en moeder.

Terwijl wij drieën achterblijven. Awkward. Jade grijpt naar de afstandsbediening en zet de tv aan. De tv aan het wand gaat aan. Daarnaast pakt ze haar witte telefoon en oortjes erbij. Ze zet haar oortjes in haar oren. Zodat ze een reden heeft om met niemand een gesprek hoeft aan te gaan.

Ik hoor mijn ouders en Aiden's ouders in de tuin. Ik zie Aiden opstaan. Hij loopt me voorbij de woonkamer uit. Ik strompel naar de spierwitte bijpassende leren stoel zitten.

Hoe awkward is dit? En dit is mijn schuld. Mijn ouders weten er geen besef van. En Jade zit er midden in. Ik vind het ergste voor haar. Mijn ouders denken dat ik mijn mate nog niet heb gevonden of iets dergelijks. Ze weten dat ik er niet graag over praat. En als ik erover praat doe ik er geheimzinnig erover, want anders komt er een heel gedoe. En daar zit niemand op te wachten.

Ik kijk naar de televisie. Waar een jonge stel vlucht voor een horde groep zombies. Het stel rent een steegje in. Wat niet echt slim is van hun. Ze worden ingesloten door de zombies. De jongen gaat beschermend voor het meisje staan gewapend met een tak, die hij van het grond heeft opgeraapt.

Het stel verandert uiteindelijk in een zombie.

Heel zielig voor hun vrienden. Zij waren net te laat om het koppel te redden.

Al snel val ik gauw in slaap.

-

'Slaapkop word eens wakker! Je moet de auto uit!' Iemand schudt me door elkaar. 'Laat me slapen.' Mompel ik half wakker naar diegene. 'Louise! Ik ga jouw niet de packhuis insleuren. Je heb heel het autorit geslapen.' Hoor ik Jade hysterisch roepen.

Ik doe mijn ogen open. 'Hoe lang heb ik geslapen?' Vraag ik. Mijn ogen knijpen zich samen, nog niet gewend aan al het licht. 'Je heb 4 uur geslapen, 4 uur.'

Ik klik mijn gordel los. 'Waarom heb je me niet eerder wakker gemaakt?' Gaap ik. Ik strek mijn armen. 'Madison en mam vonden het schattig hoe je sliep. Ik heb er trouwens foto's van gemaakt.' Grijnst Jade. 'Wat?!' Mijn ogen worden groot. 'Het heeft er wel gelukkig voor gezorgt dat we eerder weg konden gaan.' Zegt Jade. Ze pakt haar telefoon erbij en laat mij een foto zien. Op de foto slaap ik op een witte leren stoel. Mijn paardenstaart zit half los. Ik zie er vreselijk uit.

'Wat vonden zij er zo schattig aan? Ik zie eruit alsof ik bewusteloos ben geslagen.' Zeg ik terwijl ik mijn staart opnieuw doe. 'Jouw glimlach ofzoiets. Ik volgde hun hele gesprek amper.' Jade scrolt door haar telefoon en laat een aantal andere foto's zien waar ik even beroerd uitzie.

'Hoe heb je me eigenlijk in de auto gekregen?' Ik stap mijn auto uit en pak mijn handtas. Jade zet mijn auto op slot en gooit de sleutels naar me toe. Ik vang het behendig op.

'Heb ik niet. Aiden heeft je opgetild en in de auto neergelegd.'