Trust Me (Güven Bana)

Vur!

Arkadaşlar okuyucu sayısı çok az. Bunu gördükçe yazma isteğim kaçıyor. Arkadaşlarınıza twattpad kullanan tanıdıklarınıza söyleseniz. Okuma sayısının az olması beni üzüyor ama yinede sayılı kişiler var. Özellikle petekogz. O baştan beridir okuyor. Ona çok teşekkür ederim. Tabii diğer okuyuculara da.

O kadar uyarmama ve ikazlarıma rağmen hala Ross ile görüştüğünü görmek tepemin tasının atmasına yetmişti. İnsani tepkilere alışmış olmanın verdiği sinirlilikle Amy'nin konuşmasını beklemeden kafeden çıktım. Telefonumu arka cebimden çıkarıp hızlıca kapattım. Bana hiçbir şekilde ulamasını istemiyordum. Ona ne kadar sinirlendiğimi anlatmak istiyordum, bu hareketlerle. Onu gözetleyeceğim ama o benim nerede olduğumu bilmeyecek. 

Sinirle hızlı hızlı ara sokaklara dalarken Önümde yürüyen mavi montu gördüm. Zaten sinirlerimi zor zaptediyordum, bu kötü olmuştu. Adımlarımı hızlandırarak yanına kadar gelip önüne geçtim ve yüzünün en pürüzsüz yerine bir yumruk geçirdim "Bilerek yapıyorsun değil mi?" . Hafifçe sendeleyip gözlerini kısarak bana baktı.Yüzüne yayılan gülümseme sinirlerimi zorluyordu. Üzerime yürümeye başladı. Yeterince yaklaşınca bir yumruk daha attım. Ayakta kalabilmek için duvar aradı ama sokağın tam ortasında duruyorduk. "Bilerek yapıyorsun değil mi ha? Amy'den uzak duracaksın, anladın mı beni?" Ellerinden destek alarak yerde bağdaş kurdu. Hala sırıtarak bana bakıyordu. Cevap vermiyor sadece sırıtıyor ve ara ara kahkaha atıyordu. Beni kışkırtmaya çalışıyordu ve bende bunu yutuyordum. Öfkemi Amy yerine Ross' a kusmak mukemmel bir fikir gibi geliyordu.

Yerde olmasının verdiği avantaşla ayağımdaki botun ucuyla dürttüm. "Kafan mı güzel? Drew mi yapıyor bunları sana? "

"Amy'i istiyorum. İnsan bir erkek olmak kolay değil." Ne dediğinin farkına varınca hızlı bir şekilde yine botumun ucuyla çenesine bir tekme attım. Kafasını geriye atıp tekrar eski halini aldı. Tekrar tekme atınca yere yığldı. Üstüne oturdum ve ellerini de sırtının altına sıkıştırdım. "Ne diyorsun piç?! Amy'den uzak duracaksın o kadar. Pezevenklik yap, o zaman görürüm ben seni." Şimdiye kadar vermediği karşılığı vererek beni sert bir şekilde sırtımdan vurdu. Diz kapaklarının sırtıma değdiği yerler kanat izlerim olduğundan bu acıyı hissetmiştim. Gözlerimi aralayınca yüzüme üfleyerek "Göreceğiz kıvırck, bakalım neler olacak." dedi ve kanla kaplanmış yüzünü temizleme ihtiyacı görmeden ellerini mavi montunun cebine sokup sokaktan çıktı. 

Amy'nin Ağzından

Harry' e yakalanmak gerçekten büyük bir aptallıktı. Bunu nasıl becerdiğimi bilemiyorum ama onu oyalayabileceğimi düşünmüştüm. Yada sadece bana bakıp güvende olduğumu anlayınca gideceğini düşünmüştüm. Umrunda olduğumu sanmıyordum çünkü ama kahvaltı olayı gerçekten çok özeldi. Bana yaptığı şeyleri ısrarla özel olmadığını inkar etsede özel olduğunu hissediyordum yada kalbim öyle olduğuna inanmak istiyordu. 

Ross ile bulışma nedenimiz tamamen masumdu. Harry'nin güvende olmam için hiç anlatmayacağı yada yavaş yavaş söyleyeceği şeyleri öğrenmek için buluşmuştuk ama konu tamamen kaymıştı. Ross yanıma oturuyor ve elini boynumun arkasındaki koltuğa koyuyordu. Durmadan çiğnediği sakızın etrafa yaydığı mentol kokusunu foğrudan yüzüme üflüyor ve gülümsüyordu. Beni rahatsız edecek birkaç davranışı olmuştu ama bunu ona söyleyemeden konuyu  değiştiriyordu ve ben bu buluşma da herşeyi öğrenmek istiyordum. Bir süre sonra lavaboya gitmesi gerektiğini söyledi ve gitti. Tam o sırada Harry geldi. Laflarımla onu gitmeye ikna edemeyince birlikte gitmeyi teklif ettim ama dudak hareketleriyle dikkatimi dağıtmayı başarmıştı. Ross'dan da bir laf alamadan o da gitmişti. Ben de bu şortla bu havada bir taksi bulmak için dakikalarca beklemiştim. En son 40 dakika sonra yürümeye karar verdiğimde de bir taksinin durmuş bir müşteri indirdiğini gördüm. Yağmurun durmuş olması Tanrının dualarımı kabul ettiği anlamına mı geliyordu bunu düşünüyordum.