Romantik Odunum

3. bölüm

Kapıdan kafasını uzatan Erdinç'e baktığımda bana kızdığını anlayabiliyordum. Kaan ve Erdinç birbirlerine çok benziyorlardı. Hareketleri, tavırları, davranışları...

Sınıfın kapısından dışarı çıktım ve Erdinç Kaan'ı sakinleştirmeye çalışırken aralarına ben girip şöyle dedim:

-Kaan onun yaptığını bile bilmeden neden böyle bir şey yaptın ki ?

-Onun yaptığı çok açık ortada. Ondan başka kim olabilir ki ? Benim sevgilime laf atanı yaşatmam ben!

-Daha emin olmadan böyle bir şey yapman hiç iyi değildi.

Bunu yapması aslında hoşuma gitmişti. Ama Canberk'in üzerinde denemesi kötü olmuştu tabii ki. Beni kıskandığında çok mutlu oluyordum ama başkalarına zarar vermesi hoş olmuyordu.

-Bu konu hakkında daha fazla konuşmak istemiyorum. O çocuktan uzak duracaksın, her ne kadar komşun olsada...

-Peki. diyerek sınıfa girdim. Herkes Canberk'in başında toplanmıştı. Arkamdan Kaan sınıfa girince herkes Canberk'ten uzaklaşıp sırasına geçti. Erdinç tahtaya çıkıp bugün hocaların izinli olduklarını ve gelmeyeceklerini söyleyince herkes çok sevinmişti. Canberk'le aramızda sadece bir koridor vardı. Herkes sevinçten bağırırken Canberk kafasını çevirmiş bana bakıyordu. Çocuğa yazık ya ilk günden dayak yemişti. Oysa o kadar iyi bir çocuğa benziyordu ki öyle bir şey yapmayacağını anlayabiliyordum. Hoş daha ne kadar tanıyordum ki?

Canberk'in bana baktığını anlayan Kaan ona doğru yaklaştı. Tekrar kavga çıkacağını düşündüm ve ayağa kalkıp Kaan'ın elinden tutup sınıftan çıktık.

-Seni eve bırakayım. Bende ordan eve geçerim. dedi.

-Peki. diyerek yoluma devam ettim ve Kaan'ın yeni aldığı arabasına binerek yola çıktık. Yolda giderken yüzüme bile bakmadı. Ama gözleri arada bacaklarıma kayıyordu. Şort giydiğim içindi herhalde. Yol boyunca hiç konuşmadık. Evin önüne gelmiştik bile. Ben kapıdan tam inecektim ki:

-Öpücük yok mu?

Ah allahım şu sese bitiyorum ya. Öpücük olmaz mı? Tabii ki var ama sen bugünlük o öpücüğü kaybettin canım. Başka sefere artık.

-Cezalısın. diyerek kapıdan bir ayağımı attım. Tam inecektim kolumdan tuttu ve:

-Biraz sert davranmış olabilirim hayatım özür dilerim ama o da buna cesaret etmemeliydi.

-Ya onun yaptığından emin değilsin böyle konuşamazsın !

-Peki kim yaptı?

-Ne bileyim ben ?

-Yoksa gizliden buluştuğun bi falan mı var ?

Saçmalıyordu. Ben ona aşıktım ve o bana gelip neler söylüyordu. Bunları söyleyip beni üzmeye hakkı yoktu.

-Sen delirdin mi ? Böyle bir şeyi yapabileceğimi mi düşündün ? Ah tabii canım ben her gün okuldan sonra gizli hayranımla buluşur ve onun evine gidip gecelerini süslerim. Senin bundan haberin bile yok lanet olası pislik! diyerek arabadan indim. Kapıyı kapatırken:

-Hande!  dediğini duydum ama cevap vermedim. Kapıyı kapattım ve bahçe kapısına doğru yürürken arabanın arka tekerine tekme atıp bahçe kapısından içeri girdim. Çantamı açıp anahtarımı aramaya başladım. Yo hayır. Olamaz canım. Yok yok. Anahtarımı evde unutmuş olamam. Ah tabii ya. Evden çıkarken almayı unutmuştum. Şimdi ne yapacaktım? Çok fazla sinirli olduğumu görünce Kaan'da gitmişti. Bende kapının önüne bağdaş kurup annemi beklemeye başladım. Aa bu arada ben size ailemi anlatmadım. Ben evin tek çocuğuyum. Annem masördü, babamın ise Bursa'da bir şirketi vardı ve orda kalıyordu. Ancak yaz tatilinde gelebiliyordu. Annem geç saatlere kadar çalışırdı. Hatta bazen eve bile gelmezdi. İnşallah bu akşam biraz erken gelir. Yoksa ben sabaha kadar burada böyle oturmak zorunda kalırım...

Bahçe kapısı birden açıldı ve bana doğru siyah kapüşonlu biri yaklaşmaya başladı. Yüzünü bu karanlıkta göremiyordum. Gittikçe yaklaşmaya başlamıştı. Ama hala kim olduğunu anlayamamıştım ve korkmaya başlamıştım. Ya bana zarar verirse ?

MULTİMEDYA DA CANBERK VAR...