Henüz uykuya yeni dalmış olmamın sersemliğiyle kalktım bağırış seslerine. Saat sabah 5.45 suları babam "mataram nerede?" diyerek dolanıyordu evde.Anlam veremediğim bir karmaşa içinde olumsuz korkularım sardı yine beni. Babama ne oluyordu? Neden yine koşuşturuyordu? diye düşünürken kardeşim Eylül'ün göz yaşları aydınlattı beni.Yine gidiyordu babam. Yine başa dönmüştük o korkulara.Sürekli gözümde kahraman olan adam bununla yetinmez ülke için de kahraman olmaya giderdi.Askerdi benim babam. O vatanı için uykusundan kalkıp masum insanları koruma pahasına orospu çocuklarının karşısına giderdi.Biz sürekli endişe içinde ağlar bununla birlikte gurur duyardık babam ve babam gibi tüm vatan evlatlarıyla.Bilirdik çünkü iyiside kötüsü de Allah'tandır. Dışımıza vurmasa da o göz yaşları içimize akıta akıta yolladık kapıdan babamı. Bu sefer daha bi sıkı hazırlanmıştı ilk defa yüzünde o korkuyu hissedip bakışlarındaki hüznü yakalamıştım. Korkusu ölüm değil bir daha evlatlarını öpüp koklayamamsıydı. Babam gitti biz kaldık, babam güldü biz ağladık.. Günlerimiz sadece dua etmekle geçerken bir cuma akşamı çaldı telefonum. Babamdı arayan. İçimdeki korkuyu bir kenara atıp tebessüm ile karşılamalıydım onu. Sesine hasret kaldığım kahramanım iyi olduğunu ve yarın sabah eve geleceğini söyledi. Tarifsiz mutluluğumla yumdum gözümü.
Ertesi gün apartmanda duyduğum her ayak sesine koşarken umudumu yitirmek üzereydim. Akşam olmuştu ve babam hâlâ gelmemişti.Belki sesini duysak bir nebze rahatlayacaktık ama sesini dâhi duyamadık.Kötü düşünmek istemiyorduk ama içten içe sarıyordu o lanet olası korkunç düşünceler.Derken çaldı kapımız gelmişti kahraman babam.O geçen haftalar bana asır gibi gelmiş olacak ki saatlerce bırakamadım ellerini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni sen öldürdün baba..
ChickLitÖmür babasına aşık bir o kadar nefret eden bir kızdır. Yazılan hikaye Ömür'ün başından geçen olaylardır.Yazacağım hikaye de bir babanın ne kadar şerefsiz oldugunu okuyacaksınız...
