Az önce Lea Michele'nin if you say so şarkısını dinledim ve kendimi çığlık atmamk için zor tutarak ağladım. O kadar anlamlı ki. Şarkıyı defalarca başa sarak dinledim ama etkisi hiç azalmadı. Sonra bir röportajını okudum ve kendini zehirlemediğini, fiziksel ve zihinsel olarak şoka girmiş oldupunu söylemiş ve sonra fiziksel olarak iğrenç hissetmeye başlıyorsunuz demiş bu yüzden yogaya başlamış ve yeni bir yılda çok daha iyi hissetiğini söylemiş onu bu kadar günlü bir kadın kadın olduğu için çok seviyorum. Sonra Cory ile planlarından bahsetmiş çocuklar, yaşlanınca nasıl görünecekleri falan. VE en sonunda yeni ilişkiler hakkında soru sorulduğunda yanlız olmaya alışması gerketiğini ve hala Cory'nin büyüsü altında olduğunu söylemiş. Bir süre böyle bir şey istemediğini söylemiş ama insanların onu sonsuza kadar yalnız kalamayacağını anlamaları gerektiğini ve Cory'nin bunu istemeyeceğini söylemiş. Yıkıldım ama malesef haklı onu ne kadar başka biriyle düşünemeyeceğimi yada görmek istemediğimi bilsemde daha çok genç ve sonsuza kadar yalnız kalamaz. Beni öldürsede hayatına devam etmek zorunda, mutlu olmak zorunda kendisi için değilse bile Cory için. Ben sadece nasıl yapabiliyor anlamıyorum. O haberi ilk okuduğum anı hatırlıyorum 3 gün boyunca kesintisiz ağlamıştım ve üstünden neredeyse 1 yıl geçti ve hala acısı ilk günkü gibi, acı o kadar taze ki her gün ağlayasım geliyor. Ne kadar üzülsemde bazen kızıyorum, bunu tüm hayranlarına, ailesine, onu deliler gibi seven ve kendisininde çok aşık olduğu kadına nasıl yapar bunu. Bu neredeyse intahar. Lea bunu nasıl kaldırıyor hem üzülüp hem kızmayı nasıl aynı anda yapabiliyor benim için ne kadar acı verici olduğunu biliyorum. Onun acısını hayal bile edemiyom. Lea bu dünyada gördüğüm en güçlü insan ve onunla çok gurur duyuyorum ve onu çok seviyorum.
