Annem

Hayata gözlerimi annesiz açtım. Sadece babam vardı yine sol yanım yine boşluktaydı. Herkesin annesi kahramandı ama benim annem benim kahramanım değildi. Benim düşmanımdı benim kahramanım babamdı.
Bugün benim doğum günüm 9 yaşına giricem ama hala sol yanım boştu annem yoktu. Babam beni uyandırmak İçin kapımı çaldı. Uyanıktım ama uyumuş numarası yapıyordum beni babamın uyandırmasını seviyorum. Bana hadi kalk küçük hanım dedi uyanmadım hadi kızım kalk yoksa seni gıdıklarım .Bi an gülme sesi geldi benden ve babam beni gıdıklamaya başlamıştı. Babama uyandım diye bağırdım babam benim zaten uyanık olduğumu biliyordu da belli etmiyordu.
Yatağımdan kalkıp tuvallete gittim elimi yüzümü yıkadım havluya yüzümü sildikten sonra odama gittim birde ne göreyim babam pembe elbisemi çıkarmış.Ve bana bakıyordu bu yüzündeki ifade bana bu elbiseyi giyeceksin diyordu aman allahım ben bu elbiseyi giymem pembe rengi sevmem mavi veya siyah olsa giyerim ama pembe yani. Tam babam ağzını açıcaktı ki ben giymem diye bağırdım. Babam bunu giyeceksin dedi bende koştur koştur halamın yanına gittim ha tabi size halamı demedim halam benim annem gibidir onu çok severim her neyse konuya geri dönelim... Hala babam bana pembe elbiseyi giyeceksin dedi ben o elbiseyi giymem dedim inat ediyor adam giyeceksin diye yardım et bana lütfen.
Halam bana bakarak güldü ve küçük hanım hangi renk istersin dedi dalga geçerek mavi veya siyah olabilir dedi.
Geçen Doğum gününde mavi giydin zaten bari bu doğum günün de pembe giy. Halama masumluğumu öne atarak siyah giyiyim dedim. Hala sıkılarak canım benim bak bu senin doğum günün yastaymış gibi siyah giyilir mi .
Şimdi doğru odana pembe elbiseni giyeceksin dedi . Kızarak tamam dedim söylene söylene odama çıktım beni kimse anlamıyor pembe ne ya.