ปกป้องครั้งที่ 7

72 2 0

par mllt95

par @mllt95

เมื่อทั้งสองกลับเข้ามาในบ้านก็หวังอยากจะเจอพ่อของพวกเขา

"อ้าวคุณหนู"
"พี่จินยองงงง คุณพ่อล่ะครับ?" จีมินถามเสียงใส
"อะ...เอ่อ คือ..."

จินยองมีอาการสั่นอย่างเห็นได้ชัดจนทำให้ทั้งสองสงสัย

"ว่าไงครับจินยองฮยอง" ซอกจินถามขึ้น
"คือคุณหนูทำใจดีๆนะครับ"
"ทำไมล่ะครับ"
"คุณชานยอล...ตายแล้วครับ"
"มะ...ไม่จริง พ่อต้องไม่ตายสิ" ซอกจินเอ่ยอย่างตกใจ
"พี่จินยองโกหกผมหรอครับ คุณพ่อเล่นซ่อนแอบใช่มั้ยครับ ออกมานะครับคุณพ่อ! ฮึก.. อะ...ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"

จีมินไม่อยากจะยอมรับความจริงเอาเสียเลย

"ฮึกพ่อทำไมทิ้งพวกผมไปอย่างนี้ล่ะครับ ฮึก!"
ซอกจินล้มลงนั่งร้องไห้กับพื้นอย่างคนไร้เรี่ยวแรง
"ต่อไปนี้ผมจะ ฮึก...อยู่ยังไงล่ะครับคุณพ่อ"
จีมินร้องไห้อย่างเหม่อลอย

ช่างเป็นภาพที่ทำให้ทุกคนในบ้านรู้สึกสลดเป็นอย่างมาก ปาร์ค ชานยอลก็เปรียบเสมือนพ่อผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือพวกเค้าเอาไว้จึงเป็นที่รักของทุกคน

"คุณหนูอย่าร้องนะครับ ฮึก...พี่จะดูแลพวกคุณหนูด้วยชีวิตเลยครับฮึกก!"
จินยองห้ามน้ำตาไว้ไม่ได้เมื่อเห็นทั้งสองคนร้องไห้อย่างหนัก
"ผมขอไปหาคุณพ่อได้มั้ยฮึก" จีมินเริ่มร้องไห้เบาลงแล้ว
"ได้สิครับ"

หลังจากนั้นจินยองก็พา 2 พี่น้องมาที่หลุมศพของผู้เป็นพ่อ ทั้งสองนั่งร้องไห้ซักพักจนเหนื่อยแรง เขาจึงพากลับมาพักผ่อนที่บ้าน

"จินยองฮยองครับ ใครเป็นคนฆ่าคุณพ่อครับ"
"เอ่อ"
"บอกมาเถอะครับ" จีมินขอร้องบ้าง
"คนที่ทำก็คือ จอน จองกุกกับพ่อของมันครับ"
"จอนจองกุก มันคือใครทำไมถึงเลวขนาดนี้!" จีมินเอ่ย
"ผมจะฆ่ามัน! ไอ้ชาติชั่ว!"

ซอกจินตะโกนออกมาอย่างเหลืออดทำให้คนในบ้านตกใจกับอาการของซอกจิน

"คุณหนูจินใจเย็นก่อนนะครับ เราต้องใช้สมองนะครับ" จินยองพูดปรามจินไว้ก่อน
"อ้อคุณหนูทั้ง 2 ต้องระวังตัวให้มากๆนะครับ"
"ครับ"
"ไปพักผ่อนกันเถอะครับ"

ทั้งสองแยกย้ายกันขึ้นไปพักผ่อน

"ผมจะไม่ยอมให้มือคุณหนูทั้งสองคนเปื้อนเลือดไอ้คนสารเลวแบบนั้นหรอกครับ...ผมนี่แหละจะฆ่ามันด้วยตัวเอง"

Talk
ตอนนี้ก็ผ่านไปแบบงงๆ555 ก็ยังไม่มีอะไรมากเหมือนเดิม เรามารอดูกันนะคะว่ายัยจีมจะเจอกับไอ้สารเลว เอ้ย จองกุกตอนไหนนะค้าา
ปล.อย่าพึ่งลืมพี่โฮปปี้ของเรานะคะบทน้อยซะเหลือเกินฮ่าๆๆ