ACIMASIZ

ENGELLEDİ

Merhabalar
Öncelikle kitaba vakit ayırdığınız için teşekkürler.

Medyada  Batuhan

İyi okumalar...

Gitti...

Beni öylece bırakıp gitti.

Yalvarışlarımın hiçbirine kulak asmadan gitti...

Adamın ellerini kalçamda hisetmemle son gücümü kullanarak bağırdım "Yardım edin, kimse yok mu? Yardım edin lütfen..." sesim sonlara doğru kısılmıştı. Adam ben bağırdıkça daha çok sarılıyordu. Geri çekildiğinde bir an sevinmiştim. Ama karşıma geçip kemerini çıkarmaya başladı. Hemen kaçmaya çalıştım. Çok geçmeden yakaladı yine.

"Adamı hasta etme güzelim, canını daha fazla yakmak istemiyorum."

"Ya bırak beni,yalvarırım bırak"
Bir eliyle kemerini çıkarıyor bir eliyle de kolumu tutyordu. Kemerini çıkardı  ve beni duvara doğru fırlattı. Canım yanıyordu. Tekrar bana yapışıp boynumu öpmeye başladı elleri bacaklarımda geziniyordu.

"Elbisende çok güzelmiş"

"İmdaaat yardım edinn" boğazım yırtılırcasına bağırdım. Gücüm kalmamıştı artık. O sırada adam hızla üstümden kalktı.

"Orospu çocuğu " diye nereden geldiğini anlamadığım bir ses geldi.

Birden bu ıssız sokağı yumruk sesleri doldurdu. Kafamı sağa çevirdiğimde karanlıkta yüzünü göremediğim birisi bana tecavüz etmeye çalışan şerefsizi öldüresiye dövüyordu. Şerefsizde ona vurmaması için yalvarmaya başlamıştı. Bende ona çok yalvarmıştım yapmaması, bırakması için...

Çocuk adama son kez tekme atıp yanıma geldi. Önüme diz çöktü.
"İyi misin?" Sesi güven veriyordu. Sanki az önce küfürler savurup adamı öldüresiye döven o değildi. Benim sesim çıkmıyordu. Hâlâ yaşadığım şokun etkisini atamamıştım.
İyi misin? Diye soruyordu.
Bedenen iyiydim ama ruhen öldüğümü hissettim ilk defa. Ayağa kalkıp elini uzattı. Önce ellerini buldu gözlerim, sonra gözlerini...

Beni o kurtarmıştı ama artık erkeklerden hiç korkmadığım kadar korkuyordum. Uzatamadım elimi.

"Benden korkmana gerek yok o şerefsiz ile beni aynı yere koyma. O it oğlu it bir erkek değil ancak orospu olabilir." Söyledikleri çok az olsa da içimi rahatlatmıştı. Doğru söylüyordu. Tereddütle elimi uzattım. Çok narin bir şekilde elimi kavrayıp beni yavaşça kaldırdı. Gözyaşlarımı durduramıyordum.

"Sana bir şey yaptı mı ?" Kafamı 'hayır' anlamında salladım. Güven verircesine elimi tutuyordu. Onun beni yönlendirmesiyle yürümeye başladık. Biraz yürüdükten sonra sahil kenarına geldik.

"Dinlenelim mi biraz?" Hiç konuşmuyordum. 'Evet' anlamında salladım. Kumsala oturmuştuk. "Bir dakika bekle" deyip ayağa fırladı ve koşarak bir yere doğru gitti. Çok korkmuştum. Acaba beni bırakıp gitti mi? Diye düşünürken elinde su şişesiyle koşarak yanıma geldi.

"Al iç, iyi gelir."

"Teşekkür ederim" sesim az çıkmıştı.

"Önemli değil " ağlamam durmuştu ama hâlâ titriyordum. Şişenin kapağını açamayınca elimden açtı ve bana uzattı. Suyu zar zor içince elimden alıp kapağını kapattı. Bir süre sessiz kaldıktan sonra "O sokakta ne işin vardı?" Diye sordu. Boğazımı temizleyip "Arabam bozuldu" dedim ama sesim az çıkıyordu. Hâlâ yaşadıklarımın etkisinden çıkmamıştım.

Kafasını salladı ve "Anladım" dedi.

O anlar aklıma gelince tekrar ağlamaya başladım.

Şuan yaşayan bir ölüden farksızdım. Nefes alıyordum ama yaşadığımı hissetmiyordum. İçinde bulunduğum bu durum dipsiz bucaksız bir kuyuda bir canavarla yalnız kalmak gibi birşeydi. Eninde sonunda o canavara yem olacaktım. Aldığım titrek nefesler göğsümde dövünüyordu ve ben aldığım nefesi bırakırsam tekrar nefes alamayacakmışım gibi hissediyordum.

"Hey, sana söylüyorum. Duyuyor musun?" dediğinde irkildim. Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Ağlama artık sana bir şey yapmadı."
Doğru bana bir şey yapmamıştı. O zaman niye arafta gibi hissediyorum!

Elimin tersiyle gözyaşlarımı silip ona baktım. Beni, nasıl bulmuştu. Etrafta kimse yoktu.

"Beni... nasıl buldun?" Eliyle saçlarını karıştırıp bana gülümsedi. "Orası biraz karışık. Bilmesen daha iyi olur." Ne demek istemişti?

"Adın Eylem'di değil mi?" Basımı salladım.

"Adımı nerden biliyorsun?" İşaret parmağıyla burnuma vurup konuştu.

"Bilmesen daha iyi olur bücür. Sen sormadın ama ben söyleyeyim adım Batuhan"

"Ben seni evine bırakayım, sende dinlen biraz." Başımı sallayıp onu takip ettim.
.........

Titreyen ellerimle kapıyı açmaya çalıştım ama başaramadım. Arkamı dönüp arabasında beni bekleyen Batuhan a döndüm. Ne demek istediğimi anlamış olacak ki  hemen arabadan inip yanıma geldi.
Elimdeki anahtarı alıp kapıyı açtı.
Anahtarı elime verip ellerini pantolonunun cebine koydu.

"Kapıyı kilitlemeyi unutma bücür."
Başımı sallayıp ona gülümsemeye çalıştım. Ne kadar başarılı olabildiysem artık.

"Teşekkür ederim. Her şey için. Sen olmasan belki..." eliyle susmamı işaret ederek konuştu " Şşht. Sakın. Öyle bir şey olmadı. Olmayacakta. Tamam mı?" Gözümden bir damla daha gözyaşı firar etti.

Gözyaşımı silip "Hadi bücür gir içeri "

" Sağol" deyip içeri girdim. Kapıyı dediği gibi kilitleyip arkamı döndüm. Kapıya yaslanıp yavaşça aşağı kaydım.  Gözyaşlarım yine birbirini takip ederek akmaya başladı.

Ben az önce Batuhan olmasaydı tecavüze uğrayacaktım. Bu düşünceyle kahroluyordum. Sanki ruhum parça pinçik ediliyordu. Bu yaşadığım çok ağır birşeydi. Her kadına ağırdı. Bunu meslek edinmiş bir kadına da ağırdı, benim gibi ilk öpücüğünü saklayan bakire bir kıza da. Çok ağırdı...

Ağladım, hıçkırarak, delicesine ağladım...

Hürrem sultan çıkmış olmalıydı. Zaten burada olmaması herkes için en iyisiydi.

Bunu kimseye söylemeyecektim. Çok utanıyordum, ayrıca kimseyi üzmeye hakkım yoktu. Yavaşça ayağa kalkıp yukarıya çıkmaya başladığım da zil çaldı. İçimi bir korku sardı. Kim geldi ki bu saatte? Hürrem sultan bu saatte gelmezdi, annemlerde tatildeler.
Yavaşça kapıya doğru ilerledim kapıya doğru giderken elime koridordaki vazoyu aldım. Kapının arkasından 'Kim o?' Diye seslendim.

"Benim, Sena" Elimdeki vazoyu yere koyup hızla kapıyı açtım.

"Özür dilerim Eylem. Hepsi benim yüzümden " dedi  Sena bana sarılırken. Hemen kapıyı kapatıp bende ona sarıldım. Gerçekten şu anda Sena'ya çok ihtiyacım vardı. Kardeşten öteydi benim için, canımdı. Bütün zor zamanlarımda yanımdaydı. İyi ki varsın kardeşim..

"Kendini suçlama. Senin bir suçun yok."dedim. Şu an gerçekten perişan gözüküyordu. "Sana bir şey yaptı mı o it."dedi gözyaşlarımı silerken. Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Bir çocuk kurtardı beni." Başını salladı " Perişan gözüküyorsun. Git bi duş al." "Tamam" deyip odama gitmeye başladım. Sena arkamdan "Annenlerin haberi var mı?"  dedi.

"Hayır sakın onlara söyleme bilmelerini istemiyorum."

"Tamam canım ama telefonun açık olsun onları merakta bırakmayalım."

Odaya girince telefonumu sarja takıp banyoya girdim. Adamın öptüğü yerleri kazımak istercesine ovalıyordum. Kendimi kullanılmış hissediyordum..

..............

Duştan çıktıktan sonra Sena 'nın çıkardığı kıyafetleri giymiştim. Şu anda uyumaya çalışıyordum. Telefonumdan gelen bildirim sesiyle
"Ben getiririm" diyerek Sena telefonumu getirdi. Bende yatakta oturur konuma gelip elime telefonu aldım. Mesaj kayıtlı olmayan bir numaradandı. Fotoğraf gelmişti.

Fotoğrafı açtığımda  ağzım kocaman açılmıs Seda ise çığlık atmıştı. Çünkü bu fotoğraf bana tecavüz etmeye çalışan şerefsizin cesediydi.

Seda korkuyla " Noluyo yaa? " dedi.

Sonra gelen yazı ise

"05... kişisi sizi ENGELLEDİ" olmuştu.