LONG LEG BROPAIR : V x JIMIN RATE : PG-13
_____________________________________
"..."
"ไปแล้วนะครับพี่"
"..."
"เฝ้าบ้านให้ผมด้วยน้า"
"..."
"แน่ะ หนีอีกละ" เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนม.ปลายเบะปากเล็กน้อยเมื่อถูกอีกฝ่ายทำเมินใส่ ตาเรียวรีมองตามร่างสีน้ำตาลเข้มที่มีจุดสีดำคู่หนึ่งประดับอยู่บนตัวขนาดเท่าฝ่ามือที่วิ่งดุ๊กๆเข้าหลังโซฟาไปอีกครั้ง ถ้าถามว่าน้อยใจไหม...ก็น้อยใจแหละ แต่จะให้ทำอย่างไรละ ก็ในเมื่อ...
อีกฝ่ายเป็นแมงมุมบ้านขายาว...
นับว่าเป็นเรื่องปกติได้แล้วกระมัง ที่จีมินพูดคุยกับพี่แมงมุมตัวนั้น(ที่เหมือนคุยอยู่คนเดียว) เหตุผลที่เรียกเขา(แมงมุม)ว่าพี่นั่นก็เพราะว่าตั้งแต่ที่จีมินย้ายมาที่นี่ก็ได้เจอกับพี่เขาแล้ว เลยคิดว่าคงอายุมากกว่า(?) อีกอย่างก็คือเห็นว่าเป็นแมงมุมเลยอยากเรียกว่าพี่ให้ดูน่าเกรงขามเฉยๆก็เท่านั้น แต่ก็มีบางครั้งที่จีมินก็เรียกเจ้าแมงมุมตัวนั้นด้วยชื่อเล่นที่เจ้าตัวดูภูมิใจเหลือเกินที่ได้ตั้งให้อย่าง พี่ขายาว ด้วยละนะ...
ส่วนครั้งแรกที่ได้เจอพี่เขา ก็คือบนเตียงของจีมินเองในตอนที่เพิ่งจะย้ายเข้ามาที่หอนี้ได้หมาดๆเลย จริงๆก็ตั้งใจจะหยิบสมุดมาม้วนแล้วตีพี่เขาละนะ ตัวก็สีน้ำตาลๆ ขาก็ยาวๆ ตัวก็ใหญ่กว่าฝ่ามืออีก ก็ดูน่ากลัวนั่นละนะ...แต่พอเห็นพี่เขาอยู่นิ่งๆเหมือนรอให้จีมินตีเขาตายแต่โดยดีก็นึกสงสารขึ้นมา เลยปล่อยเขาไป...
และถ้าถามว่าทำไมจีมินต้องคุยกับพี่ขายาวราวกับว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันมานาน ก็ขอตอบว่าเป็นเพราะจีมินรู้สึกผูกพันกับพี่เขาจริงๆ แมงมุมตัวนี้ไม่เคยทำอะไรให้เขารู้สึกเดือดร้อนเลย แถมยังช่วยเหลือเขามามาก แมงมุมบ้านขายาวนั้นไม่สร้างใย ทั้งยังช่วยกำจัดสิ่งมีชีวิตที่เขากลัวที่สุดในชีวิตอย่างแมลงสาบด้วย !!

YOU ARE READING
OS/SF[BTS] T R E E
Fanfictionราวกับต้นไม้ที่แตกกิ่งย่อยหลายสาขา หลายขนาดหลายความยาว ผลิดอกออกผลมากมายและคาดเดาไม่ได้ -OS/SF T R E E-