Anastasia (Tr)

12. bölüm

Anlat bakalım ben yokken neler yaptın?"

Carol bir günlük izne çıkmıştı. Ve onun olmadığı koca bir güne hayatında yaşamadığı kadar çok duygu karmaşasını sığdırmıştı.

Yöneltilen bu soru olmasa da Anastasia yaşadıklarını biriyle paylaşmak istiyordu.

Bulanık zihni düşünmesine engel oluyordu. Leonardo ona dün gece aşık olduğunu söylemişti. Anastasia da ondan etkileniyordu ancak yanlış giden bir durum var gibiydi.

Konuşarak yardım alacabileceği tek kişi Carol'du.

Yetimhane dışında tanıştığı en yakın arkadaşı oydu. Bu malikane de Dedria'dan sonra kendine en yakın hissettiği insandı.

"Carol sana anlatacak çok şeyim var." Dedi içli bir nefes çekerek.

Bavulundaki eşyaları çekmecesine yerleştiren Carol "Anla dinliyorum." Dedi.

Anastasia Carol'un bileğinden tutup onu yatağın üzerine oturtturdu.

"Önemli bir konu. Sadece benimle ilgilenmelisin."

"Ciddi bir şeye benziyor?"

"Evet oldukça."

Anastasia nereden başlayacağını bilemiyordu. Leonardo nun ismi bile kalbinin ritminin bozulmasına yetiyordu. Bunu dilinden dökmeyi nasıl başaracaktı?

"Carol aslında benim açımdan anlatması güç, çünkü daha önce böyle hissettiğimi hatırlamıyorum."

"Meraklandım doğrusu. Anlat hadi."

Yataktan sallandırdığı ayaklarını yukarı çekip bağdaş kurdu. Önüne düşen kısa saçlarını uzunların arasına kattı. Sonra derin bir nefes aldı.

"Bay Leonardo... dün gece buradaydı."

"Bay Leonardo mu? Gene mi? Ama neden?"

Carol'un şaşkınlığını gizleyemeyen gözleri büyümüştü.

"Aslında benden özür dilemek için geldi." Anastasia kısa bir durak verip dudağını ısırdı "Bir önceki gece yaptığı şey için."

Bu anlamsız ziyaretleri tuhaf karşılayan Carol'un aklı daha da karışmıştı.

"Bir dakika bir dakika. Dün gece buraya geldi çünkü bir önceki gece için özür dilemek istedi."

"Evet."

"Peki bir önceki gece özrü gerektiren ne yapmıştı?"

Anlatılması en güç kısım asıl şimdi başlıyordu. Anastasia arkadaşının yüzüne bakamadı. O anı hatırlaması tekrar yanaklarını kızartmıştı.

"O gece bay Leonardo mutfağa geldi. Süt yere dökülmüştü. Yanlışlıkla üzerine bastım ve ayağım kaydı. Düşerken Bay Leonardo beni tuttu."

"Waooow! Sonra?"

"Sonrada beni... öptü." Son kelime çıkarken gözlerini hızla kapadı.

Carol duydukları karşısında şok olmuş, ağzı açık Anastasia'ya bakıyordu.

"İ-na-na-mı-yo-rum!"

Yumduğu gözlerini açtı Anastasia. Carol arkadaşının dizini sıvazladı.

"Sende şaşırmış olmalısın. Peki ne yaptın?"

"Hiçbir şey..." gerçekten tepkisi koca bir hiçti.

"Anastasia bay Leonardo'yu uzaktan da olsa tanıyorum. Ucuz gönül maceraları yazan biri değil o. Her zaman ciddi ve kararlı. "

"Aklım çok karışık Carol çok..."