In een wereld zoals die van ons...

Hoofdstuk 2 Hoezo anders...?

Mara stond daar, midden in de zaal naast haar ouders. De man in het oranje vervolgde zijn verhaal: 

''Mara en Sters welkom in onze gemeenschap, welkom, welkom. Ik ben meneer Sentenbre.''

Mara schrok een beetje, was dit de man die haar een brief had gestuurd en was dit de man met wie zij had afgesproken om elkaar te ontmoeten? 

Het viel Mara op dat ze haar ogen niet af kon houden van Sters, en hij niet van haar. Hij had prachtige bruine haren en bruine ogen. Mara had mooie blonde haren en donker blauwe ogen. Hij droeg een mooi bruin pak. Zijn ouders waren ook in het bruin gekleed. Mara keek eens goed naar haar ouders. Zij waren OOK in het paars. Net als haar!

Meneer Sentenbre sprak: ''Mara en Sters, jullie moeten zelf maar uitzoeken wat je hier doet. Succes!''

Hij voegde zich tussen de feestgangers. Mara's ouders waren druk in gesprek met die van Sters.

Het werd Mara allemaal een beetje te veel. Ze pakte de rok van haar jurk vast en liep door de menigte heen naar buiten.

De maan verlichtte Mara's goudblonde haren. Ze ging zitten op een mooie trap aan de zijkant van het huis. Ze zat daar en dacht na over wat ze hier deed. Ze dacht na over thuis. Over haar kamer. Over haar pup Flap, die bij de buren sliep.

Mara begon het koud te krijgen maar ze voelde geen enkele drang om weer naar binnen te gaan. Haar mooie paarse jurk lag als een deken om haar heen terwijl ze daar zat. Zo alleen op een trap.

Binnen ging iedereen gewoon door met het gala. Mara was hét gespreks onderwerp. Maar er werd niet naar haar gezocht. 

Na een tijdje buiten gezeten te hebben besloot Mara om even te gaan ''wandelen''. Ze besloot om rond het huis te gaan lopen. Ze liep langs de voorkant, langs de rode loper en de oranje rozen. Net nadat ze het hoekje was omgelopen zag ze daar Sters zitten. Langzaam liep ze naar hem toe.

Hij had haar aanwezigheid opgemerkt en ging staan. Hij boog en bood haar aan om samen te gaan zitten. Mara krulde haar mondhoeken tot een lach. Samen zaten ze daar. 

''Hoe gaat het met je?'' vroeg Sters op een gegeven moment.

''Het gaat wel hoor. Met jou?''

''Ook goed.'' Zei Sters.

Je kon aan Mara zien dat ze zich op haar gemak voelde bij Sters. En eigenlijk had ze willen zeggen: Het gaat helemaal niet zo goed, ik weet niet wat ik hier doe, ik heb geen idee waarom ik in dit land ben. Maar dat deed ze niet.

''Mara'' begon Sters, ''wat is jouw achternaam?''

''O ik heet Mara Januase. En jij?''

''Ik heet Sters Oktar.''

''Waarom vroeg je dat?''

''Nou, kijk Mara, ik vond dit in de kamer waar ik zat.''

Hij liet haar een papiertje zien. Boven aan het papiertje stond in sierlijke oranje letters:  

Gastenlijst

''Zie je dat Mara, ik heb er een tijdje naar zitten kijken en het viel me op dat de achternamen wel heel apart zijn. Hier het lijken wel de maanden van het jaar!''

Mara keek goed, ''He ja! Ik ben januari! En jij oktober! Wat apart...''

Langzaam maar zeker kwam het in haar op dat dit een aparte gemeenschap was met mensen met een achternaam-verband.

''Wauw, wat vreemd... Zullen we naar binnen gaan? Ik krijg het koud.''

''Natuurlijk Mara, wat jij wil.'' Sters stond op en maakte een kleine buiging en vroeg om Mara's hand: ''Zin om met me te dansen, Mara Januase?''

Mara voelde zich vereerd ''Natuurlijk Sters Oktar!''

Samen hand in hand liepen ze richting de dansvloer. 

Ze kwamen binnen, iedereen was rustig met elkaar aan het dansen. Er kwam een mooi klassiek nummer op en Mara en Sters trokken samen wederom de aandacht van de aanwezigen. Het rustige nummer liet Mara en Sters schuifelen over de hele dansvloer. Mara legde haar hoofd op de schouder van Sters. 

Na dit nummer zaten Sters en Mara samen op de bank. Ze hoorden elkaar uit, 

''Hoe oud ben je?''

''Uhm, ik ben 17 en jij?''

''Ik ben ook 17'' zei Sters.

''En wat doe je het liefst?''

''Ik teken het liefst'' zei Sters ''en jij?''

''Ik ik acteer het liefst en ik teken ook wel''

''Hoi'' Er kwam een vreemde jongen van ongeveer dezelfde leeftijd naast ze op de bank zitten. Aan zijn gezicht kon je zien dat jij geen zin meer had in het feest.

''Hoi, wie ben jij?'' vroeg Mara.

''Ik ben  Viktor, Viktor Junaise''

''O jij bent vast juni'' zei Mara.

''Juni? Ik ben gewoon Viktor oké'' 

''Weet jij misschien waarom wij hier zitten?'' vroeg Sters.

''Nou, weten jullie dat niet?''

''Nee'' zeiden Mara en Sters.

''Nou misschien omdat jullie ook bij ons horen, weet je wel, bij de goden, en halfgoden!''

Mara's mond viel open! Was zij een god of een halfgod??