[BTS] Amour interdit | Hopemin ft.vga namjin

ปกป้องครั้งที่ 8

จากวันนั้นที่ทั้งสองคนรู้ว่าผู้เป็นพ่อจากไปก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว พวกเขาเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว

"จีมินเสร็จรึยัง ใกล้ถึงเวลาเข้าแถวแล้วนะ"
"เสร็จแล้วววๆ" จีมินรีบสวมรองเท้าก่อนจะวิ่งออกมาจากห้อง
"เห้อเรานี่ทำไมถึงตื่นสายจังละ"
"ขอโทษคร้าบบบ~"
จีมินพูดแบบอ้อนๆเวลาที่ตนทำผิดแบบนี้เสมอ

.

ตุ้บ
"อ๊ะ"
"จีมินเป็นอะไรหรือป่าว"

ซอกจินรีบเดินมาพยุงจีมินขึ้นเพราะเมื่อกี้จีมินดันวิ่งไปชนใครเข้าเลยล้มซะเอง

"เจ็บนิดหน่อยครับแฮะๆ" จีมินยิ้มแหยๆส่งไปให้ผู้เป็นพี่
"เอ่อคุณผมขอโทษนะครับ" จีมินเอ่ยขอโทษคนที่เขาวิ่งชน
"ไม่เป็นไร"
คนๆนั้นตอบเสียงเรียบทำให้ซอกจินต้องหันหน้าไปมองแล้วก็..
"แก! ไอ้สารเลว!" ซอกจินทำท่าจะวิ่งไปชกคนตรงหน้าจีมินเลยรีบคว้าตัวไว้
"พี่จินทำอะไรของพี่เนี่ย!"
"ก็ไอ้นี่มันเป็นคนฆ่าพ่อพวกเราไงจีมิน!"

เสียงของทั้ง2คนทำให้คนบริเวณนั้นหันมามองพวกเขาเป็นตาเดียวกัน

ทางด้านของโฮป

"เห้ยเสียงไรว้ะเหมือนคนทะเลาะกันเลยตรงนั้นน่ะ" นัมจุนชี้ไปจุดเกิดเหตุ
"เสือกกับเขาทำไมละ ไม่ใช่เรื่องของมึงหนิ"
ยุนกิว่า
"เอ้าไอ้..."
"ไปดูกันเสียงคุ้นๆไงไม่รู้" โฮซอกเอ่ยขัดนัมจุนขึ้นมาพร้อมกับเดินไปทางนั้น
"หึไอ้พวกขี้เสือกทั้งสอง" ยุนกิจำใจลุกตามไป

.

"คะ...คนนี้หรอ"
"ใช่ไอ้ชั่วจอน จองกุกไง"

ซอกจินอาศัยจังหวะที่จีมินเผลอวิ่งเข้าไปชกจองกุกจนล้มลง จองกุกที่ล้มลงไปเงยหน้ามายิ้มให้ซอกจินยิ่งยัาวโมโหคนไหล่กว้างขึ้นไปอีก

"ไอ้สัสเอ้ย!" จินวิ่งเข้าไปกระชากเสื้อจองกุกให้ลุกขึ้นมา
"พี่จิน!" นัมจุนที่วิ่งมาเห็นพอดีวิ่งเข้าไปดึงตัวจินออกมา
"ปล่อยกูไอ้นัมจุน กูบอกให้ปล่อย!"
"ไม่! พี่บอกผมมาก่อนว่านี่มันเรื่องอะไร"
"ก็ไอ้นี่กับพ่อของมันเป็นคนฆ่าพ่อของฉันหวังจะเอาบริษัทของครอบครัวฉันไปน่ะสิ ปล่อยซักที!"
ซอกจินโวยวายดิ้นพล่าน แต่อยู่ๆก็เกิดเหตุที่ทุกคนคาดไม่ถึง